Żyworódka, znana także pod łacińską nazwą Kalanchoe, jest sukulentem o bogatych właściwościach leczniczych. Z łatwością można wyhodować ją w warunkach domowych i korzystać z jej dobrodziejstw przy różnych dolegliwościach, jak np. drobne rany, skaleczenia, odleżyny, hemoroidy, łojotok. Często określa się ją mianem cudownej rośliny „na wszystko”. Czy słusznie?
Żyworódka – zastosowanie i właściwości
Żyworódka – charakterystyka
Kalanchoe należy do rodziny gruboszowatych i pochodzi Madagaskaru. Porasta jednak dziko także tereny Azji, Australii i Ameryki Środkowej. W lecznictwie i kosmetologii wykorzystuje się głównie dwa gatunki tej rośliny: żyworódkę pierzastą (Kalanchoe pinnata) oraz żyworódkę Daigremonta (Kalanchoe daigermontiana), przy czym ta druga stosowana jest wyłącznie zewnętrznie. Choć obie odmiany często bywają mylone, to tak naprawdę z łatwością można je odróżnić. Żyworódka pierzasta posiada duże, ciemne, spiczasto zakończone liści. Z kolei liście żyworódki Daigremonta mają sercowaty kształt, a na ich obrzeżach występują liczne rozmnóżki.
Czytaj również: Olejek oregano – na pasożyty, odporność i grzybicę
Żyworódka – skład chemiczny
Zdecydowanie najcenniejszym i najszerszym działaniem leczniczym cechuje się żyworódka pierzasta. Może być wykorzystywana zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie. Jej aktywność lecznicza wynika z bogatego składu chemicznego. Liście Kalanchoe to bogactwo witamin, minerałów oraz antyoksydantów.
Związki czynne żyworódki:
- związki polifenolowe: flawonoidy, terpeny, fenylopropanoidy, katechiny;
- glikozydy nasercowe z grupy bufadienolidów;
- kwasy organiczne: jabłkowy i cytrynowy, bursztynowy, szczawiooctowy;
- witaminy z grupy B: tiamina, niacyna, ryboflawina;
- witamina C;
- minerały: magnez, sód, wapń, fosfor, żelazo, miedź, cynk, mangan, potas.
Żyworódka – właściwości lecznicze
Żyworódka prezentuje szeroki zakres działania przeciwdrobnoustrojowego. Posiada aktywność przeciwbakteryjną, przeciwwirusową i przeciwgrzybiczą. Jak wykazały badania szybko i skutecznie niszczy szczepy gronkowca złocistego – S. aureus, a ponadto jest skuteczna względem takich bakterii jak: E. coli, B. subtilis, S. typhi, P. aeruginosa, K. pneumoniae. Poza tym ekstrakty z żyworódki działają przeciwzapalnie ściągająco, przyspieszają gojenie się ran i regenerację naskórka. Wewnętrzne stosowanie Kalanchoe (wyłącznie żyworódka pierzasta) pobudza układ odpornościowy, oczyszcza i wywiera ogólne działanie wzmacniające na organizm. Niektóre z badań wskazują ponadto na jej aktywność hamującą podział komórek nowotworowych.
Czytaj również: Streptococcus pneumoniae (dwoinka zapalenia płuc) – co to jest, objawy, leczenie, jak można się zarazić?
Żyworódka – zastosowanie
W związku z powyższym zastosowanie żyworódki obejmuje leczenie dolegliwości zewnętrznych, takich jak:
- rany i skaleczenia;
- odleżyny;
- trądzik;
- liszaje;
- egzemy;
- przebarwienia skórne;
- oparzenia i odmrożenia;
- żylaki odbytu;
- zakażenia grzybicze oraz bakteryjne błon śluzowych jamy ustnej i okolic intymnych;
- łojotok i łupież;
- świąd i zaczerwieniania towarzyszące ukąszeniom owadów.
Wewnętrznie zaleca się Kalanchoe w przypadku osłabionej odporności oraz jako środek wzmacniający pracę serca. Ponadto wspomagająco w leczeniu wirusowych i bakteryjnych infekcji sezonowych, bakteryjnego zapalenia płuc, anginy. Jest też wykorzystywana pomocniczo w leczeniu niedokrwistości, zgagi, owrzodzeń żołądka, jako środek regulujący poziom cukru we krwi oraz, ze względu na działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe – lek na dolegliwości reumatyczne.
Czytaj również: Babka lancetowata – wspomaga gojenie
Żyworódka – jak stosować?
Jak stosować żyworódkę? To pytanie pada bardzo często. Najpopularniejszą formą wykorzystywaną zewnętrznie na skórę jest maść lub sok. Wewnętrznie natomiast zażywa się głównie sok lub nalewkę z żyworódki pierzastej. Maść dostępna jest w aptekach lub sklepach zielarskich. Należy ją aplikować cienką warstwą na zmienione chorobowo miejsce i na pewien czas osłonić je gazą lub innym opatrunkiem. Jeśli posiadamy żyworódkę w domu, lecznicze mazidło sporządzimy także samodzielnie. Wystarczy umieścić a garnku liście żyworódki, wazelinę i podgrzewać przez jakiś czas. Po wystudzeniu preparat jest gotowy do użytku. W przypadku soku, wystarczy nasączonymi nim gazikami przemywać zmiany na skórze.
Wewnętrzne zażywanie soku z żyworódki nie powinno przekraczać 1-2 łyżek dziennie, najlepiej po uprzednim połączeniu z wodą i miodem. Jak zaznacza dr Różański, sok z żyworódki wykazuje silny synergizm działania właśnie z miodem, ale także propolisem, tranem, olejem lnianym i konopnym. Nie zaleca się doustnego przyjmowania soku z żyworódki przez kobiety w ciąży, a w przypadku stosowaniu innych przetworów i surowców bogatych w glikozydy nasercowe należy zachować szczególną ostrożność.
Bibliografia
W Wylecz.to opieramy się na EBM (Evidence Based Medicine) – medycynie opartej na faktach i wiarygodnych źródłach. Dowiedz się więcej o tym, jak dbamy o jakość naszych treści.
- https://rozanski.li/2309/zywordka-pierzasta-bryophyllum-pinnatum-lamarck-oken-w-medycynie-ludowej/
- https://www.researchgate.net/publication/268347927_The_miracle_plant_Kalanchoe_pinnata_A_phytochemical_and_pharmacological_review
- http://www.postepyfitoterapii.pl/wp-content/uploads/2019/04/pf_2019_003-009.pdf
Paulina Znajdek-Awiżeń
dr nauk farmaceutycznych
Absolwentka Wydziału Farmacji Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Tytuł doktora nauk farmaceutycznych uzyskała na podstawie badań prowadzonych w Katedrze i Zakładzie Farmakognozji UMP. Członek Sekcji Fitoterapii Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. Pracownik apteki, a także wykładowca w technikum farmaceutycznym. Prowadzi kursy, szkolenia oraz warsztaty z zakresu towaroznawstwa zielarskiego oraz wykorzystania roślin w profilaktyce i leczeniu różnych dolegliwości. Autorka i współautorka artykułów o charakterze naukowym i popularnonaukowym publikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych. Współautorka książki „Żyj naturalnie czyli dekalog zdrowego życia”.
Komentarze i opinie (0)