Homofobia – czym jest, objawy homofobii

Homoseksualizm na świecie

Zgodnie z danymi National Health Statistics Reports 1,3% kobiet oraz 1,9% mężczyzn z całego świata to osoby homoseksualne, a aż 5,5% kobiet i 2% mężczyzn odczuwa pociąg seksualny do osób obu płci. Informacji na temat liczebności osób LGBT w poszczególnych krajach Europy dostarcza natomiast raport berlińskiego instytutu badań rynkowych Dalia.

Wynika z niego na przykład, że niemal co dziesiąty uczestnik ankiety z Niemiec, Anglii, Polski, Węgier, Hiszpanii czy Francji nie uważa się za osobę „wyłącznie heteroseksualną”. Ponadto swoją przynależność do środowiska LGBT zdeklarowało 7,4% badanych osób z Niemiec, 6,9% Hiszpanów, 6,5% Anglików, 4,9% Polaków i 4,8% uczestników z Włoch.

Autorzy badania zauważyli, że młodsi ankietowani częściej deklarowali przynależność do społeczności LGBT. Jeśli wynika to z faktu, że osoby starsze są mniej skłonne do udzielania prawdziwych odpowiedzi, to znaczy, że odsetek homoseksualistów i biseksualistów jest jeszcze wyższy. Jednak nawet jeśli tak nie jest, liczba osób o odmiennej orientacji seksualnej wciąż pozostaje ogromna.

Czym jest homofobia?

Dosłowne tłumaczenie terminu homofobia (z greckiego: homo – taki sam, oraz phóbos, czyli lęk) oznacza lęk przed przed homoseksualizmem oraz homoseksualistami. Termin ten po raz pierwszy został wprowadzony przez amerykańskiego psychologa i aktywistę ruchu LGBT George'a Weinberga w 1972 roku.

Z upływem lat znaczenie słowa homofobia naturalnie poszerzyło się o niechęć, pogardę, a nawet nienawiść do osób homoseksualnych. Wszystkie te uczucia i postawy prowadzą do powstania różnych form dyskryminacji, a nawet do prześladowania osób o odmiennej orientacji seksualnej.

Warto wspomnieć, że aż do 1973 roku homoseksualizm znajdował się na amerykańskiej liście zaburzeń psychicznych.

Czytaj również: Orientacja seksualna – czym jest, kiedy się kształtuje, jak ją sprawdzić?

Rodzaje homofobii

Istnieje kilka podziałów homofobii. Jeden z nich wyróżnia homofobię tradycyjną oraz nowoczesną.

Homofobia tradycyjna to wrogie postawy wobec homoseksualizmu, które najczęściej wynikają z wpojonych zasad religijnych albo moralnych. Homofobię nowoczesną odzwierciedla stanowisko: „Geje i lesbijki mi nie przeszkadzają, ale uważam, że już za dużo żądają”. To również wroga postawa, która opiera się na postrzeganiu żądań osób homoseksualnych jako niewłaściwych i nieuzasadnionych albo choćby na głoszeniu stanowiska, że tak naprawdę homofobia nie istnieje, a środowiska LGBT lubią znajdować się w centrum uwagi (stąd np. parady czy marsze równości).

Kolejny ważny podział homofobii wyróżnia tę „zwykłą”, prezentowaną przez osoby heteroseksualne, a także zinternalizowaną. Homofobia zinternalizowana to niechęć prezentowana przez osoby homoseksualne.

Osoba homoseksualna może nie tolerować innych homoseksualistów na przykład z uwagi na problem z akceptacją własnej orientacji, blokowanie związanych z nią uczuć i popędów, a także poczucie winy – np. w przypadku, gdy dana osoba wyznaje religię, wedle której homoseksualizm jest grzechem.

W tym miejscu warto wspomnieć o innych terminach, które związane są z niechęcią do osób ze społeczności LGBT. Są to między innymi:

• heteroseksizm – założenie o wyższości orientacji seksualnej nad homoseksualną;
• heteronormatywność – często nieświadome, silne przekonanie, że wszyscy ludzie są heteroseksualni;
• homonegatywność – uprzedzenia wobec osób homoseksualnych.

