Funkcje nerek
Nerki stanowią najważniejszy element układu wydalniczego organizmów żywych. Są narządem parzystym, położonym w jamie brzusznej – zaotrzewnowo. Do podstawowych funkcji nerek należą:
- wydalanie z moczem szkodliwych produktów przemiany materii,
- zatrzymywanie w organizmie składników niezbędnych do jego funkcjonowania (wstępnie są przefiltrowane do moczu pierwotnego),
- regulacja objętości płynów ustrojowych,
- wpływ na ciśnienie tętnicze (poprzez układ renina-angiotensyna-aldosteron),
- wpływ na prawidłową erytropoezę (tworzenie erytropoetyny),
- wpływ na równowagę kwasowo-zasadową (regulacja pH – dzięki możliwości zakwaszania moczu),
- wpływ również na układ kostny, produkując aktywne postacie witaminy D.
To też może Cię zainteresować: pH moczu – co oznacza zasadowy i kwaśny odczyn moczu?
Co to jest biopsja nerki?
Biopsja nerki jest to badanie polegające na pobraniu fragmentu miąższu nerki do analizy mikroskopowej. Z materiału pobranego drogą biopsji wykonuje się preparaty do oceny mikroskopowej poprzez odpowiednie utrwalanie i barwienie. Po ocenie wykonanego badania skrawka miąższu pobranego od pacjenta można uwidocznić zmiany w strukturze nerek, a także zlokalizować obecność immunoglobulin oraz określić aktywność odczynu immunologicznego zjawisk chorobowych toczących się w nerkach.
Wskazania do biopsji nerki
Wskazaniami do biopsji nerki jest diagnostyka chorób nerek. Są to m.in.:
- pierwotne kłębuszkowe zapalenie nerek,
- wtórne kłębuszkowe zapalenie nerek,
- ostre śródmiąższowe zapalenie nerek,
- zespół nerczycowy,
- izolowany białkomocz nieznanego pochodzenia,
- Izolowany krwiomocz nieznanego pochodzenia,
- krwiomocz stały lub epizodyczny,
- ocena nerki przeszczepionej,
- podejrzenie nefropatii w przebiegu chorób układowych,
- ostra niedokrwienna niewydolność nerek.
Przeczytaj również:
Torbiel nerki 5 cm – czy trzeba ją operować?
Jak przebiega biopsja nerki?
W pierwszej kolejności na przeprowadzenie biopsji nerki należy uzyskać świadomą zgodę pacjentka, powinno się wykonać badania dodatkowe – USG układu moczowego, morfologię krwi obwodowej z liczbą płytek krwi, INR, APTT, fibrynogenem, grupą krwi. Należy też poinformować lekarza o przyjmowanych lekach, uczuleniach, skłonności do krwawień, ciąży. W dniu poprzedzającym badanie należy wykonać scyntygrafię nerki.
W trakcie przeprowadzania zabiegu biopsji nerki pacjent leży na stole, ułożony w pozycji na brzuchu. Dla lepszej stabilizacji pacjenta, pod brzuch wkłada się wałek.
Pole, w którym wykonuje się zabieg jest dokładnie zdezynfekowane i pokryte jałowo serwetą z otworem o średnicy ok. 10 cm. Pośrodku znajduje się punkt, w który zostanie wbita igła biopsyjna. Przed nakłuciem nerki znieczula się miejscowo lignokainą miejsce w którym ono nastąpi.
Potem wprowadza się sondę, która ma celu określenie odległości do nerki, a tym samym wskazać na odpowiednią długość igły biopsyjnej. Następnie wprowadza się ją do miąższu nerki, po upewnieniu się, że igła znajduję się w miejscu docelowym wykonuje się szybki ruch ku górze uzyskując wycinek. Wyjmuje się igłę, a na to miejsce zakłada się jałowy gazik, plaster, opatrunek i bandażuje się. Można przyłożyć wałek z piaskiem celem uciśnięcia nerki.
Pobrany wycinek umieszcza się w odpowiednim pojemniku z solą fizjologiczną, opisuje się i przekazuje do badania histopatologicznego.
Czas wykonania zabiegu wynosi od 15 do 20 min.
Powikłania po biopsji nerki
Po przeprowadzonym zabiegu biopsji nerki mogą pojawić się powikłania, pacjent powinien być poinformowany o zagrozeniach przez lekarza przed przystąpieniem do badania. Są to:
- powikłania częste:
- krwinkomocz,
- krwiaki nadtorebkowe,
- krwiaki podtorebkowe,
- powikłania rzadkie:
- krwiomocz,
- masywne krwawienia do przestrzeni zaotrzewnowej,
- przetoka tętniczo-żylna.
