Czy świerzb jest zaraźliwy?
Świerzb to choroba wywoływana przez pasożyta, zwanego świerzbowcem ludzkim. Powoduje swędzenie, wysypkę, owrzodzenia i pojawienie się strupów na powierzchni skóry. Świerzb jest chorobą bardzo zaraźliwą. W przypadku pojawienia się choroby u jednego z domowników, istnieje bardzo wysokie prawdopodobieństwo, że pozostali członkowie rodziny również zachorują.
W razie podejrzenia zachorowania na świerzb należy bezzwłocznie udać się do dermatologa. Wbrew pozorom nie jest to choroba osób z marginesu społecznego i tych, które nie dbają o higienę. Może rozwinąć się bez względu na status społeczny, wiek czy płeć.
Ciekawostką jest fakt, że leczenie zwierząt domowych nie jest wymagane. Świerzbowiec ludzki nie pasożytuje na zwierzętach, dlatego poddawanie ich jakiemukolwiek leczeniu jest bezcelowe.
Sprawdź też: Strupy w nosie – przyczyny, objawy, leczenie
Świerzb – jak leczyć?
Aby pozbyć się choroby, należy poddać się leczeniu. Skuteczne leki na świerzb są dostępne tylko na receptę.
Osoba, u której potwierdzono rozpoznanie świerzbu, a także wszyscy, którzy mieli z nią bezpośredni kontakt, wymagają odpowiedniego leczenia. Nawet osoby bez jakichkolwiek objawów powinny poddać się terapii. Jest to jedyny sposób na zahamowanie rozprzestrzeniania się choroby. Leczenie świerzbu powinno objąć wszystkich domowników, a także partnerów seksualnych.
Leki stosowane miejscowo
U większości osób leczenie świerzbu polega na stosowaniu leku miejscowo. Co ważne, lek należy stosować na całej powierzchni ciała, zaczynając od szyi ku dolnym częściom ciała. Nie wolno zapominać o skórze pomiędzy palcami u nóg i rąk, skórze wokół paznokci, a także obszarze między pośladkami. U niemowląt i małych dzieci leczenie często obejmuje także skórę głowy i twarzy. Leków do leczenia miejscowego nie należy stosować na nosie, ustach, powiekach ani też na skórze wokół oczu i ust.
W przypadku przepisania przez dermatologa leku na świerzb do stosowania na skórze, należy go użyć po uprzednim wykąpaniu się. Lek należy wmasować w czystą i suchą skórę, a następnie pozostawić na taki czas, jaki zalecił lekarz. Zazwyczaj jest to kilka lub kilkanaście godzin. Po tym czasie konieczne jest zmycie leku z powierzchni skóry. Dlatego właśnie najczęściej środek na świerzb stosuje się przed snem i zmywa rano. Jeżeli lekarz tak zaleci, czynność należy powtórzyć po około tygodniu. Świerzbowiec ludzki często obecny jest na dłoniach, dlatego tak ważne jest ich odpowiednie zabezpieczenie. Należy zwracać szczególną uwagę na skórę między palcami.
W trakcie leczenia świerzbu należy postępować zgodnie z zaleceniami lekarza. Stosowanie leku częściej, niż jest to zalecone, nie spowoduje przyspieszenie efektu terapeutycznego.
Leki na świerzb przepisywane przez lekarzy to:
- krem z permetryną, który jest najczęściej stosowanym środkiem na leczenie świerzbu (można go bezpiecznie używać także u dzieci po 1. miesiącu życia oraz u kobiet w ciąży),
- balsam z benzoesanem benzylu,
- maść z siarką,
- krem z krotamitonem,
- balsam z lindanem.
Leki doustne
Świerzb, który pokrywa większość ciała, a także świerzb norweski, wymagają stosowania silniejszych leków. Pacjent cierpiący na jedną z powyższych postaci choroby może wymagać użycia dostępnej tylko na receptę iwermektyny. Ten środek podawany jest w postaci tabletek. Mogą go przyjmować dzieci. U większości osób wystarczy zaledwie jedna dawka leku, jednak zdarzają się też przypadki, gdy konieczne jest przyjęcie 2 lub 3 dawek.
Inwermektynę przepisuje się często prewencyjnie także osobom zdrowym, które przybywały w towarzystwie chorych. Zazwyczaj dzieje się tak w większych skupiskach ludzkich, np. w domach opieki społecznej.
Niektórzy pacjenci wymagają podjęcia innych form leczenia. Lekarz dermatolog może przepisać leki przeciwhistaminowe, aby kontrolować swędzenie i pomóc w zaśnięciu, antybiotyk, aby wyeliminować infekcję lub krem steroidowy, aby złagodzić zaczerwienienie, obrzęk i swędzenie.
Leczenie pozwala na pozbycie się roztoczy, eliminuje takie objawy jak swędzenie, a także pomaga w poradzeniu sobie z infekcją. Przez kilka pierwszych dni do tygodnia po rozpoczęciu leczenia wysypka i swędzenie mogą wydawać się silniejsze. Jednak po okresie 4 tygodni skóra powinna się już zagoić.
Świerzb a zachowanie higieny
Każda osoba, która miała bliski kontakt z chorym, powinna się poddać leczeniu. Świerzb jest bardzo zaraźliwą chorobą. Jeśli chory podda się leczeniu, ale nie zrobią tego osoby z jego bliskiego otoczenia, istnieje duże ryzyko ponownego zarażenia się świerzbowcem ludzkim. Obecność pasożytów na skórze niekoniecznie musi się objawiać występowaniem widocznych symptomów. U osób, które nigdy nie chorowały na świerzb, pierwsze objawy mogą się pojawić dopiero po 2 do 6 tygodni.
W dniu rozpoczęcia leczenia konieczne jest wypranie ubrań, pościeli i ręczników. Pasożyty mogą przetrwać bez kontaktu z ludzkim organizmem nawet kilka dni. Aby zapobiec ponownemu przedostaniu się roztoczy na skórę, należy wyprać wszystkie ubrania, prześcieradła, pościel, koce, ręczniki, bieliznę.
Pranie należy przeprowadzić w pralce w najwyższej temperaturze (tryb tak zwanego gotowania). Jeśli jest to możliwe, zaleca się także wysuszenie wszystkiego w suszarce w najwyższej temperaturze. Można też oddać wszystkie przedmioty do pralni chemicznej.
Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się bardzo dokładne odkurzenie mieszkania. Szczególnie ważne jest oczyszczenie dywanów, chodników, a także tapicerowanych mebli. Worek z odkurzacza trzeba koniecznie wyrzucić lub opróżnić pojemnik w przypadku odkurzacza bezworkowego.