Niektóre formy homofobii są wyjątkowo okrutne. Jest to na przykład przypisywanie osobom homoseksualnym szczególnej skłonności do seksualnego wykorzystywania dzieci, czyli twierdzenie, że geje to pedofile . Mniej szokujące, ale wciąż krzywdzące jest przekonanie, że osoby ze środowisk LGBT są rozwiązłe, nieokiełznane seksualnie, szukające wyłącznie jednorazowych przygód (a nie długiego, opartego na miłości i szacunku związku).

Homofobia – przyczyny

Istnieje wiele teorii na temat przyczyn powstawania negatywnych postaw wobec osób o odmiennej orientacji seksualnej. Najczęściej wymienia się:

• niemożność zaakceptowania osób ze środowisk LGBT z uwagi na poglądy religijne;
• sposób wychowania – jeżeli dziecko przez wiele lat słyszy krzywdzące stereotypy i obserwuje negatywne postawy wobec osób homoseksualnych, prawdopodobnie w dorosłości będzie prezentowało podobne zachowania;
• lęk przed ujawieniem własnej, odmiennej orientacji seksualnej (wspomniana już homofobia zinternalizowana; osoby, które bardzo boją się, że ich odmienna tożsamość seksualna zostanie odkryta, celowo głośno i z pogardą mówią o gejach i lesbijkach);
• trudności z określeniem własnej orientacji seksualnej, które łączą się z lękiem przed byciem homoseksualistą;
• częsty kontakt z uprzedzeniami i stereotypami;
• strach przed odrzuceniem – zdarza się, że osoba heteroseksualna wcale nie ma nic przeciwko osobom LGBT, ale tworzy takie wrażenie, ponieważ boi się przypisania jej skłonności homoseksualnych („Bronisz ich? Może sam jesteś gejem?”);
• chęć przynależenia do grupy społecznej (częściej u nastolatków, którzy boją się, że poparcie środowiska LGBT poskutkuje ich odrzuceniem przez rówieśników).

Czytaj również: Test na orientację seksualną – czy warto go wykonać?

Homofobia – zasięg

Homofobia jest zjawiskiem, które występuje na całym świecie. Warto jednak wiedzieć, że w niektórych krajach jest ona wyjątkowo nasilona – osobom, które w nich żyją, za wchodzenie w związki jednopłciowe grozi więzienie lub śmierć. Które państwa akceptują takie relacje w świetle prawa, a które nie?

• Kraje, w których obowiązuje kara śmierci lub więzienia za kontakty homoseksualne

Najwyższe kary za kontakty homoseksualne obowiązują w Afganistanie, Pakistanie, Arabii Saudyjskiej, Iranie, Brunei, Mauretanii, Nigerii, Jemenie, Sudanie, w Somalii a także w Czeczeni.

• Kraje, w których uznaje się małżeństwo osób tej samej płci

Osoby homoseksualne mogą zawierać małżeństwa w 29 krajach: w Islandii, Irlandii, Luksemburgu, na Malcie, w Norwegii, Portugalii, RPA, Hiszpanii, Szwecji, na Tajwanie, w Argentynie, Australii, Austrii, Belgii, Brazylii, Kostaryce, Danii, Ekwadorze, Finlandii, Francji, Kanadzie, Kolumbii, Niemczech, w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, Urugwaju, w Meksyku, Holandii i Nowej Zelandii. W Estonii, Armenii i Izraelu nie można zawrzeć takiego małżeństwa, ale jest ono uznawane, jeżeli do jego zawarcia doszło poza granicami kraju.

Homofobia a religia

Homofobiczne postawy często mają związek z wyznawaną wiarą. Oto religie które nie akceptują homoseksualizmu i uznają go za grzech:

• katolicyzm;
• prawosławie;
• protestantyzm (poza Kościołem Szwecji, który dopuszcza małżeństwa jednopłciowe);
• judaizm;
• islam.

Za przyjazne środowiskom LGBT religie uznaje się natomiast sporo nurtów hinduizmu oraz buddyzmu.

