Alventa – na co działa, skutki uboczne, zamienniki

Alventa – co to za lek?

Alventa jest lekiem przeciwdepresyjnym należącym do leków nazywanych inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny oraz noradrenaliny (SNRI). Substancją czynną leku Alventa jest wenlafaksyna. Zastosowanie tego produktu: leczenie uogólnionych zaburzeń lękowych, leczenie depresji, lęku napadowego i fobii społecznej.

Stosowanie leków przeciwdepresyjnych – Alventa

Lek należy stosować zawsze zgodnie z zaleceniami lekarza. Początkowa jego dawka w leczeniu depresji lękowych, fobii społecznych czy zaburzeń lękowych to 75 mg na dobę. W przypadku konieczności może zostać zwiększona do dawki maksymalnej, czyli 375 mg na dobę. Dawkowanie należy zwiększać stopniowo.

W przypadkach uzasadnionych klinicznie, wynikających z ciężkości objawów, zwiększenie dawki może odbywać się w krótszych odstępach, jednak nie krótszych niż 4 dni. Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych, które uzależnione są od wielkości dawki, zwiększanie dawki należy przeprowadzać tylko po dokonaniu oceny klinicznej.

Osoby zmagające się z lękiem napadowym powinny rozpocząć od przyjmowania najmniejszej dawki, czyli 37,50 mg, którą stopniowo można zwiększać.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek czy wątroby jest konieczne indywidualne dostosowanie dawkowania.

Co ważne, lek Alventa powinno się przyjmować o tej samej porze dnia. Kapsułkę połykamy w całości (nie rozgryzamy, nie rozpuszczamy), a następnie popijamy wodą. W przypadku zwiększania dawkowania należy zachować szczególną ostrożność i zawsze skonsultować się z lekarzem.

Po doustnym podaniu wenlafaksyna prawie całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego. Stosowane leków przeciwdepresyjnych powinno być kontynuowane przez jeszcze co najmniej 6 miesięcy po osiągnięciu remisji.

Przeciwwskazania do stosowania leku Alventa

Istnieją pewne przeciwwskazania do przyjmowania leku:

• Leku nie należy przyjmować w przypadku uczulenia na substancję czynną wenlafaksynę lub pozostałe składniki leku.
• Leku nie można stosować jednocześnie z lekami z grupy nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy (MAO), które stosowane są do leczenia depresji lub choroby Parkinsona.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą w poniższych przypadkach:

• Jeśli dana osoba przyjmuje leki, które podczas stosowania leku Alventa mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego. Objawy zespołu serotoninowego to np.: gorączka, wzmożona potliwość, biegunki, dreszcze.
• Chorób serca, które miały miejsce w przeszłości.
• Wysokiego ciśnienia krwi.
• Skłonności do występowania siniaków lub krwawień.
• Ciąży, podejrzenia ciąży, karmienia piersią.
• Podwyższonego stężenia cholesterolu.
• Zachowań agresywnych, które miały miejsce w przeszłości.

Podczas przyjmowania leku Alventa nie należy spożywać alkoholu, by nie doprowadzić do skrajnego przemęczenia i utraty przytomności.

Działania niepożądane Alventy

W przypadku wystąpienia choć jednego z poniższych działań niepożądanych, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem:

• kaszel, zadyszka, którym może towarzyszyć wysoka temperatura,
• czarne stolce lub krew w stolcu,
• swędzenie skóry,
• ciemny kolor moczu, który może świadczyć o zapaleniu wątroby,
• zaburzenia pracy serca np.: przyspieszone lub nieregularne tętno, podwyższone ciśnienie krwi,
• zaburzenia widzenia.

Jakie skutki uboczne mogą wystąpić przy stosowaniu leku Alventa?

Bardzo często (częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

• zawroty głowy,
• ból głowy,
• bezsenność,
• nudności,
• zaparcia.

Często (nie więcej niż u 1 na 10 pacjentów), np.:

• zmniejszenie łaknienia,
• brak orgazmu, zmniejszenie popędu płciowego,
• pobudzenie, nerwowość,
• uczucie niepokoju,
• zaburzenia smaku,
• zwiększenie napięcia mięśniowego,
• zaburzenia widzenia,
• przyspieszone bicie serca,
• zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi,
• zmniejszenie masy ciała lub przyrost na wadze,
• zwiększenie stężenia cholesterolu.

Około 10% pacjentów przyjmujących lek Alventa zgłasza suchość w ustach, która zwiększa ryzyko wystąpienia próchnicy, dlatego szczególnie należy zadbać o higienę jamy ustnej.

Niezbyt często (nie więcej niż u 1 na 100 pacjentów), np.:

• nadmierne pobudzenie,
• zaburzenia orgazmu, apatia,
• zaburzenia koordynacji i równowagi,
• nadwrażliwość na światło, siniaki,
• nadmierna utrata włosów.

Rzadko (rzadziej niż u 1 na 1000 osób), np.:

• drgawki, kaszel, sapanie i duszność,
• nadmierne zatrzymanie wody w organizmie,
• zmniejszenie stężenia sodu we krwi,
• osłabienie widzenia lub niewyraźne widzenie,
• przyspieszona lub nieregularna czynność serca,
• ciężkie bóle brzucha lub pleców.

W trakcie leczenia, a w szczególności na zwłaszcza na początku terapii, należy obserwować pacjentów, zwłaszcza z grupy podwyższonego ryzyka. Dlatego też lekarz zawsze uprzedza pacjentów i/lub ich opiekunów o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby.

Ciąża i karmienie piersią

Leku Alventa nie powinny przyjmować kobiety w ciąży, chyba że lekarz tak zaleci. Przyjmowanie leku, szczególnie w trzecim trymestrze ciąży, może zwiększyć ryzyko krwotoku z pochwy krótko po porodzie.

Lek przenika do mleka matki, a tym samym istnieje ryzyko wpływu Alventy na dziecko.

Alventa a chudnięcie

Zmniejszenie masy ciała jest jednym ze skutków ubocznych stosowania leków z wentaflaksyną. Warto jednak podkreślić, że jest to zjawisko stosunkowo rzadko występujące.

Alventa – stosowanie u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat

Lek Alventa nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18. roku życia. Warto mieć na uwadze, że osoby poniżej 18. roku życia, które przyjmują lek z tej grupy, narażone są na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Mogą pojawić się: myśli samobójcze, wrogość, agresja, przejawy gniewu.

Alventa – przyjmowanie z innymi lekami

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Alventa należy poinformować lekarza o przyjmowanych lekach, także tych, które dostępne są bez recepty. Pacjent powinien skonsultować się ze specjalistą, jeśli przyjmuje lek stosowany w leczeniu:

• depresji,
• migreny,
• nadwagi,
• zakażeń,
• zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi,
• kaszlu,
• uzależnienia od opioidów,
• zaburzeń psychicznych,
• bezsenności,
• wysokiego stężenia methemoglobiny we krwi.

Nie zaleca się stosowania leku Alventa w przypadku jednoczesnego stosowania wenlafaksyny będącej substancją czynną w innym preparacie.

Zamienniki

Alventa to lek dostępny na receptę. Do zamienników leku należą np.: Efectin ER 37,5, Efectin ER 75, Efectin ER 150, Efevelon SR, Faxolet ER.