Ostatnimi czasy w sieci można znaleźć liczne informacje na temat potencjalnie prozdrowotnych właściwości muchomora czerwonego, powszechnie znanego jako grzyb trujący. Korzystne dla zdrowia ma być spożywanie suszonych lub gotowanych owocników, głównie ze względu na zawarty w nich kwas ibotenowy. Jak jest naprawdę? Jak działa kwas ibotenowy? Jakie są skutki uboczne jego stosowania? Czy faktycznie spożywanie muchomorów czerwonych może być korzystne dla zdrowia? Wyjaśniamy!
Kwas ibotenowy – w czym się znajduje, jak działa, skutki uboczne
W czym można znaleźć kwas ibotenowy?
Kwas ibotenowy to silna neurotoksyna, występująca w niektórych gatunkach grzybów z rodzaju Amanita spp., w tym przede wszystkim w muchomorze czerwonym (Amanita muscaria), występującym powszechnie na terenie całej Polski. Największe ilości kwasu ibotenowego obecne są w hymenoforze (blaszkach kapelusza) oraz w czerwonej skórze muchomora czerwonego.
Inne gatunki grzybów, w których można znaleźć kwas ibotenowy, to m.in. Amanita regalis czy Amanita pantherina (tzw. czapka pantery).
Muchomor czerwony zawiera substancje psychoaktywne i od wieków był stosowany w niektórych społecznościach jako środek halucynogenny, pozwalający na doświadczenie stanu upojenia.
Jak działa kwas ibotenowy?
Kwas ibotenowy to substancja podobna pod względem budowy chemicznej do głównego neuroprzekaźnika mózgu o działaniu stymulującym – kwasu glutaminowego. Ze względu na swoją nietrwałą strukturę stanowi biosyntetyczny prekursor muscymolu – substancji podobnej pod względem struktury do innego neuroprzekaźnika – kwasu gamma-aminomasłowego (GABA).
Pod względem chemicznym kwas ibotenowy należy do L-alfa-aminokwasów, wykorzystywanych w organizmie człowieka do produkcji białek. Aminokwasy te uczestniczą zarówno pośrednio, jak i bezpośrednio w licznych funkcjach biochemicznych mózgu.
Zarówno kwas ibotenowy, jak i muscymol uznawane są za halucynogenne toksyny, które mogą wpływać na ośrodkowy układ nerwowy. Kwas ibotenowy może przekraczać barierę krew-mózg (prawdopodobnie przy pomocy cząsteczek mannitolu), powodując zaburzenia pracy mózgu poprzez aktywację receptorów swoistych dla kwasu glutaminowego. W wyniku tej aktywacji dochodzi do przyspieszenia przekazywania sygnałów chemicznych między neuronami, jeżeli jednak stan ten trwa za długo, może dojść do ich wyczerpania i zniszczenia, stąd też potencjalne neurotoksyczne działanie kwasu ibotenowego.
W przeciwieństwie do znanej z grzybów halucynogennych psylocybiny nie oddziałuje on na receptory serotoninowe i nie zaburza bezpośrednio funkcji poznawczych.
W ostatnich latach wykazano jednak, że oprócz działania toksycznego, kwas ibotenowy może w odpowiednich stężeniach wykazywać właściwości neuroprotekcyjne. Prowadzone są badania, które mają na celu stworzenie nowych terapii z wykorzystaniem kwasu ibotenowego, stanowiących nadzieję dla pacjentów cierpiących na choroby neurodegeneracyjne, takie jak choroba Alzheimera czy Parkinsona.
Skutki uboczne spożycia kwasu ibotenowego
Spożycie kwasu ibotenowego, a więc i konsumpcja muchomora czerwonego, wywołać może:
- senność,
- halucynacje,
- drażliwość,
- zawroty głowy i zaburzenia świadomości,
- zaburzenia widzenia,
- dezorientację,
- nadpobudliwość,
- ataksję,
- drgawki i zaburzenia miokloniczne,
- śpiączkę.