Czytaj również: Biseksualizm – jak rozpoznać? Objawy biseksualizmu

Jak objawia się homofobia?

Homofobia może objawiać się na trzy sposoby:

Homofobia: kontekst poznawczy

To przekonania traktujące homoseksualność jako nieprawidłowy wariant seksualności. Zgodnie z nimi osoby ze środowisk LGBT nie są w pełni zdrowe, są natomiast gorzej przystosowane do życia w społeczeństwie i mają wątpliwą moralność. Przykłady takich twierdzeń to: „homoseksualizm to choroba”, „geje powinni się wstydzić”, „skoro jest ich mniejszość, to o czymś świadczy” itd.

Homofobia: kontekst afektywny

To wyrażanie gniewu, niechęci, pogardy, obrzydzenia i wrogości wobec osób homoseksualnych.

Homofobia: kontekst behawioralny

Homofobia w ujęciu behawioralnym to prezentowanie wszelkich zachowań dyskryminujących osoby homoseksualne. Przykłady to:

• Stosowanie przemocy psychicznej

Wyzwiska, żarty, drwiny, natrętne pytania, plotki, złośliwe komentarze, nękanie.

• Stosowanie przemocy fizycznej

Homofobia nierzadko budzi agresję fizyczną, w zakres której wchodzi popychanie, kopanie, uderzanie, przytrzymywanie danej osoby na siłę i wiele innych.

• Molestowanie seksualne

Komentarze o zabarwieniu seksualnym, podszczypywanie, klepanie po pośladkach, dotykanie miejsc intymnych, a nawet przypadki gwałtu – wszystkie te zachowania wchodzą w zakres molestowania seksualnego i także bywają związane z homofobią.

• Stosowanie cyberprzemocy

Homoseksualiści, zwłaszcza młodzi, bardzo często padają ofiarami cyberprzemocy. Jej formy to tworzenie złośliwych memów dotyczących osoby homoseksualnej, oczernianie na forach, wyśmiewanie na portalach społecznościowych.

• Nieudzielanie pomocy

Homofobia może mieć również formę zaniechania – np. pomocy. Przykładem jest sytuacja, w której policjant niechętnie udziela pomocy pobitemu homoseksualiście.

Warto również wspomnieć, że dyskryminacja może mieć charakter pośredni lub bezpośredni. O dyskryminacji bezpośredniej mówi się, kiedy ktoś nie otrzymuje awansu w pracy z powodu swojej odmiennej orientacji seksualnej. Dyskryminacja pośrednia zachodzi wtedy, gdy np. właściciel firmy zatrudnia jedynie mężczyzn, którzy mają żony, narzeczone czy dziewczyny (co wyklucza osoby homoseksualne).

Homofobia: popularne twierdzenia

Głoszenie krzywdzących twierdzeń to jeden z najczęściej występujących przejawów homofobii. Które z nich są najbardziej popularne?

• „Homoseksualizm jest chorobą. Osoby LGBT powinny być leczone przymusowo”.
• „Geje to pedofile”.
• „Osoby z odmienną orientacją seksualną próbują żyć niezgodnie z naturą”.
• „Dzieci gejów też będą gejami, dlatego nie powinno się umożliwiać parom jednopłciowym adopcji”.
• „Geje zawsze zachowują się tak samo – są delikatni, śmiesznie gestykulują i szybko się obrażają”.
• „Lesbijki są męskie”.
• „Osoby homoseksualne często mają HIV lub AIDS”.
• „Osoby homoseksualne szukają przygód, nie stałego związku. Nie potrafią utrzymać długiej relacji”.
• „Dzisiaj pozwolimy na śluby osób homoseksualnych, jutro swoich praw zaczną domagać się pedofile”.
• „Nie wolno pozwalać, by osoby LGBT adoptowały dzieci – dla dobra tych dzieci”.
• „Homoseksualizm to zwykłe zboczenie”.
• „Geje i lesbijki mają swoje kluby, więc niech się tam spotykają”.
• „Nie mam nic do osób LGBT, ale nie chciałbym mieszkać obok osoby homoseksualnej”.

