Ciśnienie przy zawale – jakie jest – niskie, wysokie?

Ciśnienie przy zawale

Przyczyną zawału serca jest ograniczenie dopływu krwi do komórek mięśnia sercowego. Zamknięcie światła tętnicy wieńcowej powoduje obumarcie pewnej ilości komórek serca, a co za tym idzie, przestają one pracować.

Wysokość ciśnienia tętniczego zależy od kilku czynników:

• siły skurczu serca,
• objętości krwi,
• oporu naczyniowego,
• sztywności naczyń.

Czasami rzeczywiście prowadzi to do obniżenia ciśnienia tętniczego, natomiast rzadziej dochodzi do wzrostu ciśnienia. Jednakże u większości osób ciśnienie jest prawidłowe. Ciśnienie w trakcie zawału i jego zmiany są nieprzewidywalne, dlatego z reguły nie uznaje się tego parametru za jeden z pierwszych objawów zawału.

Ciśnienie przy zawale – niskie

Niedokrwienie mięśnia sercowego powoduje zmniejszenie siły skurczu, co może przekładać się na wystąpienie hipotonii. Efekt ten zależy od rozległości zawału, czyli obszaru objętego martwicą. Spadek ciśnienia może być także większy przy kolejnych epizodach ostrych zespołów wieńcowych. Odpowiednio efekt ten może nie wystąpić przy małym zawale serca.

Do gwałtownego obniżenia ciśnienia tętniczego dochodzi podczas niektórych powikłań zawału. Należą do nich:

• ostra niewydolność serca,
• pęknięcie mięśnia brodawkowatego i ostra niedomykalność zastawki mitralnej,
• pęknięcie ściany serca,
• pęknięcie przegrody międzykomorowej,
• zaburzenia rytmu serca.

W większości przypadków zawałowi serca towarzyszy silny ból w klatce piersiowej, który może promieniować do lewej ręki, żuchwy, a nawet brzucha. Taki bodziec bólowy może wywołać tzw. reakcję wazowagalną. Jest to odruch z autonomicznej części układu nerwowego odpowiedzialnej za kontrolę układu sercowo-naczyniowego. Powoduje ona rozkurcz naczyń krwionośnych, co skutkuje niedociśnieniem.

Ciśnienie przy zawale – wysokie

Ciśnienie przed zawałem również może wykazywać każdy z możliwych wariantów. Należy jednak pamiętać, że jednym z czynników ryzyka rozwoju choroby niedokrwiennej serca jest nadciśnienie tętnicze. Oznacza to więc, że do zawału serca częściej dochodzi u osób z wysokim ciśnieniem.

Do wzrostu ciśnienia tętniczego przy zawale dochodzi rzadziej. Ostrym zespołom wieńcowym często towarzyszy lęk, zwłaszcza przy bardzo silnym bólu dławicowym. Jest to silny bodziec stresowy, który wywołuje pobudzenie autonomicznego układu nerwowego oraz wyrzut adrenaliny. Hormon ten powoduje pobudzenie całego układu sercowo-naczyniowego, dlatego prowadzi do wzrostu ciśnienia. Z tego powodu również puls przy zawale może być podwyższony.

Pierwsze objawy zawału serca

Zmiany ciśnienia nie są istotnym objawem zawału serca. Do najbardziej typowych i najczęstszych objawów należą:

• ból w klatce piersiowej,
• duszność,
• osłabienie,
• kołatanie serca i przyspieszone tętno,
• ból brzucha z wymiotami.

Oczywiście objawy mogą być całkiem nietypowe. Najczęściej dzieje się tak u cukrzyków i osób w podeszłym wieku, a zwłaszcza u kobiet. Czasami objawy mogą w ogóle nie występować. Jest to wówczas tzw. cichy zawał.

Ciśnienie tętnicze – wpływ innych chorób serca

Migotanie przedsionków jest dosyć powszechną chorobą, zwłaszcza u ludzi w podeszłym wieku. Choroba ta może przebiegać w różny sposób. Migotanie może pojawiać się napadowo lub mieć postać utrwaloną. W pierwszym przypadku objawy są znacznie gorzej tolerowane przez pacjentów. Występują kołatania serca, przyspieszone tętno, duszności, osłabienie, nadmierna potliwość.

Zdarza się, że pacjenci, którzy rzadko doświadczają takich objawów są zaniepokojeni i interpretują je jako zawał. Wówczas często sięgają po domowy ciśnieniomierz elektroniczny. Część z takich urządzeń podczas nierównej pracy serca wyświetla bardzo niskie ciśnienie. Najczęściej jest ono wtedy zaniżone przez aparat.

Bardzo wysokie ciśnienie skurczowe może pojawić się w przypadku niedomykalności zastawki aortalnej. Towarzyszy mu również niskie lub nieoznaczalne ciśnienie rozkurczowe. Symptomy towarzyszące ostrej niedomykalności to tachykardia i duszność.

Skoki ciśnienia są typowe dla tzw. nerwicy serca. Nie jest to ściśle choroba serca, a raczej zaburzenie układu nerwowego i regulacji pracy mięśnia sercowego. Zwiększone napięcie części układu nerwowego zwanej współczulną powoduje nadmierną reakcję na bodźce, takie jak wysiłek fizyczny, stres, czy inne emocje.

Pacjent może odczuwać pogorszenie tolerancji wysiłku, duszność, kłujący ból w okolicy koniuszka serca, uczucie kołatania serca, a także bóle głowy i nadmierne pocenie się. Podczas badania lekarz może stwierdzić nierówną pracę serca i przyspieszony oddech. Typowe zmiany są widoczne w badaniu EKG.