Medikinet – właściwości, działanie, wskazania i przeciwwskazania, skutki uboczne, cena

Skład leku Medikinet i Medikinet CR

1 tabletka Medikinet zawiera 5 mg, 10 mg lub 20 mg chlorowodorku metylofenidatu. Substancjami pomocniczymi są: celuloza mikrokrystaliczna, skrobia żelowana (kukurydziana), dwuwodny wodorofosforan wapnia, laktoza jednowodna i stearynian magnezu.

1 kapsułka o zmodyfikowanym uwalnianiu Medikinet CR (CR z ang. control release – lek o kontrolowanym/przedłużonym działaniu) zawiera 5 mg, 10 mg, 20 mg, 30 mg, 40 mg, 50 mg lub 60 mg chlorowodorku metylofenidatu. Substancjami dodatkowymi są: sacharoza, ziarenka (zawierające sacharozę i skrobię kukurydzianą) kwasu metakrylowego i etylu akrylanu kopolimer (1:1), talk, cytrynian treitylu, alkohol poliwinylowy, makrogol 3350, polisorbat 80, wodorotlenek sodu, laurylosiarczan sodu, symetykon 21, bezwodna krzemionka koloidalna, metyloceluloza, kwas sorbinowy i indygotyna (E 132). W otoczce znajdują się: żelatyna, dwutlenek tytanu (E 171), laurylosiarczan sodu i woda oczyszczona. Dodatkowo, w poszczególnych dawkach obecne są barwniki.

Medikinet a Medikinet CR – jaka jest różnica?

Medikinet CR i Medikinet to preparaty stosowane w leczeniu ADHD, zawierające tą samą substancję czynną, ale różniące się formą uwalniania substancji czynnej.

Medikinet CR to forma o przedłużonym uwalnianiu, co oznacza, że lek uwalnia substancję czynną stopniowo przez dłuższy czas. Zapewnia to stabilniejsze działanie w ciągu dnia. Jest to szczególnie korzystne dla osób, które potrzebują długotrwałego wsparcia w kontroli objawów ADHD.

Medikinet natomiast działa szybciej, co pozwala na szybkie złagodzenie objawów, ale jego działanie jest krótsze, co może wymagać częstszego dawkowania w ciągu dnia.

Wybór między tymi dwoma preparatami powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz jego stylu życia, a decyzję tę zawsze podejmuje lekarz.

Metylofenidat główną substancją czynną leku – jak działa?

Metylofenidat jest lekiem psychostymulującym, stosowanym w leczeniu zaburzeń uwagi, takich jak ADHD. W fizjologicznych warunkach, gdy neurony uwalniają dopaminę i noradrenalinę do szczelin synaptycznych, większa część tych neuroprzekaźników zostaje wychwycona z powrotem przez neurony i rozłożona lub zmagazynowana.

Wskazania do stosowania leku Medikinet

Medikinet CR jest wskazany jako element kompleksowego programu leczenia zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) u dzieci i młodzieży w wieku 6 lat i starszych, w sytuacjach gdy inne metody terapeutyczne okazują się niewystarczające.

Rozpoczęcie leczenia wymaga nadzoru lekarza specjalizującego się w terapii dziecięcych zaburzeń zachowania (np. specjalista pediatra psychiatra dzieci). Diagnoza powinna być zgodna z aktualnymi kryteriami DSM lub wytycznymi ICD-10 i opierać się na pełnym wywiadzie oraz ocenie stanu pacjenta. Nie można jej stawiać wyłącznie na podstawie obecności jednego lub kilku objawów.

Przeciwwskazania do stosowania preparatu

Przeciwwskazania do stosowania leku Medikinet obejmują:

• nadwrażliwość na substancję czynną lub substancje pomocnicze;
• jaskrę;
• guza chromochłonnego (phaeochromocytoma);
• stosowanie nieselektywnych i nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy (MAO) lub ich odstawienie w ciągu ostatnich 14 dni z powodu ryzyka przełomu nadciśnieniowego,
• nadczynność tarczycy lub tyreotoksykoza;
• ciężką depresję, jadłowstręt psychiczny, skłonności samobójcze, objawy psychotyczne, ciężkie zaburzenia nastroju, manię, schizofrenię, zaburzenia osobowości typu borderline;
• ciężką i nieleczoną epizodyczną chorobę afektywną dwubiegunową (typ I);
• ciężkie choroby układu sercowo-naczyniowego: nadciśnienie tętnicze, niewydolność serca, chorobę niedokrwienną serca, wrodzone wady serca, kardiomiopatie, zawał serca, poważne zaburzenia rytmu, kanałopatie;
• czasowe zaburzenia naczyń mózgowych, tętniaka mózgu, anomalie naczyniowe, udar;
• przedłużoną bezkwaśność żołądka (pH > 5,5) w trakcie leczenia antagonistami H2 lub lekami zobojętniającymi kwas żołądkowy.

Nie wszystkie dzieci z ADHD powinny być leczone metylofenidatem. Decyzja o zastosowaniu tego leku powinna opierać się na dokładnej analizie nasilenia i przewlekłości występujących u dziecka objawów, uwzględniając jego wiek (od 6 do 18 lat).

Możliwe skutki uboczne podczas stosowania leku Medikinet

Leki stosowane w leczeniu zaburzenia zdrowia psychicznego mogą wywoływać wiele objawów niepożądanych. Do najczęściej występujących skutków ubocznych podczas farmakoterapii należą:

• zakażenia i zarażenia pasożytnicze – zapalenie jamy nosowo-gardłowej;
• zaburzenia metabolizmu i odżywiania – jadłowstręt, osłabienie łaknienia, umiarkowane zmniejszenie przyrostu masy ciała i wzrostu w czasie przedłużonego stosowania u dzieci;
• zaburzenia psychiczne – bezsenność, nerwowość;
• zaburzenia układu nerwowego – bóle głowy;
• zaburzenia serca – zaburzenia rytmu, tachykardia, kołatanie serca;
• zaburzenia naczyniowe – zbyt wysokie ciśnienie tętnicze krwi;
• zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia – kaszel, ból gardła i krtani;
• zaburzenia pracy żołądka i jelit – ból brzucha, biegunka, nudności, dyskomfort w jamie brzusznej, wymioty;
• zaburzenia skóry i tkanki podskórnej – łysienie, świąd, wysypka, pokrzywka;
• zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej – bóle stawów;
• zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania – gorączka, opóźnienie wzrostu w razie przedłużonego stosowania u dzieci;
• badania diagnostyczne – zmiany ciśnienia tętniczego krwi i tętna (zwykle dotyczą podnoszenia ciśnienia tętniczego krwi).

Niewłaściwe stosowanie leku Medikinet może prowadzić do nasilenia objawów niepożądanych. Jeśli występują niepokojące objawy, należy poinformować lekarza lub farmaceutę.

Cena preparatu

Jeśli wskazanie do stosowania jest objęte refundacją, lek jest bezpłatny dla dzieci i młodzieży do 18. roku życia.

Specjalne uwagi dotyczące rozpoznawania ADHD

Diagnozowanie ADHD u dzieci i młodzieży wymaga zrozumienia oraz identyfikacji początkowych symptomów, które mogą manifestować się już we wczesnym dzieciństwie. Ważne jest, aby rodzice oraz opiekunowie byli świadomi różnic między objawami ADHD a typowymi zachowaniami związanymi z wiekiem.

Specjaliści zajmujący się ADHD posługują się określonymi kryteriami diagnostycznymi, które ułatwiają rozpoznanie tego zaburzenia.