Czytaj również: Osoba niebinarna – co to znaczy? Niebinarność płciowa

Homofobia w Polsce

Z najnowszego raportu, który został przygotowany na zlecenie Amnesty International, wynika, że większość polskiego społeczeństwa akceptuje obecność lesbijek, gejów, osób biseksualnych, transpłciowych i interpłciowych w swoim otoczeniu. Ponad 70% ankietowanych zgadza się, żeby osoby LGBT mieszkały w Polsce oraz w ich mieście, 54,6% akceptuje osoby o odmiennej orientacji seksualnej jako swoich przyjaciół, a prawie połowa zgadza się z twierdzeniem, że medialne treści dotyczące osób LGBT mają negatywny wydźwięk.

Większość Polaków wyraża również swoje poparcie dla zaostrzenia kar za ataki na osoby homoseksualne. 59,8% ankietowanych uznało, że napaść na parę dwóch mężczyzn trzymających się za ręce powinna być traktowana jako przestępstwo z nienawiści.

Jednocześnie Polska jest najbardziej homofobicznym krajem w Unii Europejskiej. Wynika tak z opublikowanego w 2021 roku raporcie ILGA Europe, który uwzględnia nie opinię publiczną, a istniejące w danym kraju przepisy prawa, które mają znaczący wpływ na sytuację osób LGBT. Każdy kraj oceniany jest w 69 kategoriach podzielonych na 6 działów:

• równość i zakaz dyskryminacji;
• rodzina;
• przestępstwa z nienawiści oraz mowa nienawiści;
• wolności obywatelskie;
• uzgadnianie płci i integralność cielesna;
• prawo do azylu.

Każde państwo może zdobyć od 0% do 100% – Polska otrzymała jedynie 16%. Gorzej wypadły jedynie Białortuś, Monako, Rosja, Armenia, Turcja oraz Azerbejdżan.

Na problem zwraca uwagę również Agencja Praw Podstawowych UE w swoim badaniu z 2020. Aż 2/3 badanych Polaków przyznało, że ostatnim czasie w naszym kraju wzrósł poziom przemocy i dyskryminacji wobec osób homoseksualnych. Jako przyczynę takiego stanu rzeczy respondenci wskazywali nastawienie oraz wypowiedzi przedstawicieli władz.

Homofobia w Polsce – zagrożenie dla dzieci i młodzieży

Homofobia stanowi wyjątkowo duże zagrożenie dla dzieci i młodzieży. Może ona mieć charakter indywidualny, czyli pochodzić od społeczności uczniowskiej, a także instytucjonalny (nauczyciele, dyrekcja). Przykłady pierwszej z wymienionych to izolowanie i wykluczanie z grupy rówieśników, upokarzanie i nękanie, a także złośliwe żarty. Dyskryminacja na poziomie instytucjonalnym to na przykład nieudzielenie zgody na to, by homoseksualista przyprowadził na studniówkę swojego chłopaka czy odradzanie angażowania się w akcje wspierające osoby homoseksualne (na przykład sugerowanie zmiany tematu plakatu).

Z publikacji Lekcja równości. Postawy i potrzeby kadry szkolnej i młodzieży wobec homofobii w szkole wynika, że ogromna liczba młodych osób homoseksualnych i biseksualnych doświadcza przede wszystkim przemocy werbalnej (spotkało się z nią 76,2% badanych) oraz fizycznej (potwierdziło to 26% uczestników badania). Nie dziwi zatem fakt, że zgodnie z raportem Kampanii Przeciw Homofobii aż 49,6% młodzieży LGBT ma objawy depresji, a aż 69,4% – myśli samobójcze .

W tym miejscu warto wspomnieć o przypadku, w których homofobia doprowadziła do najbardziej tragicznych wydarzeń, czyli do śmierci 14-letniego Kacpra z Gorczyna. W 2017 roku chłopiec, który był ofiarą homofobicznych docinek i ciągłego dręczenia, odebrał sobie życie.

