Stawy to jedne z najważniejszych elementów układu ruchu, które zaczynają rozwijać się już w 2. miesiącu życia płodowego. Człowiek ma ich ponad 200, co umożliwia mu sprawne poruszanie się, a także wykonywanie wielu precyzyjnych czynności. Staw jest dość skomplikowanym mechanizmem łączącym dwie albo więcej kości, pozwalając im na ruch – zależnie od rodzaju stawu – w różnych płaszczyznach: zginanie, prostowanie, przywodzenie, odwodzenie, rotacja, obwodzenie.
Budowa i rodzaje stawów
Stawy, czyli ruchome połączenia kości, składają się z chrząstki stawowej, otaczającej ją torebki stawowej, która chroni i stabilizuje całość oraz jamy stawowej, wewnątrz której znajduje się maź stawowa – substancja ułatwiająca pracę stawu poprzez niwelowanie tarcia w trakcie ruchu. Mimo swojej zróżnicowanej budowy (i funkcji), wszystkie stawy mają część wypukłą (zwaną główką) oraz pasującą do niej część wklęsłą (tak zwaną panewkę). Wyróżnia się wiele rodzajów stawów.
Te, które łączą tylko dwie kości, to stawy proste (jak np. staw biodrowy). Stawy łączące więcej niż dwie kości to stawy złożone. W zależności od tego, w ilu płaszczyznach może być wykonywany ruch, rozróżnia się stawy jednoosiowe, dwuosiowe i trójosiowe lub wieloosiowe. Wśród jednoosiowych są: staw zawiasowy, obrotowy i śrubowy. Stawy dwuosiowe są dwojakiego rodzaju – eliptyczne (kłykciowe) i siodełkowe.
Wśród pozostałych wyróżniamy stawy płaskie i kuliste (np. mostkowo-obojczykowy). Te ostatnie są najbardziej ruchome (jak np. staw barkowy). Najmniej ruchome są stawy jednoosiowe, które pozwalają na ruch tylko w jednej płaszczyźnie (jak np. zawiasowy staw łokciowy).
Największym stawem u człowieka jest staw kolanowy. Stawy dłoni i stóp z kolei są jednymi z najmniejszych w ciele ludzkim i jest ich najwięcej.
Problemy ze stawami – objawy i choroby
Choroby stawów są zazwyczaj bolesne i przewlekłe. Poza nabytymi urazami stawów i pourazowymi konsekwencjami, dolegliwościami przeciążeniowymi (jak w przypadku niektórych sportowców lub osób otyłych, u których stawy są nadmiernie obciążane), schorzeniami wrodzonymi, dziedzicznymi czy autoimmunologicznymi (te negatywnie wpływają na stan stawów), pozostaje jeszcze kwestia ich samoistnego „zużywania się” z czasem. Stawy są dość misternymi konstrukcjami, które z wiekiem ulegają pewnym uszkodzeniom i działają coraz gorzej, co objawia się najpierw ich bólem i sztywnością, potem ograniczeniem ruchomości, a w końcu całkowitym unieruchomieniem.
- Urazy stawów, złamania, zwichnięcia i inne uszkodzenia mechaniczne układu ruchu to częste dolegliwości zarówno młodych, aktywnych fizycznie osób, jak i mniej mobilnych ludzi starszych. W pierwszym przypadku powodem bywa często forsowanie organizmu i zwyczajny brak ostrożności, w drugim natomiast naturalna słabość struktur kostno-stawowych. Skręcenia i zwichnięcia stawów są bolesne i objawiają się obrzękiem. To najczęściej efekt zbyt gwałtownego ruchu i/lub przekroczenia zakresu ruchu w danym stawie. Jeśli powierzchnie stawowe nieprawidłowo przemieszczają się względem siebie, może dochodzić do powikłań w postaci uszkodzenia torebki stawowej albo więzadła.
