Rak gruczołu krokowego
Rak prostaty to nowotwór złośliwy, który rozwija się w strefie obwodowej gruczołu krokowego. Jest to najczęściej występujący nowotwór wśród mężczyzn powyżej 50. roku życia – zarówno w Polsce, jak i na świecie. Średni wiek diagnozy tej choroby wynosi około 66 lat.
Jej przebieg może być zróżnicowany, od postaci łagodnych do bardzo ciężkich. W związku z tym bardzo ważne jest właściwe kwalifikowanie pacjentów do leczenia. Zlokalizowany rak gruczołu krokowego o niewielkiej złośliwości zazwyczaj ma łagodny przebieg i nie wymaga leczenia, a jedynie regularnego monitorowania stanu zdrowia pacjenta. Leczenie jest wskazane w przypadku bardziej złośliwych form tego nowotworu. W takich sytuacjach ryzyko zgonu znacznie wzrasta i przewyższa ryzyko śmiertelności pacjenta z powodu innych chorób.
Czynniki etiologiczne raka prostaty obejmują między innymi wiek oraz predyspozycje genetyczne pacjenta. W związku z tym zauważa się, że zachorowalność na ten nowotwór wzrasta dwukrotnie, jeśli w rodzinie występowała choroba u krewnego pierwszego stopnia.
Darolutamid – kolejna substancja w walce z rakiem gruczołu krokowego
Darolutamid to doustny niesteroidowy lek będący inhibitorem receptorów androgenowych trzeciej generacji. Jest on stosowany w leczeniu raka gruczołu krokowego opornego na kastrację i bez przerzutów.
Darolutamid należy do małocząsteczkowych antagonistów receptora androgenowego. Działa poprzez wiązanie się z receptorem wewnątrzkomórkowym i zapobiega jego translokacji do jądra i późniejszemu wiązaniu DNA, blokując w ten sposób jego aktywność. Terapia darolutamidem obniża resztkowy poziom testosteronu po chirurgicznej kastracji u mężczyzn z rakiem gruczołu krokowego.
Darolutamid jest już 3. lekiem, który opóźnia wystąpienie przerzutów w raku prostaty. Dwa pozostałe – apalutamid (Erleada) i enzalutamid (Xtandi) – zostały dopuszczone we wcześniejszych latach.
Przeczytaj również:
USG prostaty – kiedy warto je wykonać i jak interpretować wyniki?
W jakim preparacie występuje doralutamid?
Darolutamid został dopuszczony do użytku w Stanach Zjednoczonych w 2019 roku i jest dostępny w postaci tabletek 300 mg pod marką Nubeqa (tabletki powlekane). Zalecaną dawką początkową jest 600 mg (2 tabletki), podawane 2 razy na dobę (łącznie 1200 mg). Darolutamid powinien być stosowany w skojarzeniu z supresją testosteronu albo z analogiem hormonu uwalniającego gonadotropiny (GnRH), albo po obustronnej orchidektomii w celu zapewnienia optymalnej supresji androgenów.
Europejska Agencja Leków (ang. European Medicines Agency, EMA) również zarekomendowała dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego darolutamid w postaci preparatu Nubeqa i obecnie jest on stosowany również w Polsce.
Nubeqa – wskazania do stosowania darolutamidu
Lek zawierający darolutamid jest wskazany do stosowania u dorosłych mężczyzn cierpiących na opornego na kastrację raka gruczołu krokowego bez przerzutów (ang. non-metastatic castration resistant prostate cancer, nmCRPC) z dużym ryzykiem pojawienia się przerzutów.
Leczenie powinien rozpocząć – a następnie prowadzić – lekarz specjalista mający doświadczenie w leczeniu raka gruczołu krokowego.
Zalecana dawka początkowa to 600 mg darolutamidu (2 tabletki po 300 mg) przyjmowane 2 razy na dobę, co stanowi łącznie 1200 mg substancji czynnej.
Przeciwwskazania oraz specjalne środki ostrożności dotyczące stosowania preparatu
Jedynymi przeciwwskazaniami są: nadwrażliwość na substancję czynną preparatu, zawarte w nim substancje pomocnicze.
Podczas terapii należy zachować szczególne środki ostrożności w następujących przypadkach:
Przyjmowanie silnych induktorów CYP3A4 i P-gp podczas jednoczesnego stosowania darolutamidu może powodować zmniejszenie stężenia darolutamidu w osoczu i nie jest zalecane. Chyba że brakuje innego sposobu leczenia.
Należy unikać jednoczesnego stosowania leku z rozuwastatyną, chyba że nie istnieje inny sposób leczenia,
U pacjentów, u których występuje ryzyko wydłużenia odstępu QT oraz u pacjentów przyjmujących jednocześnie produkty lecznicze, które mogą wydłużać odstęp QT, przed rozpoczęciem stosowania darolutamidu należy ocenić stosunek korzyści do ryzyka, uwzględniając możliwość wystąpienia częstoskurczu komorowego.
Przeczytaj również:
Badanie prostaty – na czym polega, jak często wykonywać i co wykrywa?
Interakcje występujące pomiędzy darolutamidem a innymi produktami leczniczymi
Stosowanie silnych oraz umiarkowanych induktorów enzymu CYP3A4 i induktorów P-gp (np.: karbamazepiny, fenobarbitalu, ziela dziurawca zwyczajnego, fenytoiny i ryfampicyny) nie jest zalecane w trakcie leczenia darolutamidem, ponieważ może zmniejszać to stężenie leku (darolutamid) w organizmie.
Jednoczesne podawanie darolutamidu może prowadzić do zwiększenia stężenia w osoczu innych jednocześnie stosowanych substratów BCRP, OATP1B1 i OATP1B3 (np.: metotreksatu, sulfasalazyny, fluwastatyny, atorwastatyny, pitawastatyny).
Jakich działań niepożądanych można spodziewać się podczas terapii darolutamidem?
Bardzo często mogą występować skutki uboczne, takie jak:
zmęczenie, stany osłabienia organizmu;
zmniejszenie liczby neutrofili, zwiększenie stężenia bilirubiny, zwiększenie aktywności AspAT (enzymy wątrobowe).
Do często występujących działań niepożądanych należą:
choroba niedokrwienna serca, niewydolność serca;
wysypka;
ból kończyn, bóle mięśniowo-szkieletowe, złamania.
Darolutamid – skuteczność leku
Wiele badań przeprowadzonych na chorych pacjentach wskazuje, że darolutamid – tak samo jak wcześniej dopuszczone do obrotu apalutamid i enzalutamid – istotnie zmniejsza ryzyko progresji przerzutów oraz zgonu u pacjentów, bez pogorszenia jakości ich życia. Dodatkowo wykazano, że terapia łączona z darolutamidem zwiększa szanse na przeżycie.
