Parafilie seksualne są to zazwyczaj głęboko zakorzenione w psychice zaburzenia wynikające między innymi z kompleksów lub doświadczanych w życiu traum. Zaburzenia seksualne mogą mieć najróżniejsze odmiany, należą do nich: pedofilia, sadomasochizm czy zoofilia. Jedną z nich jest również tanatofilia. Czym dokładnie się charakteryzuje, czy jest niebezpieczna i czy można ją leczyć? Poznaj odpowiedzi!
Tanatofilia – na czym polega to zaburzenie preferencji seksualnych?

Czym są zaburzenia preferencji seksualnych?
Zaburzenia seksualne to szeroka grupa problemów i zaburzeń dotyczących seksualności. Uproszczony ich podział prezentuje się następująco:
- Zaburzenia funkcji seksualnych (takie jak, np.: osłabienie popędu płciowego, zaburzenia erekcji, brak orgazmu u kobiet czy dyspareunia).
- Zaburzenia preferencji seksualnych (parafilie).
- Zaburzenia identyfikacji płciowej (np. transseksualizm).
Zaburzenia preferencji seksualnych, do których zalicza się tanatofilia charakteryzują się doświadczaniem nasilonego popędu i podniecenia seksualnego w wyniku wyobrażeń seksualnych na temat niezwykłych przedmiotów lub działań. Często są one połączone z realizowaniem tego popędu, jak również doznawaniem z jego powodu cierpienia.
Przykładami parafilii są:
- Ekshibicjonizm – polega na odczuwaniu podniecenia w wyniku obnażania własnych narządów płciowych publicznie lub osobom, które się tego nie spodziewają,
- Fetyszyzm – polegający na uzyskiwaniu satysfakcji seksualnej przede wszystkim w wyniku kontaktu z obiektem pobudzającym, które mogą być częścią ludzkiego ciała, np. stopą czy uchem lub elementem ubioru,
- Pedofilia – stan, w którym sposobem osiągania satysfakcji seksualnej jest kontakt z dziećmi,
- Nekrofilia – zaburzenie, w przebiegu którego główną rolę w osiąganiu satysfakcji seksualnej odgrywają zwłoki ludzkie.
Na czym polega tanatofilia?
Tanatofilia to jeden z rodzajów parafilii (zaburzeń preferencji seksualnych). W jej przypadku stymulatorem podniecenia jest szeroko pojęta śmierć.
Bardzo często osoby cierpiące na parafilię tanatofilską odczuwają podniecenie i osiągają orgazm fantazjując o własnej śmierci, o swoim pogrzebie czy innych aspektach związanych z utratą własnego życia, jak np. żałobie odczuwanej przez bliskich.
Z tego też względu czasem tanatofilia zaliczana jest do zaburzeń masochistycznych. W niektórych przypadkach tanatofile odczuwają podniecenie w czasie myśli o śmierci innych, niekonieczne spokrewnionych z nimi osób.
Tanatofilia często utożsamiana jest z nekrofilią, a nazwy te stosowane są zamienne. Jest to błąd, znaczenia tych dwóch pojęć są bowiem odmienne.
Pojęcie zaburzeń tanatofilskich jest znacznie szerszym pojęciem niż to dotyczące skłonności nekrofilskich. Można wręcz powiedzieć, że nekrofilia (osiągnięcie satysfakcji seksualnej zapewniają jedynie ludzkie zwłoki i współżycie z nimi) może być jedną z odmian tanatofilii, w której osiąganie orgazmu nie wiąże się już z samym wyobrażeniem śmierci.
Czy tanatofilię można i należy leczyć?
Jak już zostało wspomniane, tanatofilia może mieć wiele odmian, w większości przypadków przejawia się jednak pod postacią fantazjowania o własnej śmierci w celu osiągnięcia satysfakcji seksualnej.
Czy należy ją leczyć? Powszechnie uznaje się, że parafilie, które opierają się na wyobrażeniach, są zdecydowanie mniej groźne niż te, które angażują osoby trzecie lub przedmioty.
Jednakże, ze względu na fakt, iż tanatofilia może utrudniać nawiązywanie prawidłowych relacji międzyludzkich oraz uniemożliwiać zdrowy stosunek pomiędzy partnerami, zaburzenie to warto skonsultować z seksuologiem.
Dokona on dokładnej analizy przypadku (czy faktycznie mamy do czynienia z tanatofilią) i w razie konieczności wdroży odpowiednie leczenie.
Jak wygląda leczenie tanatofilii? Nie różni się ono zbytnio od leczenia innych zaburzeń preferencji seksualnych. Główną rolę odgrywa tu odpowiednio dobrana psychoterapia, pozwalająca dotrzeć do podłoża problemu.
Ważne jest również, by określić, czy u pacjenta występują inne zaburzenia psychiczne oraz czy mają one związek z tanatofilią.
Jeżeli tak, konieczne jest ich wyleczenie. W wyjątkowych przypadkach, kiedy popęd seksualny jest wyjątkowo silny, możliwe jest zastosowanie (zwłaszcza u mężczyzn) leków obniżających popęd płciowy (antyandrogenów).
Informacji i badań na temat tego zaburzenia wciąż jest jednak niewiele.

Natalia Michalak
diagnosta laboratoryjny
Absolwentka kierunku analityka medyczna na Śląskim Uniwersytecie Medycznym w Katowicach. Prywatnie mama wesołej dwójki i pasjonatka zdrowego i aktywnego stylu życia. Dzięki swojemu wykształceniu doskonale wie, jak ważną rolę odgrywa w trosce o zdrowie i dobre samopoczucie odpowiednia profilaktyka, której niezbędnymi elementami są m.in. regularnie wykonywane badania laboratoryjne, odpowiednia dieta i aktywność fizyczna.
Komentarze i opinie (0)