Jednocześnie również w 2017 roku wydano precedensowy w Polsce wyrok w sprawie prześladowania ucznia Jakuba Lendziona z powodu orientacji seksualnej. Sąd Apelacyjny w Warszawie zadecydował, że szkoła ma przeprosić chłopca za zupełny brak reakcji w licznych sytuacjach, w których stawał się on ofiarą homofobicznych prześladowań. Wiele wskazuje zatem, że homofobia w Polsce zaczyna być traktowana poważnie, aczkolwiek dzieje się to bardzo powoli.

Czytaj również: Panseksualizm – czym jest? Czy to inna orientacja?

Homofobia w Polsce a przemoc wobec osób ze środowisk LGBT

Oczywiście nie tylko młodzież LGBT doświadcza prześladowania – na przemoc fizyczną i psychiczną narażone są również dorosłe osoby homoseksualne i biseksualne. Z badań wynika, że aż 63,72% tych osób doświadcza przemocy werbalnej, 33,96% spotyka się z groźbami, 27,27% spotkało się z wandalizmem, 12,84% stało się ofiarami przemocy fizycznej, a 14,11% doświadczyło przemocy seksualnej. Należy nadmienić, że pytania w ankiecie nie odnosiły się do całego życia badanych, a jedynie do okresu dwóch lat poprzedzających jej wypełnienie.

Brak wsparcia ze strony rządu a zaufanie osób LGBT do instytucji

Zupełny brak wsparcia dla osób homoseksualnych, biseksualnych i innych ze środowisk LGBT, o którym donosi raport ILGA Europe, znajduje swoje odbicie w zaufaniu tych osób do wyższych instytucji. Aż 96,4% z nich deklaruje nieufność wobec rządu. Całkowity brak zaufania wobec parlamentu zgłosiło 54,7%, 57,5% nie ufa policji, a aż 49% – sądom. Jedynymi instytucjami, które cieszą się zaufaniem osób homoseksualnych i biseksualnych są organizacje LGBTQIA.

Czytaj również: Aseksualność – czym jest, czy trzeba ją leczyć?

Homofobia a funkcjonowanie psychiczne osób homoseksualnych i biseksualnych

Homofobia w ogromnym stopniu wpływa na zdrowie psychiczne osób LGBT. Z badań wynika, że u ponad 73% członków tej grupy społecznej można zaobserwować objawy depresji. Dla porównania odsetek ten dla populacji ogólnej wynosi jedynie 16%. Poczucie osamotnienia zgłasza aż co druga ankietowana osoba, 44,2% doświadczyło myśli samobójczych. Wielu uczestników badania nie radzi sobie z doświadczanymi trudnościami, sięgając po alkohol (14,3%) lub zażywając środki uspokajające (8,3%). 20,3% deklaruje, że po prostu się poddaje – brakuje im wskazówek, co robić w trudnych sytuacjach.

Szczególnie trudna wydaje się sytuacja osób biseksualnych. W porównaniu do gejów i lesbijek częściej doświadczają one napięcia emocjonalnego, stresu, smutku, myśli samobójczych, wiktymizacji, poczucia dyskryminacji ze strony środowisk homoseksualnych i heteroseksualnych i samotności, zaburzeń lękowych, częściej mają też niską samoocenę.

Według autorów publikacji zamieszczonej w AJGP wynika to z faktu, iż osoby biseksualne często czują się „niewidoczne” dla społeczeństwa – w przeciwieństwie do gejów i lesbijek. Dodatkowo często dotyka je dyskryminacja ze strony samych środowisk LGBT.

Homofobia i jej wpływ na zdrowie fizyczne osób LGBT

Homofobia, a dokładnie antygejowskie wystąpienia, wpływają negatywnie nie tylko na stan psychiczny osób homoseksualnych i biseksualnych, ale również na ich zdrowie fizyczne – do takich wniosków prowadzi badanie z 2021 roku, przeprowadzone przez Davida M. Huebner'a, profesora profilaktyki i zdrowia społecznego na Uniwersytecie George'a Washingtona.

