Anyż gwiaździsty i anyż biedrzeniec to dwie przyprawy, które pod kilkoma względami są do siebie podobne, jednak ich wygląd zewnątrz wyraźnie je odróżnia. Poprzez swój silny wpływ na smak i zapach, dodane w odpowiedniej ilości, potrafią nadać potrawom wyjątkowy, charakterystyczny korzenny aromat.

Porost islandzki to potoczna nazwa płucnicy islandzkiej, która jest połączeniem grzybów oraz glonów. Występuje na całej półkuli północnej.

Krwiściąg lekarski ma liczne właściwości i zastosowania. Może wspomagać leczenie schorzeń skórnych, takich jak trądzik, egzemy czy owrzodzenia błon śluzowych.

Wiązówka błotna to mało znana roślina o właściwościach leczniczych. Ziele wiązówki znalazło zastosowanie w medycynie naturalnej, a także w kosmetyce.

Rutwica lekarska to roślina dziko występująca w południowej Europie, Azji oraz północnej Afryce. Jako zioło już w średniowieczu była stosowana w leczeniu cukrzycy.

Kruszyna pospolita (Frangula alnus) to krzew obecny na terenie całej Polski. Występuje też w innych krajach Europy, w Azji, Afryce i Ameryce.

Miłek wiosenny (gorzykwiat) jest rośliną z rodziny jaskrowatych. Wykazuje działanie lecznicze i znalazł zastosowanie jako środek wspomagający terapię w problemach kardiologicznych.

Lucerna siewna (Medicago sativa L. ) to roślina należąca do rodziny bobowatych.

Rdest ptasi (Polygonum aviculare L. ) to jednoroczna, rzadziej dwuletnia roślina z rodziny rdestowatych, nazywana także drutowcem, wróblim języczkiem lub świńską trawą.

Traganek (Astragalus L. ) to roślina z rodziny motylkowatych wywodząca się z Chin i używana na wzmocnienie organizmu.

Krokosz barwierski (Carthamus tinctorius L. ) jest to jednoroczna roślina z rodziny astrowatych.

Leuzea krokoszowaty, bo tak też często nazywany jest szczodrak, to wieloletnia roślina zielna należąca do rodziny astrowatych. Naturalnie występuje ona na terenie Azji oraz Europy.

Uczep trójlistny (Bidens tripartita) to roślina należąca do rodziny astrowatych. W Polsce rośnie pospolicie na terenie prawie całego kraju, lecz nie cieszy się wielką popularnością jako surowiec terapeutyczny.

Czarci pazur przez plemiona afrykańskie stosowany był w tradycyjnej medycynie plemiennej od najdawniejszych czasów. Wykorzystywano go przede wszystkim przez wzgląd na właściwości lecznicze, szczególnie w schorzeniach nerek, wątroby, pęcherza moczowego, a także w dolegliwościach żołądkowych.