Jak rozpoznać problemy ze wzwodem?
U mężczyzn erekcja, inaczej wzwód, to powiększenie i usztywnienie prącia, umożliwiające odbycie stosunku seksualnego. Z biologicznego punktu widzenia do osiągnięcia wzwodu najważniejsza jest prawidłowa czynność naczyń krwionośnych i nerwów. Ośrodki w rdzeniu kręgowym odpowiadają za wyzwolenie erekcji, tętnice napełniają ciała jamiste prącia w krew, a żyły, kurcząc się i uniemożliwiając odpływ krwi, pomagają w utrzymaniu sztywności narządu.
O zaburzeniach erekcji można mówić, kiedy u pacjenta w przeważającej większości stosunków występuje: trudność w uzyskaniu wzwodu, z jego utrzymaniem do zakończenia aktywności seksualnej lub z jego sztywnością. O ile sporadyczne wystąpienie dysfunkcji erekcji może nie stanowić problemu, o tyle uporczywe kłopoty z erekcją mogą prowadzić stresu, zaburzeń nastroju, kłopotów w związku, niskiej samooceny oraz utrudnić staranie się o dziecko. Ponadto w niektórych przypadkach zaburzenia erekcji mogą świadczyć o poważnym problemie zdrowotnym.
Zaburzenia wzwodu – przyczyny
Przed szukaniem biologicznej przyczyny problemów z erekcją, należy rozpatrzyć czy w związku, nie są obecne czynniki stresowe, które mogą wpływać na współżycie. Do takich należą:
- choroba własna lub partnerki, w tym także schorzenia na tle psychicznym, jak np. depresja;
- problemy z komunikacją w związku, ciężkie przejścia, przemoc, różne doświadczenia seksualne w przeszłości;
- czynniki silnie stresogenne – utrata pracy, śmierć bliskiej osoby, kłopoty finansowe;
- lek przed przedwczesnym wytryskiem;
- lęk przed niewystarczającym zaspokojeniem potrzeb seksualnych partnerki.
Ponadto, zaburzenia erekcji mogą występować podczas przyjmowania leków przeciwko nadciśnieniu tętniczemu, łagodnemu rozrostowi prostaty, chorobom psychicznym, depresji, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, hipercholesterolemii. Nadużywanie alkoholu oraz palenie tytoniu również zwiększa ryzyko wystąpienia kłopotów z erekcją.
U starszych mężczyzn, zaburzenia erekcji mogą być związane z niedoborem testosteronu, składając się na jeden z objawów andropauzy. W tym przypadku pomocna może być suplementacja tego hormonu.
Problemy ze wzwodem a choroby naczyń i miażdżyca
Po wykluczeniu przyczyn zależnych od psychiki, lekarz powinien skupić się na poszukiwaniu medycznej przyczyny zaburzeń erekcji. Prawidłowe erekcje są możliwe dzięki współdziałaniu ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, systemu naczyń krwionośnych i hormonów. Nieprawidłowości na każdym z tych poziomów mogą skutkować zaburzeniami erekcji.
Mogą być one wywołane zarówno przez choroby w obrębie jednego lub wielu z przytoczonych układów, jak i urazy i operacje w obrębie miednicy lub rdzenia kręgowego (np. radykalne usunięcie prostaty, bypass aortalno-biodrowy lub aortalno-udowy).
Bardzo często zaburzenia wzwodu związane są z chorobami naczyń krwionośnych (jak wiadomo niewielkie naczynia krwionośne zaopatrują prącie w krew w czasie wzwodu), z których najczęstszą jest miażdżyca, powszechnie kojarzona z udarem mózgu czy zawałem serca. Miażdżyca to schorzenie, w którym dochodzi do zwężenia światła tętnic przez blaszki miażdżycowe (zbudowane m.in. ze złogów cholesterolowych), przez co zaopatrzenie poszczególnych narządów i części ciała w krew bogatą w tlen i substancje odżywcze jest zbyt małe.
Można także spojrzeć na problem odwrotnie – zaburzenia erekcji mogą być jednym z pierwszych objawów miażdżycy. Do innych schorzeń naczyń krwionośnych powiązanych z dysfunkcją erekcji należą: nadciśnienie tętnicze, urazy naczyń (powstałe w wyniki trenowania kolarstwa długodystansowego, radioterapii lub leczenia raka prostaty), zawał serca i choroba naczyń obwodowych.
Jakie choroby powodują problemy z osiągnięciem i utrzymaniem wzwodu?
Kolejne choroby związane z zaburzeniami wzwodu mogą dotyczyć całego organizmu lub jego poszczególnych układów. Do zaburzeń ogólnoustrojowych, które mogą wywołać zaburzenia erekcji należą:
- cukrzyca,
- niewydolność nerek,
- niewydolność wątroby,
- choroba nowotworowa i/lub jej leczenie,
- twardzina układowa,
- otyłość i zespół metaboliczny,
- niedożywienie,
- niedobór cynku.
Oprócz wyżej wymienionych jako przyczyny problemów ze wzwodem należy wskazać na zaburzenia:
- hormonalne – niedoczynność tarczycy lub nadczynność tarczycy, hipogonadyzm;
- układu nerwowego – urazy, padaczka, stwardnienie rozsiane, udar mózgu, choroba Alzheimera, zespół Guillan-Barre, choroba Parkinsona;
- układu oddechowego – przewlekła obturacyjna choroba płuc, zespół bezdechu sennego;
- układu krwiotwórczego – białaczki, niedokrwistość sierpowatokrwinkowa;
- narządów płciowych męskich zewnętrznych – wierzchniactwo, priapizm, choroba Peyroniego;
- zdrowia psychicznego – depresja, zespół stresu pourazowego, zespół wdowca, stany lękowe, stres.
Co na problemy ze wzwodem?
W przypadku powtarzających się problemów z osiągnięciem i utrzymaniem wzwodu, konieczna jest wizyta a lekarza urologa. W niektórych przypadkach wskazana jest także konsultacja u lekarza androloga. Wdrożenie leczenia farmakologicznego może być konieczne, szczególnie wtedy, jeżeli zaburzenia wzwodu nie są wynikiem problemów natury psychicznej.
Wstępna diagnostyka zakłada wykluczenie lub potwierdzenie tego, że za problemem stoją choroby ogólnoustrojowe. Wówczas konieczne jest podjęcie leczenie choroby podstawowej. Jeżeli jest to konieczne, wdraża się leczenie farmakologiczne, w tym także suplementację hormonalną.
Bez recepty dostępne są preparaty zawierające l-argininę. U mężczyzn po 40-tce skutecznym sposobem leczenia zaburzeń wzwodu może być przyjmowanie hormonu DHEA (dehydroepiandrosteronu). Hormon ten znany jest także jako prasteron. W wyniku przemian metabolicznych zachodzących w organizmie przekształca się do testosteronu. Tym samy uzupełnieniu ulega niedobór hormonu odpowiedzialnego za prawidłowe reakcje seksualne.