Naukowiec wraz z zespołem postanowił sprawdzić, jak organizm reaguje na sytuacje stresowe związane z homofobią. W tym celu zaproszono do badania 134 dorosłe osoby homoseksualne i biseksualne, które miały wziąć udział w rozmowie rekrutacyjnej. Osoby z grupy badanej – w przeciwieństwie do uczestników z grupy kontrolnej, przed rozmową otrzymały notatki, które miały opisywać rekrutera, a okazały się manifestem antygejowskim. W istotnych dla badania momentach badacze mierzyli tętno uczestników, ich ciśnienie krwi oraz inne markery reakcji na stres.

U wszystkich uczestników badania zaobserwowano zmiany związane ze stresem, ale u tych, którzy przed rozmową rekrutacyjną otrzymali manifest, zmiany te były silniejsze – ciśnienie krwi było wyższe i wolniej spadało, odnotowano szybszą akcję serca i wyższe poziom kortyzolu. Jak twierdzą badacze, wielokrotne doświadczanie takich stanów może zwiększyć ryzyko rozwinięcia się chorób sercowo-naczyniowych u osób homoseksualnych i biseksualnych.

Warto wspomnieć również o badaniu z 2019 roku, z którego wynika, że u osób biseksualnych częściej niż u heteroseksualnych i homoseksualnych występują problemy żołądkowo-jelitowe, zapalenie stawów oraz otyłość. Biseksualni mężczyźni częściej niż pozostali mają wysoki poziom cholesterolu i wysokie ciśnienie krwi. I w tym przypadku naukowcy podejrzewają, że te zdrowotne przypadłości związane są ze stresem.

Czytaj również: Hiperseksualność – co oznacza, jak się objawia?

Homofobia w rodzinie

Homofobia jest problemem nie tylko krajowym, ale również – niestety, rodzinnym. Jedynie 25% matek i tylko 12% ojców deklaruje akceptację wobec osób LGBTA w swojej rodzinie. Nie dziwi zatem fakt, że aż 21,4% młodych homoseksualistów nikomu nie przyznaje się do swojej orientacji oraz że tak wielu młodych ludzi ze środowisk LGBT miewa myśli samobójcze.

Gdzie osoby homoseksualne i biseksualne mogą znaleźć pomoc?

Jeśli ze względu na swoją orientację doświadczasz dyskryminacji bądź innych zachowań homofobicznych, wiedz, że możesz uzyskać darmową pomoc prawną. Jest ona oferowana przez Kampanię Przeciw Homofobii i może zostać udzielona w postaci:

• wymiany wiadomości mailowych z prawnikami lub prawniczkami pracującymi dla organizacji;
• rozmowy telefonicznej z prawnikiem lub prawniczką (nr tel. +48 22 423 64 38, pomoc świadczona jest od poniedziałku do piątku w godzinach od 10:00 – 17:00);
• spotkania z prawnikiem lub prawniczką w w biurze KPH w Warszawie przy ul. Solec 30A, od poniedziałku do piątku w godzinach od 10:00 do 17:00 (po wcześniejszym umówieniu spotkania).

Homofobia ma wpływ również na funkcjonowanie psychiczne. Jeśli potrzebujesz pomocy psychologa (doświadczasz przemocy, nękania, nie potrafisz zaakceptować lub zrozumieć swojej orientacji seksualnej), to możesz umówić się na spotkanie z psychologiem w biurze Kampanii Przeciwko Homofobii – po uprzednim umówieniu spotkania mailowo. Możesz też skorzystać z pomocy innych psychologów, którzy udzielają wsparcia w ramach przeciwdziałania homofobii. Listę gabinetów znajdziesz na stronie: https://kph.org.pl/pomoc/pomoc-psychologiczna/.

Jeśli jesteś ofiarą homofobii albo po prostu potrzebujesz psychicznego wsparcia, możesz też skorzystać z pomocy telefonicznej albo mailowej:

