Brak wytrysku podczas stosunku – skąd się bierze?
Brak wytrysku lub jego opóźnienie to jeden z głównych objawów zaburzeń erekcji. W Polsce, jak wynika z badań Lwa-Starowicza, przyznaje się do nich co trzeci mężczyzna. O ile do lat 80. XX wieku dominowało przekonanie, że zaburzenia erekcji mają przede wszystkim charakter psychogenny, dziś wielu ekspertów skłania się ku teorii, że przeważają czynniki organiczne – neurologiczne, krążeniowe lub hormonalne.
Wielu mężczyzn unika skorzystania z pomocy specjalisty – psychologa lub lekarza – ze względu na intymny charakter problemu. Tymczasem zarówno brak wytrysku, jak i inne zaburzenia erekcji można z powodzeniem wyleczyć farmakoterapią lub terapią psychologiczną, w zależności od źródła problemu. Eksperci przeprowadzą dokładną diagnostykę przypadłości i zaproponują najlepiej dopasowaną metodę leczenia.
Czytaj również: Brak orgazmu u kobiety – czy to problem zdrowotny?
Brak wytrysku podczas stosunku – stereotypy
Według badaczy, w różnicowaniu zaburzeń erekcji przeszkadzają mity rozpowszechnione wśród społeczeństwa – niezgodne z wiedzą naukową i będące przyczyną zawyżonych oczekiwań względem siebie samego lub partnera. Należy do nich przekonanie, że erekcja jest jedynym dowodem na podniecenie mężczyzny, a jej brak sugeruje, że nie pożąda on swojej partnerki.
Innym tego rodzaju mylnym przekonaniem jest pogląd, iż erekcja musi być pełna przez cały czas trwania stosunku seksualnego. Wiele osób błędnie zakłada także, że mężczyzna musi mieć erekcję „na zawołanie”. Tymczasem zarówno jedno jak i drugie zależy od wielu innych czynników – chociażby stanu zdrowia, przyjmowanych przez mężczyznę leków czy zwyczajnego zmęczenia. Kolejnym mitem jest właśnie przekonanie, że erekcja każdorazowo musi kończyć się wytryskiem nasienia – tymczasem nie jest to wcale regułą. Niestety powielanie tych stereotypów w społeczeństwie – również przez mało wykwalifikowanych specjalistów – znacząco utrudnia szeroką diagnostykę i profilaktykę zaburzeń erekcji.
Problemy z erekcją – statystyki
Według badań Izdebskiego, brak wytrysku to problem 1,5 proc. Polaków (dla porównania, 7 proc. ma problemy z przedwczesnym wytryskiem ). Jednak wielu mężczyzn w wieku 15-59 lat skarży się również na kłopot związany z niemożnością utrzymania wzwodu – dotyczy to 5,5 proc. mężczyzn. 3 proc. ma z kolei problemy z osiągnięciem orgazmu: w grupie wiekowej od 40. do 48. lat wynik wzrasta do 4 proc., a w grupie wiekowej 50-59 lat – do 4,8 proc.
Dużym zmartwieniem jest przede wszystkim brak inicjatywy do szukania pomocy specjalisty. Co prawda 9 proc. mężczyzn twierdzi, że podjęło taki krok – jednak większość z nich szukała porady w Internecie. Nieco mniejsza grupa zdecydowała się na rozmowę z bliską osobą, a jeszcze mniejsza – na pójście do profesjonalisty. Najczęściej wybierano urologa (15 proc.), do seksuologa udało się zaledwie 4,5 proc. badanych.
Czytaj również: Substancje przeciwbólowe w leczeniu przedwczesnego wytrysku
Brak wytrysku i kłopoty ze wzwodem – częste czynniki organiczne
Według wielu ekspertów, brak wytrysku może wskazywać na organiczne podłoże zaburzeń erekcji. Czynnikami ryzyka są między innymi cukrzyca, otyłość czy dyslipidemia, a także zespół metaboliczny, palenie tytoniu, brak ćwiczeń i niewłaściwy dla zdrowia styl życia. Często to właśnie brak wytrysku staje się przyczyną dokładnych badań i wykrycia nieprawidłowości w funkcjonowaniu układu sercowo-naczyniowego. W takich przypadkach odpowiednia farmakoterapia schorzenia stanowiącego przyczynę zaburzeń wzwodu oraz zmiana stylu życia na odpowiedni, często samoistnie wpływają na ustąpienie objawu związanego z brakiem wytrysku. Jednak badacze podkreślają, że rola ćwiczeń fizycznych w leczeniu problemów z erekcją, nie została jeszcze dobrze zbadana i opisana.
Innym organicznym schorzeniem mogącym skutkować następnie kłopotami ze wzwodem i wytryskiem, jest rak prostaty . Problemy z erekcją pojawiają się często już po operacji mającej na celu usunięcie nowotworu. Jednak naukowcy zauważają, że obecne, nowoczesne formy przeprowadzania zabiegu znacząco niwelują prawdopodobieństwo wystąpienia takiego objawu. Ważny jest tu również wiek pacjenta – im niższy, tym większa szansa, że kłopoty z potencją nie wystąpią. W większości przypadków, udaje się wyeliminować problemy ze wzwodem w ciągu dwunastu miesięcy od przeprowadzenia zabiegu.
Zaburzenia erekcji a dobrostan psychiczny
Diagności zaburzeń seksualnych podkreślają, że w większości przypadków przyczynie organicznej towarzyszy również przyczyna psychiczna. W diagnostyce seksuologicznej coraz częściej odchodzi się od typowania jednoznacznego, wyłącznego podłoża zaburzeń erekcji – rozważany jest zarówno wpływ czynników fizycznych, jak i dobrostanu psychicznego, który często ulega zmniejszeniu w trakcie leczenia choroby.
W takich przypadkach farmakoterapii często towarzyszy pomoc psychologiczna. Uczy ona niwelować stres i objawy towarzyszące życiu seksualnemu pacjenta, które mogą negatywnie wpływać na powrót pełnej potencji. Połączenie metod farma- i psychoterapii daje najwyższe prawdopodobieństwo powrotu do pełnej sprawności seksualnej i czerpania takiej samej przyjemności z życia intymnego, jak przed wystąpieniem choroby.
Czytaj również: Hiperseksualność – co oznacza, jak się objawia?