- Zwyrodnienia stawów (artroza), choć kojarzone zwykle z przypadłościami seniorów, stanowią także spory problem ludzi młodych. Choroby zwyrodnieniowe mogą bowiem rozwijać się nie tylko ze względu na podeszły wiek danej osoby i naturalnie gorszą kondycję jej chrząstki stawowej zapobiegającej ścieraniu się stykających się ze sobą kości, ale także na skutek długotrwałego przeciążania stawów, np. przez biegaczy czy osoby z dużą nadwagą. Chrząstka pokrywająca wewnętrzną powierzchnię stawów niszczeje, robi się coraz cieńsza, sucha i mniej sprężysta, pojawiają się w niej ubytki – zwyrodnienie w taki sposób postępuje, a proces ten jest w zasadzie nieodwracalny. Regeneracja chrząstki stawowej jest bardzo trudna i nie odbywa się naturalnie. Do zniszczeń chrząstki w chorobie zwyrodnieniowej stopniowo dołączają inne uszkodzenia – więzadeł, ścięgien, torebek stawowych. Główne symptomy to: bóle kostno-stawowe, zniekształcenie chorego stawu, sztywność, ograniczenie ruchomości.
- Choroby reumatyczne, w tym RZS (reumatoidalne zapalenie stawów), również powodują zniekształcenia stawów, a dodatkowo zanik mięśni. Główne i najbardziej dokuczliwe objawy to: ból mięśni, bóle mięśniowo-stawowe oraz sztywność zaatakowanych stawów, szczególnie dotkliwie odczuwane rano – tuż po przebudzeniu. W kolejnych stadiach stanu zapalnego występują także obrzęki i tkliwość chorych stawów, a potem ograniczenie ich ruchomości. Symptomy te mogą być poprzedzone innymi – ogólnymi objawami, jak przy grypie, a RZS może się rozwijać przez kilka tygodni lub miesięcy. Na początku atakuje zwykle (symetrycznie) drobne stawy rąk i nóg, potem kolejne.
- Stany zapalne stawów mogą obejmować także kręgosłup, jak dzieje się to choćby w przypadku zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa (ZZSK). To przewlekła choroba objawiająca się bólem kręgosłupa, tępym bólem pleców promieniującym w dół i ograniczeniem ruchomości stawów, co skutkuje wadliwą postawą i charakterystycznym pochyleniem ciała do przodu. Typowe jest w tym przypadku zapalenie stawów krzyżowo-biodrowych (obszar na styku kręgosłupa i miednicy), ale zaatakowane mogą być również inne odcinki (piersiowy, szyjny), co jest bardzo prawdopodobne przy postępującej chorobie i powoduje – niestety – kolejne powikłania. Nieleczone ZZSK może prowadzić do całkowitego kalectwa.
- Choroby stawów będące powikłaniem innych schorzeń. Przykładem jest tu reaktywne zapalenie stawów, które rozwija się w powiązaniu, a właściwie na skutek innej infekcji toczącej się w organizmie – w następstwie chorób układu pokarmowego, płciowego lub innych. Obrzęk i ból stawów (zazwyczaj w kończynach dolnych), ból pleców i pośladków, lumbago, sztywność kręgosłupa to niektóre z objawów typowych dla reaktywnego zapalenia stawów. Inne pojawiające się symptomy mogą koncentrować się na różnych układach i narządach: zapalenie spojówek, rogowacenie skóry, bolesne oddawanie moczu, zaburzenia rytmu serca.
- Łuszczyca stawowa (łuszczycowe zapalenie stawów – ŁZS) – jedna z przewlekłych chorób stawów o nie do końca poznanym, autoimmunologicznym podłożu, objawiająca się wykwitami na skórze, sztywnością, bólem i obrzękiem stawów oraz charakterystycznym – kiełbaskowatym wyglądem palców dłoni. Dotyka ona osoby chorujące na łuszczycę.
- Choroby stawów dotykające dzieci i młodzież do około 16. roku życia – MIZS (młodzieńcze zapalenie stawów) – to obecnie najczęstsze schorzenie reumatyczne wśród najmłodszych pacjentów. Choroba jest przewlekła i ma charakter autozapalny – organizm sam niszczy własne tkanki, w tym struktury stawowe, ale także wzrok i ważne narządy: serce, nerki, wątrobę. Pierwsze symptomy MIZS to m.in. ogólne trudności w poruszaniu się spowodowane sztywnością i bólem stawów, obrzęk (zwłaszcza rano) oraz objawy niezwiązane bezpośrednio ze stawami: gorączka, brak apetytu, zmiany skórne. W przebiegu młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów zaatakowany może być jeden staw lub więcej – często jest to staw kolanowy.
- Wady wrodzone układu kostno-stawowego, spośród których najczęściej spotykana jest dysplazja stawu biodrowego. Diagnozuje się ją w 1. miesiącu życia. Jak najszybsze rozpoczęcie leczenia źle wykształconej panewki jest bardzo ważne. Czasami wystarcza terapia zachowawcza, niekiedy konieczna jest operacja. Pojawia się silny ból biodra.
