Wazopresyna (hormon antydiuretyczny) to hormon wydzielany przez przysadkę mózgową, którego funkcją w organizmie jest regulowanie pracy nerek, a ściślej – zmniejszenie objętości wydzielanego moczu w celu oszczędzenia wody i jonów sodu. Zarówno niedobór wazopresyny, jak i nadmiar homonu ADH w wynikach powoduje poważne konsekwencje zdrowotne.

Wiele spośród chorób ogólnoustrojowych jak i chorób nerek manifestuje się zmianami w badaniu ogólnym moczu. Zmiany te mogą być charakterystyczne dla danej jednostki chorobowej, częściej jednak są nieswoiste, a wraz z obrazem klinicznym choroby ułatwiają lekarzowi postawienie trafnej diagnozy.

Test zdolności zagęszczania moczu (test odwodnieniowy) jest badaniem służącym ocenie funkcji wydzielniczej nerek. To nieskomplikowane badanie dostarcza wielu cennych wskazówek na temat wydolności aparatu filtracyjnego.

Ciężar właściwy moczu to badanie, które pozwala stwierdzić ewentualne choroby nerek. Wysoki ciężar moczu może: świadczyć o glukozurii (cukromocz, np.

Eozynofile określane są inaczej jako granulocyty kwasochłonne. To komórki krwi układu odpornościowego, które zostają aktywowane aktywowane w reakcjach alergicznych oraz w trakcie inwazji pasożytów.

Limfocyty to komórki krwi zaliczane do krwinek białych. Ogrywają ważną rolę w odporności organizmu.

Azotyny w prawidłowych warunkach nie powinny być obecne. Dodatni wynik azotynów w moczu najczęściej pośrednio wskazuje na obecność bakterii w moczu, zaś wynik ujemny nie może jej wykluczyć.

Fibrynogen jest białkiem, które bierze udział w procesie krzepnięcia krwi. Badanie fibrynogenu wykonuje się w ocenie funkcji układu krzepnięcia, diagnostyce zespołu DIC, a także przy przedłużających się krwawieniach.

Czynniki krzepnięcia to grupa białek produkowanych w wątrobie, które regulują proces krzepnięcia krwi. Badanie czynników krzepnięcia wykonuje się w zaburzenia hemostazy; w przypadku podejrzenia u pacjenta skazy krwotocznej, a także u tych z podejrzeniem wrodzonego krzepnięcia krwi.

INR to Międzynarodowy Współczynnik Znormalizowany, który służy monitorowaniu skuteczności leków przeciwzakrzepowych. Wpółczynnik INR wyraża czas protrombinowy, czyli jeden z najważniejszych parametrów w badaniu układu krzepnięcia.

Wskaźnik protrombinowy to badanie stosowane w ocenie zaburzeń krzepnięcia. Do jego oznaczenia niezbędny jest czas protrombinowy (badanie, które pozwala ocenić czas krzepnięcia krwi) i prawidłowy czas krzepnięcia.

Głównym zadaniem globulin jest modulowanie procesów odpornościowych. W badaniu krwi zwanym proteinogramem można uzyskać ich podział na poszczególne frakcje: alfa-1-globuliny, alfa-2-globuliny, beta globuliny i gamma globuliny.

Czas protrombinowy to czas potrzebny na powstanie skrzepów krwi przy udziale czynników krzepnięcia. Wskazaniem do badania PT jest m.

Badanie APTT, czyli czas kaolinowo-kefalinowy (czas częściowej tromboplastyny po aktywacji) to jedno z podstawowych badań układu krzepnięcia. Zarówno APTT podwyższone, jak i niskie APTT wskazują na zaburzenia krzepnięcia krwi.

Badania biochemiczne krwi to zróżnicowana grupa badań laboratoryjnych. Pozwalają ocenić stan zdrowia pacjentów w oparciu o badania ogólne lub profile narządowe.

Bilirubina to końcowy produkt przemiany hemoglobiny krwinek czerwonych. Bilirubina w moczu nie powinna być obecna.

Bilirubina (związana lub wolna, pośrednia) to produkt przemiany hemoglobiny. Oznaczanie jej stężenia wykonuje się, przeprowadzając badanie krwi.

Bilirubina to związek chemiczny powstały z rozpadu hemoglobiny. Jeśli mamy do czynienia z chorą wątrobą (tu np.

Morfologia krwi to najczęściej wykonywane badanie krwi. Jednym z elementów ocenianych w przypadku morfologii są płytki krwi MPV.

Morfologia krwi (morfologia krwi obwodowej) jest najczęściej wykonywanym badaniem w praktyce lekarza rodzinnego. Pozwala diagnozować częste choroby, np.

Badanie płytek krwi wiąże się z koniecznością określenia liczby płytek wraz z MPV, PDW i P-LCR łącznie. Są to parametry określające objętość, odsetek dużych płytek, wskaźnik anizocytozy.

Badanie troponin (T, I, C) to jedno z najczęściej wykonywanych oznaczeń laboratoryjnych. Troponiny uwalniane są z uszkodzonego mięśnia sercowego, np.

Trombocyty stanowią bardzo ważną składową morfotyczną krwi. Biorą udział w procesie krzepnięcia krwi i hamują ewentualne krwawienie.

Hematokryt jest jednym z najczęściej oznaczanych parametrów w zakresie podstawowego badania krwi – tzw. morfologii, w skrócie zapisywany jako HCT lub HT.

Płytki krwi to obok czerwonych i białych krwinek i białych podstawowy element krwi. W badaniu krwi liczbę białych krwinek oznacza się jako PLT.

MCH jest to skrót, który oznacza średnią masę hemoglobiny w krwince. Wynik ten oceniany jest w czasie morfologii krwi.

Hemoglobina (HGB lub Hb) jest zawierającym żelazo białkiem transportowanym przez czerwone krwinki i odpowiada przede wszystkim za przenoszenie tlenu w organizmie. Poziom hemoglobiny w morfologii oznacza się m.

Erytrocyty (RBC w badaniach krwi) są odpowiedzialne za przenoszenie tlenu. Czerwone krwinki oznacza się w morfologii w przypadku diagnostyki niedokrwistości, podejrzenia chorób szpiku kostnego lub niedotlenienia.

Makrocytoza jest stanem, kiedy wielkość czerwonych krwinek krwi przewyższa górną granicę normy. Przyczyną makrocytozy może być niedokrwistość, niedoczynność tarczycy, choroby wątroby lub ukryty alkoholizm.

Podwyższone stężenie trójglicerydów negatywnie wpływa na stan zdrowia i może prowadzić do rozwoju wielu chorób. Wysokie trójglicerydy są przede wszystkim przyczyną chorób serca i nadciśnienia tętniczego.