Zazwyczaj spożycie już jednego kapelusza muchomora czerwonego (ok. 50-100 mg czystego kwasu) może w ciągu 2 godzin wywołać wspomniany efekt psychotropowy, a także objawy ze strony innych układów, powodując:
- zespół zaburzeń żołądkowo-jelitowych,
- pobudzenie ośrodkowego układu nerwowego (np. wzmożone napięcie mięśni),
- depresję OUN.
Objawy te najczęściej widoczne są u dzieci, u których masa ciała jest o wiele mniejsza niż w przypadku osób dorosłych.
Na zwiększenie bezpieczeństwa stosowania produktów z muchomora czerwonego z pewnością wpływa ich odpowiednia obróbka. Suszenie lub ekstrahowanie (np. w formie nalewki) świeżych grzybów inicjuje proces dekarboksylacji kwasu ibotenowego do muscymolu, który w mniejszym stopniu wywołuje efekt toksyczny. Warto jednak pamiętać, że muscymol wywołuje efekt psychotropowy już w stężeniu 10-15 mg.
Komunikat Głównego Inspektoratu Sanitarnego w sprawie kwasu ibotenowego
W internecie można kupić zarówno kapelusze muchomora czerwonego, jak i kapsułki z proszkiem. Jak jednak podaje GIS: „Mając na uwadze zagrożenie dla życia i zdrowia, Główny Inspektor Sanitarny zwołał Zespół ds. oceny ryzyka zagrożeń dla zdrowia lub życia ludzi związanych z używaniem nowych substancji psychoaktywnych, który na posiedzeniu w dniu 7 listopada 2024 r. podjął jednogłośnie uchwałę rekomendującą Ministrowi Zdrowia umieszczenie substancji kwas ibotenowy i muscymol w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 r. w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych (Dz.U.2024. poz. 1139) jako nowych substancji psychoaktywnych. Do czasu wejścia w życie nowelizacji rozporządzenia, produkty zawierające substancje kwas ibotenowy i muscymol stanowią środek zastępczy w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. W przypadku stwierdzenia wprowadzania do obrotu powyższych produktów organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej będą podejmować działania w celu wyeliminowania ich z rynku. W Polsce zakazane jest wytwarzanie i wprowadzanie do obrotu środków zastępczych. Za złamanie tego zakazu grozi kara pieniężna w wysokości od 20 000 zł do 1 000 000 zł”.
Bibliografia
W Wylecz.to opieramy się na EBM (Evidence Based Medicine) – medycynie opartej na faktach i wiarygodnych źródłach. Dowiedz się więcej o tym, jak dbamy o jakość naszych treści.
- Moss MJ, Hendrickson RG. Toxicity of muscimol and ibotenic acid containing mushrooms reported to a regional poison control center from 2002-2016. Clin Toxicol (Phila). 2019 Feb;57(2):99-103.
- T. Peredy, R.D. Bruce, Mushrooms, Ibotenic Acid, Editor(s): Philip Wexler, Encyclopedia of Toxicology (Third Edition), Academic Press, 2014,Pages 412-413,
- Stebelska, Katarzyna PhD. Fungal Hallucinogens Psilocin, Ibotenic Acid, and Muscimol: Analytical Methods and Biologic Activities. Therapeutic Drug Monitoring 35(4):p 420-442, August 2013. | DOI: 10.1097/FTD.0b013e31828741a5
Natalia Michalak
diagnosta laboratoryjny
Absolwentka kierunku analityka medyczna na Śląskim Uniwersytecie Medycznym w Katowicach. Prywatnie mama wesołej dwójki i pasjonatka zdrowego i aktywnego stylu życia. Dzięki swojemu wykształceniu doskonale wie, jak ważną rolę odgrywa w trosce o zdrowie i dobre samopoczucie odpowiednia profilaktyka, której niezbędnymi elementami są m.in. regularnie wykonywane badania laboratoryjne, odpowiednia dieta i aktywność fizyczna.
Komentarze i opinie (0)