WyleczTo

Zespół stresu pourazowego (PTSD) – co to jest, przyczyny, objawy, leczenie

17 września 2024
(pierwsza publikacja: 30 stycznia 2021)
Marcin Setlak
Marcin Setlak
Marcin Setlak

lekarz

PTSD, czyli zespół stresu pourazowego, to rodzaj zaburzenia lękowego będącego konsekwencją przeżytej traumy. Zwykle wiąże się z doświadczeniem zagrożenia życia (stres pourazowy po wypadku, gwałcie czy wojnie – zespół stresu bojowego u żołnierzy). Objawy PTSD to m.in. koszmary, myśli samobójcze, izolacja. Pojawiają się też objawy fizyczne w postaci kołatania serca czy bólów głowy. Leczenie zespołu stresu pourazowego obejmuje przede wszystkim terapię psychiatryczną.

Zespół stresu pourazowego (PTSD) – co to jest, przyczyny, objawy, leczenie
Fotolia

PTSD – co to jest?

Zespół stresu pourazowego (posttraumatic stress disorder, PTSD) to, zgodnie z definicją, zaburzenie psychiczne zaliczane do grupy zaburzeń lękowych, które rozwija się na skutek przeżycia traumatycznego wydarzenia, najczęściej dotyczącego stanu zagrożenia życia własnego lub kogoś z otoczenia, przekraczającego zdolności adaptacyjne danego człowieka. Uważa się, że tego typu zespół pourazowy może dotyczyć nawet 6 proc. ogólnej populacji, a prawdopodobieństwo jego wystąpienia jest tym większe, im bardziej stresogenne było wydarzenie.

Syndrom stresu pourazowego związany jest z grupą charakterystycznych objawów, wśród których dominują odczucia silnego napięcia, strachu i wyczerpania, którym mogą towarzyszyć natrętne i niechciane wspomnienia dotyczące okoliczności przebytej traumy.

PTSD w ICD-10 występuje jako F43.1 – zaburzenie stresowe pourazowe, natomiast w klasyfikacji DSM-IV jako 309.81 – zaburzenia po stresie urazowym.

Zespół stresu pourazowego jest zaburzeniem o bardzo zmiennym przebiegu, jego objawy mogą nasilać się lub osłabiać z czasem. Zwykle dochodzi do ustąpienia objawów, jednak zdarza się, że PTSD może przejść w trwałą zmianę osobowości.

Zobacz też: Świadomy sen jako sposób na leczenie zespołu stresu pourazowego

Zespół stresu pourazowego – przyczyny

Zespół pourazowy nie rozwija się w przypadku każdego stresującego zdarzenia. Wystąpienie PTS związane jest najczęściej ze znalezieniem się w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia.

Ryzyko wystąpienia PTSD jest większe u osób:

  • płci żeńskiej – zazwyczaj wyższy niż w przypadku mężczyzn stopień emocjonalności kobiet sprawia, że częściej rozwijają one zaburzenia lękowe po przeżyciu traumy,
  • bardzo młodych i w wieku 40–60 lat,
  • uzależnionych od różnego typu środków psychoaktywnych,
  • doświadczonych wcześniejszymi trudnymi przeżyciami,
  • wychowywanych w dysfunkcyjnej rodzinie,
  • słabiej wykształconych,
  • cierpiących z powodu zaburzeń osobowości,
  • nieotrzymujących wsparcia ze strony otoczenia.

Przeczytaj też o lęku separacyjnym u dorosłych

Szok pourazowy może być spowodowany przez:

  • przestępstwa kryminalne – wśród ofiar przestępstw różnego typu nerwica pourazowa występuje z częstością około 1 na 8 osób;
  • gwałt, wykorzystanie seksualne – zespół stresu pourazowego po gwałcie występuje u 1/3 kobiet
  • katastrofy masowe – zespół szoku pourazowego dotyczy powyżej 50 proc. osób uczestniczących w katastrofach, w których zginęło wiele osób;
  • wypadki – PTSD po wypadku, w którym doszło do poważnych uszkodzeń ciała lub utraty życia współpasażera jest bardzo częstym zjawiskiem;
  • udział w walkach zbrojnych – zespół stresu pourazowego u żołnierzy wracających z frontu zdarza się często, może dotyczyć – w zależności od typu konfliktu – nawet 30 proc. weteranów; PTSD spowodowany udziałem w wojnie określany jest jako zespół stresu bojowego lub nerwica okopowa;
  • przeżycie obozu koncentracyjnego – zespół obozowy lub syndrom KZ dotyczy niemal 90 proc. osób, które były więźniami obozów koncentracyjnych.

