Ropomocz w największej liczbie przypadków wskazuje na zakażenie dróg moczowych w postaci zapalenia cewki moczowej, zapalenia pęcherza czy odmiedniczkowego zapalenie nerek. Obecność ropy w moczu potwierdza badanie moczu, którego wyniki wskazują na występowanie bakterii i białych krwinek, czyli leukocytów w moczu. Charakterystyczny jest także białkomocz. Dodatkowo mocz staje się mętny i ma nieprzyjemny zapach. Leczenie ropomoczu obejmuje terapię choroby podstawowej
Ropomocz – co oznacza obecność ropy w moczu?
Spis treści
Co to jest ropomocz? Co oznacza?
Pod pojęciem ropy, niezależnie od miejsca jej występowania, kryje się substancja powstająca w przebiegu różnorodnych infekcji z wywołaniem stanu zapalnego. W jej skład wchodzą leukocyty, czyli białe ciałka krwi, szczątki bakterii, wirusów lub grzybów, a także szereg substancji związanych z odpowiedzią zapalną organizmu. Obecność ropy w moczu zwykle zmienia zasadniczo jego wygląd – powstaje mętny mocz, a nawet mleczny, typowy jest także nieprzyjemny zapach moczu.
W podstawowym badaniu moczu, które należy do najczęściej wykonywanych, prostych i szybkich badań laboratoryjnych, o ropomoczu świadczą obecność leukocytów w moczu (zwykle oznaczanych z angielskiego skrótem WBC) w ilości powyżej 10 w polu widzenia, a także bakterii bądź grzybów. Nierzadko w próbce moczu stwierdza się także obecność białka (białkomocz). Wszystkie te cechy świadczą o zwykle infekcji układu moczowego. Ropomocz stanowi zatem objaw choroby, a nie rozpoznanie samo w sobie.
Zobacz też: Kolor moczu a choroby
Zapalenie dróg moczowych – przyczyna ropy w moczu
Najbardziej powszechnym rodzajem zakażenia układu moczowego związanego z ropomoczem jest infekcja bakteryjna, zwykle pochodzenia wstępującego. Oznacza to, że źródłem bakterii atakujących drogi moczowe jest ich dolny odcinek – cewka moczowa, zdecydowanie rzadziej bakterie trafiają tu drogą krwiopochodną lub limfatyczną. Infekcje o wiele częściej dotykają kobiet, a także osoby z obniżoną odpornością, chorujące na schorzenia ogólnoustrojowe jak cukrzyca, osoby z wadami anatomicznymi układu moczowego oraz pacjentów po zabiegach urologicznych czy cewnikowaniu pęcherza. W zależności od tego, na jakim poziomie rozwija się infekcja, możemy wyróżnić następujące przyczyny ropomoczu:
- zapalenie cewki moczowej,
- zapalenie dróg moczowych,
- zapalenie pęcherza,
- odmiedniczkowe zapalenie nerek,
- u mężczyzn także zapalenie prostaty, najądrza i jąder.
Objawy zależą od umiejscowienia infekcji, ale najczęściej pacjenci skarżą się na ból lub pieczenie przy oddawaniu moczu, częstomocz, ból w podbrzuszu i nagłe uczucie parcia na mocz. W przypadku zapalenia nerek mogą wystąpić wysoka gorączka, nudności i wymioty oraz silny ból w okolicy lędźwiowej. Potwierdzeniem rozpoznania infekcji układu moczowego jest dodatni wynik posiewu moczu lub obecność ww. objawów wraz ze stwierdzeniem bakterii i leukocytów w badaniu ogólnym moczu. Leczenie polega na stosowaniu antybiotyku, najlepiej dobranego na podstawie wyniku posiewu moczu. O tym jak długo stosuje się leki, decyduje postać choroby, a także wiek, płeć i choroby towarzyszące u pacjenta.
Przeczytaj też: Nieprzyjemny zapach moczu – przyczyny
Ropomocz jałowy – leukocyty w moczu
Pod określeniem ropomocz jałowy kryje się stan, w którym w badaniu moczu znajduje się komórki odpowiedzi zapalnej, czyli leukocyty, natomiast nie stwierdza się obecności bakterii ani grzybów. Nie oznacza to wcale, że nie ma infekcji, a raczej że nie zidentyfikowano czynnika etiologicznego. Bakterie i grzyby należą do patogenów łatwo wykrywalnych w badaniu osadu moczu, natomiast ropomocz jałowy mogą powodować drobnoustroje niewykrywalne w tym badaniu, czyli m.in. wirusy, prątki gruźlicy czy też rzadziej występujące bakterie beztlenowe, których wykrywanie wymaga badania na specjalnym podłożu.
Ropomocz jałowy może być także związany z obecnością nowotworu lub kamicy układu moczowego, a także stosowaniem niektórych leków i autoimmunologicznymi chorobami nerek. Do rzadziej występujących przyczyn ropomoczu należą ponadto:
- infekcje przenoszone drogą płciową m.in. chlamydia, rzeżączka,
- infekcje wirusem opryszki zwykłej oraz wirusem brodawczaka,
- infekcje rzęsistkiem pochwowym,
- toczeń układowy przebiegający z zajęciem nerek,
- choroby naczyniowe, takie jak guzkowe zapalenie tętnic,
- przewlekła leczenie glikokortykosteroidami lub nefropatia analgetyczna.
W każdym przypadku rozpoznania jałowego ropomoczu, konieczna jest dalsza diagnostyka i zwykle także leczenie.
Czy ropomocz jest niebezpieczny?
Ropomocz stanowi najczęściej objaw bakteryjnej infekcji układu moczowego. Stwierdzany jest częściej u kobiet, osób po 70. roku życia, osób przebywających w szpitalach i zakładach opieki. Warto dodać, że infekcja może przebiegać bezobjawowo, w takich przypadkach o potrzebie leczenia decyduje lekarz. Leczenie zawsze powinno stosować się w przypadku ropomoczu w ciąży czy u osób przed planowanymi zabiegami urologicznymi.
Rokowanie w przypadku infekcji dróg moczowych jest stosunkowo dobre, nierzadko bowiem infekcje te ustępują nawet bez leczenia. Zdarza się jednak, że konieczne jest przyjmowanie antybiotyku, choć w wielu przypadkach skuteczne bywa zażywanie tabletek z furaginą. Zapobieganie wszystkim zakażeniom układu moczowego obejmuje m.in. właściwą higienę okolic cewki moczowej, oddawanie moczu po stosunku, wypijanie odpowiedniej ilości wody i nie powstrzymywanie się od mikcji.
Opublikowano: 23.11.2016;
Oceń:
4.4
Ten tekst został napisany przez Eksperta, który posiada kierunkowe wykształcenie oraz doświadczenie. Nawiązując współpracę z autorytetami w danej dziedzinie nauki serwis Wylecz.to dba o najwyższą jakość i wiarygodność informacji publikowanych w serwisie. W Wylecz.to opieramy się na EBM (Evidence Based Medicine) – medycynie opartej na faktach i wiarygodnych źródłach.
Sylwia Jastrzębowska
Lekarz
Lekarz w trakcie stażu podyplomowego, absolwentka Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Miłośniczka turystyki górskiej i sportów outdoorowych.
130
Komentarze i opinie (0)