Czym jest duloksetyna? Zalecenia do stosowania duloksetyny
Duloksetyna jest silnym lekiem z grupy SNRI, czyli inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny. Zalecenia do stosowania duloksetyny – zgodnie z Charakterystyką Produktu Leczniczego – obejmują:
leczenie dużych zaburzeń depresyjnych – chodzi w tym przypadku o każdy epizod depresji, a nie jedynie napady o silnym natężeniu;
leczenie bólu w obwodowej neuropatii cukrzycowej – duloksetyna wykazuje działanie analgetyczne, niezależnie od swoich właściwości przeciwdepresyjnych;
leczenie zaburzeń lękowych uogólnionych – duloksetyna praktycznie dwukrotnie redukuje ryzyko nawrotu zaburzeń lękowych, a jednocześnie nie jest uzależniająca, jak benzodiazepiny.
Warto wskazać, że zarówno ból, jak i depresja mają wspólne mechanizmy neurobiologiczne. Oznacza to, że dolegliwości te wzajemnie się potęgują. Dlatego tak ważne jest, aby sięgać po leki zwalczające zarówno jeden, jak i drugi problem.
Na polskim rynku dostępnych jest wiele produktów zawierających duloksetynę. Są to m.in.: AuroDulox, Depratal, Dulofor, Dulxetenon czy Duloxetine Zentiva. W każdym przypadku produkt występuje jako kapsułki dojelitowe twarde.
Czy duloksetyna to psychotrop?
Duloksetyna jest klasyfikowana jako lek psychotropowy, czyli taki, który może zmieniać aktywność neuroprzekaźników w mózgu. Dlatego powinien być przyjmowany ostrożnie i wyłącznie po konsultacji z lekarzem.
Czy duloksetyna to narkotyk?
Choć nagłe odstawienie duloksetyny może powodować objawy odstawienia, lek ten nie ma potencjału uzależniającego. Nie uznaje się go też za lek narkotyczny. Objawy odstawienia występują u niespełna 50% pacjentów i zwykle ustępują po kilku dniach, rzadko zdarza się, aby były intensywne.
Przeczytaj również:
Elicea – czy to silny psychotrop? Jakie ma skutki uboczne?
Czy po duloksetynie się tyje?
Częstym problemem pacjentów przyjmujących leki przeciwdepresyjne jest niekontrolowany przyrost masy ciała. Ma to związek z blokowaniem receptorów 5-HT2-c, M-cholinoreceptorów i receptorów H1-histaminowych, co przyczynia się do zwiększenia apetytu, może też uniewrażliwiać komórki na działanie insuliny. W przypadku duloksetyny sytuacja wygląda odwrotnie. Znacznie częściej (u maksymalnie 1 osoby na 10 pacjentów) obserwuje się zmniejszenie masy ciała pacjentów przez pierwsze 6 miesięcy od rozpoczęcia kuracji. Wzrost masy ciała pojawia się rzadko – u maksymalnie 1 na 100 osób.
Przeciwwskazania do stosowania duloksetyny
Zasadniczym przeciwwskazaniem do stosowania duloksetyny jest nadwrażliwość na substancję czynną leku. Nie zaleca się też:
przyjmowania duloksetyny jednocześnie z lekami klasy IMAO;
podawania duloksetyny pacjentom w przypadku ciężkich zaburzeń wątroby;
równoległego stosowania duloksetyny oraz fluwoksaminy, cyprofloksacyny i enoksacyny (inhibitorami CYP1A2) z uwagi na ryzyko znacznego zwiększenia stężenia duloksetyny w osoczu;
podawania duloksetyny w przypadku ciężkiej niewydolności nerek.
Terapii duloksetyną nie wykonuje się u pacjentów ze współistniejącym nieustabilizowanym nadciśnieniem tętniczym z uwagi na ryzyko wystąpienia tzw. przełomu nadciśnieniowego (nagły wzrost wartości ciśnienia, który może skutkować poważnymi powikłaniami). U kobiet w ciąży duloksetynę można stosować wyłącznie wtedy, gdy korzyści z leczenia przewyższają potencjalne ryzyko.
Przeczytaj również:
Agomelatyna – czy to dobry lek na depresję?
Interakcje duloksetyny z innymi lekami
Decydując się na terapię duloksetyną należy zachować ostrożność, w sytuacji kiedy pacjent przyjmuje również inne leki, w tym:
inhibitory monoaminooksydazy,
inhibitory CYP1A2 (np. fluwoksamina),
produkty działające na ośrodkowy układ nerwowy (np. opioidy, fenobarbital),
Objawy niepożądane związane ze stosowaniem duloksetyny
Przyjmowanie duloksetyny może wywołać liczne działania niepożądane, o czym pacjent powinien zostać poinformowany przed rozpoczęciem leczenia. Wśród efektów ubocznych terapii duloksetyną można wymienić:
niedoczynność tarczycy,
zapalenie krtani,
sztywność mięśni,
bóle głowy i zawroty głowy,
pogorszenie jakości snu,
zaburzenia erekcji,
ostre uszkodzenie wątroby.
Szczególną uwagę należy zwrócić na objawy natury psychicznej, które mogą zagrażać nawet życiu pacjenta. Przyjmowanie duloksetyny wiąże się m.in. z ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, występowaniem epizodów pobudzenia maniakalnego, napadami agresji, gniewu i omamami. Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych (zwłaszcza ze strony układu nerwowego) znacząco wzrasta w przypadku łączenia leku z alkoholem.
Przeczytaj również:
Nieleczona depresja – jakie daje objawy, do czego może doprowadzić?
Dawkowanie duloksetyny
W większości przypadków przyjmowanie duloksetyny zaczyna się od dawki 30 mg raz na dobę. Następnie ulega ona zwiększeniu do 60 mg. W zależności od reakcji pacjenta na lek lekarz może zadecydować o zwiększeniu dawki do maksymalnie 120 mg dziennie.
Duloksetyna jest powszechnie stosowana w leczeniu zaburzeń depresyjnych. Bardzo dobrze tolerowana przez pacjentów, została zaklasyfikowana do kategorii C, jeżeli chodzi o leki ciążowe. Oznacza to, że jej szkodliwe działanie nie zostało jednoznacznie potwierdzone i o przepisaniu jej każdorazowo powinna decydować indywidualna ocena kobiecego zdrowia.
Często określa się ją jako lek działający dwu-, a nawet trójpłaszczyznowo, ponieważ jednocześnie oddziałuje na układy przekaźników serotoninowych i noradrenergicznych, a także wpływa pobudzająco na przekaźniki dopaminergiczne. Szerokie spektrum zastosowań duloksetyny powoduje, że postrzega się ją jako broń w walce z depresją, będącą jedną z najczęstszych przyczyn inwalidztwa na świecie.