Powyższe sytuacje mogą powodować wystąpienie objawów PTSD u osób w każdym wieku, obserwuje się także PTSD u dzieci.

Także inne wydarzenia, które nie są kwalifikowane jako PTSD, mogą powodować objawy przypominające stres traumatyczny. Dobrym przykładem tego typu sytuacji jest poczucie zagrożenia, odrzucenia i natrętne wspominanie bolesnej chwili po zdradzie partnera.

PTSD – objawy

Na syndrom pourazowy składa się szereg objawów, zarówno psychiczno-emocjonalnych, jak i fizycznych, które pojawiają się bezpośrednio po doświadczeniu traumatycznego zdarzenia lub po kilku tygodniach od niego.

Wśród najczęstszych objawów zespołu stresu pourazowego wyróżnia się:

  • reminiscencje (flashbacks) – niezwykle żywe i intensywne wspomnienia dotyczące przebiegu traumatycznego zdarzenia, które pojawiają się niezależnie od woli,
  • koszmary senne związane z traumatyczną sytuacją,
  • anhedonię – niezdolność do odczuwania przyjemności,
  • izolowanie się od otoczenia,
  • przygnębienie,
  • unikanie sytuacji mogących budzić wspomnienia związane z sytuacją, która spowodowała PTSD,
  • myśli samobójcze,
  • wybuchy gniewu,
  • reakcje nieadekwatne do sytuacji.

Przeczytaj też: Nerwica lękowa – przyczyny, objawy, leczenie

Zespół stresu pourazowego – objawy fizyczne wynikające z nadmiernego pobudzenia układu wegetatywnego to:

Konsekwencją stresu pourazowego może być depresja. Przeprowadzone badania pokazują, że depresja pourazowa pojawia się u osób dotkniętych zespołem stresu pourazowego nawet pięć razy częściej niż w populacji ogólnej. Jej wystąpienie dodatkowo wpływa na ciężkość objawów PTSD i zwiększa ryzyko podjęcia próby samobójczej.

Powtarzające się traumatyczne wydarzenia mogą doprowadzać do cięższych powikłań niż w przypadku „zwykłego” stresu pourazowego i prowadzić do poważnych zmian osobowości człowieka. Jest to tak zwany złożony zespół stresu pourazowego (complex PTSD).

Przeczytaj też: Zoloft – wskazania do stosowania

Stres pourazowy – jak go rozpoznać i z czym różnicować?

W Polsce obowiązują kryteria diagnostyczne ICD-10 i to na ich podstawie rozpoznawany jest zespół stresu pourazowego. W celu jego stwierdzenia, w ciągu 6 miesięcy od traumatycznego wydarzenia, spełnione muszą zostać wszystkie poniższe kryteria:

  • narażenie na traumatyczną sytuację, czyli wydarzenie, które u prawie każdego człowieka spowodowałoby duże cierpienie;
  • uporczywe wspominanie traumatycznego wydarzenia pod postacią reminiscencji lub koszmarnych snów albo doświadczanie znacznie gorszego samopoczucia w przypadku sytuacji przypominających traumatyczne wydarzenie;
  • unikanie sytuacji kojarzących się z traumą;
  • niezdolność do przypomnienia sobie ważnych elementów stresującego zdarzenia albo występowanie przynajmniej dwóch z następujących objawów: problemy ze snem, wybuchy gniewu, problemy z koncentracją, duża czujność, wzmożona reakcja na bodźce.

W sieci można znaleźć specjalne testy na PTSD, jednak ich wyniku nie należy traktować jako diagnozy. Mogą one jednak zasugerować konieczność konsultacji ze specjalistą.

Zobacz też: Czym jest złożony zespół stresu pourazowego?

Stres pourazowy nosił różne nazwy w zależności od okresu historycznego, w jakim był opisywany. Najczęściej występował wśród żołnierzy na froncie i był znany jako „drażliwe serce”, „nerwica okopowa” czy „szok wywołany wybuchem”, jednak wszystkie te nazwy odnosiły się do jednego zespołu objawów.

Syndrom stresu pourazowego powinien być różnicowany z izolowaną depresją, zaburzeniami dysocjacyjnymi tożsamości, a także normalnym procesem powrotu do pełni zdrowia psychicznego po traumatycznym wydarzeniu.

To też może Cię zainteresować: Hipnagogia, objawy hipnagogiczne – czym są?

Zespół stresu pourazowego – leczenie

Zdarza się, że objawy PTSD po jakimś czasie mijają same, jednak stres pourazowy i konsekwencje jakie za sobą niesie, są zbyt poważne, żeby je bagatelizować. Trudno określić, jak długo trwa zespół stresu pourazowego. Każde podejrzenie PTSD powinno być konsultowane z lekarzem psychiatrą lub doświadczonym psychoterapeutą, gdyż nierzadko próba pomocy na własną rękę kończy się niepowodzeniem i oddala w czasie wizytę u fachowca.