• Telefon Zaufania Lambdy Warszawa: 22 628 52 22 (dostępny od poniedziałku do piątku w godzinach 18:00-21:00);
• Całodobowy telefon zaufania dla dzieci i młodzieży fundacji Dajemy Dzieciom Siłę, bezpłatna i anonimowa pomoc: tel. 116 111;
• Całodobowy telefon zaufania „Niebieska Linia” dla osób doświadczających przemocy: tel. 800 12 00 02;
• Młodzieżowy Telefon Zaufania Ponton: 22 635 93 92 (dostępny w każdy piątek między 16:00 a 20:00);
• Bezpłatne wsparcie psychologiczne Kampanii Przeciw Homofobii. Umów się na konsultacje: [email protected];
• Mailowe wsparcie psychologiczne Lambdy Warszawa: [email protected];
• Mailowe wsparcie dla chrześcijan LGBTQ „Wiara i tęcza”: [email protected];
• Bezpłatne wsparcie online dla osób doświadczających trudności w związku z epidemią koronawirusa Otwarta Przestrzeń. Zapisy telefoniczne: 511 028 333 (pon.-pt. 8:00-21:00) lub mailowe: [email protected];
• Zdalne konsultacje psychologiczne Krakowskiego Centrum Równości Dom EQ. Zgłoszenia mailowe na adres: [email protected].

Pamiętaj, że na stronie Kampanii Przeciwko Homofobii znajdziesz również wiele innych, przydatnych osobom z odmienną orientacją seksualną informacji.

Czytaj również: Obojnactwo (dwupłciowość) u człowieka

Homofobia – jak jej przeciwdziałać?

Homofobia jest zjawiskiem, przez które wielu ludzi odebrało sobie życie. Miliony osób homoseksualnych leczy się z powodu depresji, tysiące nie ma odwagi, aby ujawnić swoją orientację seksualną nawet najbliższym członkom rodziny. W szczególnie trudnej sytuacji są osoby młode, wrażliwe, podatne na depresję, które każdego dnia spotykają się z homofobią – w internecie, w szkole, na ulicy. Warto robić wszystko, aby to się zmieniło.

Pamiętaj, że brak działania to także działanie. Jeśli chcesz wspierać osoby LGBT, reaguj. Oto jak – zdaniem Fundacji Humanity in Action Polska – możesz pomóc w niszczeniu homofobii i języka nienawiści:

• Reaguj – włącz „radar” mowy nienawiści w internecie

Nawet małe działania przeciwko homofobii są ważne. Ustaw sobie wewnętrzny „radar” na mowę nienawiści i przejawy dyskryminacji. Jeśli zauważasz w internecie nienawistny post lub stronę, zgłaszaj ją moderatorom lub administratorom. Czasem wystarczy kilka kliknięć myszką i czyjakolwiek reakcja, by homofobiczne treści zniknęły.

• Przestrzegaj netykiety

Nie pozwalaj sobie na wulgarne czy wyśmiewające komentarze wobec żadnych środowisk czy mniejszości. Dawaj innym dobry przykład.

• Podejmuj dyskusję

Nie bój się sprzeciwiać dyskryminacji i homofobii. Jeśli tylko możesz, broń osób homoseksualnych, które doświadczają w internecie złego traktowania. Odpowiadaj rzeczowo i merytorycznie, obalając mity. Czy wiesz, że takie komentarze często osiągają największą popularność i poparcie?

• Nie bój się zgłaszać prześladowania osoby homoseksualnej

Wyśmiewanie homofobii bądź merytoryczne wyjaśnianie, dlaczego jest ona niewłaściwa, nie zawsze się sprawdza. Jeśli uważasz, że prawne granice zostały przekroczone, zgłoś sprawę na policję lub do prokuratury. Nie bój się działać.

• Poważnie traktuj wszystkie objawy homofobii

Żart na temat czyjejś orientacji seksualnej – pozornie nieznaczący, to również objaw homofobii. Reaguj również na takie drobne przejawy homofobii i mowy nienawiści.

• Staraj się nie „dołować” hejtem

To naturalne, że homofobia powoduje przygnębienie, a czasem nawet wywołuje lęk. Jednak nie daj się ponieść negatywnym emocjom. Jeśli potrzebujesz wsparcia, poszukaj go. I wciąż głośno mów o swoich przekonaniach.

• Wspieraj ofiary homofobii

Okazuj wsparcie ofiarom homofobii. Czasem potrzebna jest im pomoc w zgłoszeniu sprawy na policję, czasem zwykłe, dobre słowo. W wielu przypadkach to ostatnie ma największe znaczenie.