Biopsja nerki – wskazania, jak wygląda, powikłania

Funkcje nerek

Nerki stanowią najważniejszy element układu wydalniczego organizmów żywych. Są narządem parzystym, położonym w jamie brzusznej – zaotrzewnowo. Do podstawowych funkcji nerek należą:

• wydalanie z moczem szkodliwych produktów przemiany materii,
• zatrzymywanie w organizmie składników niezbędnych do jego funkcjonowania (wstępnie są przefiltrowane do moczu pierwotnego),
• regulacja objętości płynów ustrojowych,
• wpływ na ciśnienie tętnicze (poprzez układ renina-angiotensyna-aldosteron),
• wpływ na prawidłową erytropoezę (tworzenie erytropoetyny),
• wpływ na równowagę kwasowo-zasadową (regulacja pH – dzięki możliwości zakwaszania moczu),
• wpływ również na układ kostny, produkując aktywne postacie witaminy D.

To też może Cię zainteresować: pH moczu – co oznacza zasadowy i kwaśny odczyn moczu?

Co to jest biopsja nerki?

Biopsja nerki jest to badanie polegające na pobraniu fragmentu miąższu nerki do analizy mikroskopowej. Z materiału pobranego drogą biopsji wykonuje się preparaty do oceny mikroskopowej poprzez odpowiednie utrwalanie i barwienie. Po ocenie wykonanego badania skrawka miąższu pobranego od pacjenta można uwidocznić zmiany w strukturze nerek, a także zlokalizować obecność immunoglobulin oraz określić aktywność odczynu immunologicznego zjawisk chorobowych toczących się w nerkach.

Wskazania do biopsji nerki

Wskazaniami do biopsji nerki jest diagnostyka chorób nerek. Są to m.in.:

• pierwotne kłębuszkowe zapalenie nerek,
• wtórne kłębuszkowe zapalenie nerek,
• ostre śródmiąższowe zapalenie nerek,
• zespół nerczycowy,
• izolowany białkomocz nieznanego pochodzenia,
• Izolowany krwiomocz nieznanego pochodzenia,
• krwiomocz stały lub epizodyczny,
• ocena nerki przeszczepionej,
• podejrzenie nefropatii w przebiegu chorób układowych,
• ostra niedokrwienna niewydolność nerek.

Jak przebiega biopsja nerki?

W pierwszej kolejności na przeprowadzenie biopsji nerki należy uzyskać świadomą zgodę pacjentka, powinno się wykonać badania dodatkowe – USG układu moczowego, morfologię krwi obwodowej z liczbą płytek krwi, INR, APTT, fibrynogenem, grupą krwi. Należy też poinformować lekarza o przyjmowanych lekach, uczuleniach, skłonności do krwawień, ciąży. W dniu poprzedzającym badanie należy wykonać scyntygrafię nerki.

W trakcie przeprowadzania zabiegu biopsji nerki pacjent leży na stole, ułożony w pozycji na brzuchu. Dla lepszej stabilizacji pacjenta, pod brzuch wkłada się wałek.

Pole, w którym wykonuje się zabieg jest dokładnie zdezynfekowane i pokryte jałowo serwetą z otworem o średnicy ok. 10 cm. Pośrodku znajduje się punkt, w który zostanie wbita igła biopsyjna. Przed nakłuciem nerki znieczula się miejscowo lignokainą miejsce w którym ono nastąpi.

Potem wprowadza się sondę, która ma celu określenie odległości do nerki, a tym samym wskazać na odpowiednią długość igły biopsyjnej. Następnie wprowadza się ją do miąższu nerki, po upewnieniu się, że igła znajduję się w miejscu docelowym wykonuje się szybki ruch ku górze uzyskując wycinek. Wyjmuje się igłę, a na to miejsce zakłada się jałowy gazik, plaster, opatrunek i bandażuje się. Można przyłożyć wałek z piaskiem celem uciśnięcia nerki.

Pobrany wycinek umieszcza się w odpowiednim pojemniku z solą fizjologiczną, opisuje się i przekazuje do badania histopatologicznego.

Czas wykonania zabiegu wynosi od 15 do 20 min.

Powikłania po biopsji nerki

Po przeprowadzonym zabiegu biopsji nerki mogą pojawić się powikłania, pacjent powinien być poinformowany o zagrozeniach przez lekarza przed przystąpieniem do badania. Są to:

• powikłania częste:
  • krwinkomocz,
  • krwiaki nadtorebkowe,
  • krwiaki podtorebkowe,
• powikłania rzadkie:
  • krwiomocz,
  • masywne krwawienia do przestrzeni zaotrzewnowej,
  • przetoka tętniczo-żylna.