Sprawdź też: Jak działa wenlafaksyna?

Leczenie zespołu stresu pourazowego powinno opierać się na terapii ekspozycyjnej. Szczególnie dobre efekty przynosi terapia przedłużonej ekspozycji oraz terapia poznawczo-behawioralna skoncentrowana na traumie. W cięższych przypadkach lub gdy syndromowi pourazowemu towarzyszy depresja należy włączyć leki na depresję (antydepresanty) z grupy SSRI (selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny).

Zobacz również: Jak działa paroksetyna?

Zaburzenia pourazowe – okiem eksperta

[VIDEO=1393]

Zdaniem eksperta

W grupie zaburzeń nerwicowych, czyli takich, w których podstawowym objawem jest lęk, wyróżniamy również te, które są reakcją na stres – zaburzenia pourazowe (np. zespół stresu pourazowego). Różnica polega na tym, że w nerwicach takich jak zespół lęku napadowego, fobiach, lęku uogólnionym lub zaburzeniach lękowo-depresyjnych bardzo często na pierwszy rzut oka nie mamy wyraźnego czynnika sytuacji, która je wyzwoliła. W zaburzeniu pourazowym taki czynnik występuje na pewno. Chodzi tutaj o reakcję na stres, czyli pogorszenie stanu psychicznego w reakcji na jakieś wydarzenie.

W pewnym sensie można powiedzieć, że to trochę tak jak z żałobą. Po śmierci kogoś bliskiego, po czyjejś utracie – żałoba – stan obniżonego nastroju, zmniejszonego napędu, wycofania z życia, lęku o przyszłość, któremu często towarzyszą zaburzenia snu, właściwie jest opisem stanu depresyjnego, ale jest w reakcji na coś – śmierć, utratę. Żałoba nie jest chorobą, jest naturalnym stanem człowieka, który traci bliską osobę i może być pewnym modelem do opisania tego, czym jest reakcja na stres, czyli pogorszenie stanu psychicznego w odpowiedzi na jakieś przykre wydarzenie – przeżycie katastrofy, utrata pracy, życiowe niepowodzenie, rozpad związku, itd.

Taka reakcja wymaga leczenia – przede wszystkim pomocy psychologicznej, krótkotrwałej lub dłuższej psychoterapii. Czasami przy nasilonych i długotrwałych objawach, które zakłócają życie pacjenta, potrzebna jest również pomoc farmakologiczna. Warto wspomnieć o zespole stresu pourazowego, który po raz pierwszy został dokładnie opisany u Amerykanów, którzy wrócili z wojny. Stwierdzono u nich pojawianie się napadowo lęku, objawy nazywane flashbackami – odtworzenie na jawie trudnej lub wzbudzającej poczucie zagrożenia sytuacji z wojny, sny jej dotyczące oraz duże zakłócenia w codziennym funkcjonowaniu. Objawy stresu pourazowego można stwierdzić u ludzi, którzy doznali jakiejś ogromnej traumy, byli świadkami tortur, potwornego wypadku albo sami mu ulegli. Takie osoby wymagają leczenia zarówno psychoterapeutycznego, jak i farmakologicznego.

Bibliografia

W Wylecz.to opieramy się na EBM (Evidence Based Medicine) – medycynie opartej na faktach i wiarygodnych źródłach.  Więcej o tym, jak dbamy o jakość naszych treści znajdziesz w Polityce Redakcyjnej Wylecz.to.

  • Jarema M., Rebe-Jabłońska J., Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny, Wydanie 1. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2013.
  • Kaplan H. I., Sadock B. J., Psychiatria kliniczna, Wydanie 1. Wydawnictwo Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2004.
  • Wciórka J., Rybakowski J., Pużyński J., Psychiatria. Tom II. Psychiatria kliniczna, Wydanie 1. Wydawnictwo Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2011.
  • Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne, ICD-10. Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne Vesalius, Warszawa 2000.
  • Bryant R. A., Harvey A. G., Zespół ostrego stresu. Teoria, pomiar, terapia, Wydanie 1. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003.
  • Terelak J. F., Człowiek i stres, Wydanie 1. Oficyna Wydawnicza Branta, Katowice 2008.
  • Terelak J. F., Psychologia stresu, Wydanie 1. Oficyna Wydawnicza Branta, Katowice 2001.
Opublikowano: 30 stycznia 2021
Aktualizacja: 17 września 2024

Więcej na ten temat