- Dolegliwości stawów objawiające się dźwiękiem, takim jak chrupanie, trzaskanie, przeskakiwanie, strzelanie w stawach. Zdarzają się dość często, ale nie zawsze muszą być objawem bardzo poważnej choroby. Przeskakiwanie odczuwane w stawie skroniowo-żuchwowym, połączone z charakterystycznym dźwiękiem strzelenia, może być efektem wady zgryzu, trzaski w kolanie skutkiem płaskostopia, a chrupanie stawu biodrowego efektem przeciążenia lub wcześniej przebytych urazów. „Trzeszczenie” stawów samo w sobie nie jest groźne, jednak kiedy towarzyszy mu obrzęk i/lub ból stawów, należy rzecz zdiagnozować.
Profilaktyka, badania, leczenie stawów
Stawy, jako ruchome elementy układu kostnego, źle znoszą zastój. Dla prawidłowego funkcjonowania potrzebują ruchu, ale bez nadmiernego przeciążania ich. Idealną aktywnością, jeśli chodzi o profilaktykę zdrowotną stawów, jest m.in. pływanie – w wodzie stawy pracują, „nie odczuwając” masy ciała, więc nie są przeciążane. Przeciwnie dzieje się np. podczas biegania, kiedy to stawy narażone są nie tylko na kontuzję, ale także liczne mikrourazy.
Dla zdrowia stawów warto również unikać silnego i/lub długotrwałego stresu oraz zadbać o właściwą dietę. Zarówno profilaktycznie, jak i w przypadku leczenia chorób stawów, liczy się to, co się je. Strukturom stawowym dobrze robi nabiał, produkty pełnoziarniste, warzywa strączkowe, owoce morza, posiłki odkwaszające organizm. Codzienne menu można także wzbogacić odpowiednimi suplementami, które pomagają utrzymać chrząstkę stawową w dobrej kondycji. Niezbędna jest glukozamina, chondroityna oraz kolagen.
Profilaktyczne badania stawów wykonuje się stosunkowo rzadko – głównie w przypadku dzieci. Osoby dorosłe poddają się badaniom zazwyczaj dopiero wtedy, gdy występują już jakieś dokuczliwe objawy. Diagnozowaniem chorób stawów zajmuje się ortopeda, który może fizykalnie zbadać ich ruchomość, zrobić USG, zlecić MRI stawów lub przeprowadzić atroskopię. To inwazyjne badanie wykonywane przy znieczuleniu, za pomocą atroskopu, który wprowadza się do wnętrza stawu.
Leczenie i rehabilitacja stawów to zawsze proces długotrwały i – niestety – nie zawsze można liczyć na wyleczenie. Problemy i daleko posunięte zmiany związane ze stawami są zazwyczaj nieodwracalne. Podejmowane terapie koncentrują się na łagodzeniu objawów i/lub zatrzymaniu bądź spowolnieniu procesu chorobowego. W bolesnych stanach zapalnych często stosuje się – dostępne bez recepty – niesteroidowe leki przeciwzapalne, działające również przeciwbólowo. Dostępne są też tabletki wspomagające regenerację stawu, chłodzące żele niwelujące obrzęk, plastry kinezjologiczne, które wspierają fizjoterapię stawów. Na ból stawów stosuje się też popularną ostatnio maść zawierającą DMSO (dimetylosulfotlenek), rozgrzewającą maść końską – polecaną szczególnie na ból szyi, barków i lędźwi oraz do stosowania pourazowo.
Leki na bóle mięśniowo-stawowe, którymi można się poratować w przypadku uciążliwych objawów, to m.in.: ibuprofen (tabletki lub krem albo żel), paracetamol, naproksen (żel, tabletki), diklofenak (żel, płyn, plastry, kapsułki), meloksykam (w tabletkach), ketoprofen (w kremie, żelu lub płynie).
W przypadku niestabilności stawów, poza stosowaniem środków farmakologicznych, zaleca się również ich czasowe usztywnienie poprzez noszenie ortez. W trakcie rehabilitacji stawów konieczne bywa ich odciążenie i/lub „trenowanie”, co pociąga za sobą czasami używanie także innego rodzaju rehabilitacyjnego sprzętu ortopedycznego. Sama odbudowa zniszczonych struktur stawowych jest bardzo trudna. Realizuje się ją niekiedy w warunkach operacyjnych.