Oprócz klinicznych korzyści, jakie niosą za sobą antybiotyki, istnieje również ryzyko powstania objawów niepożądanych po stosowaniu antybiotyków. Najczęściej pojawiają się dolegliwości związane z układem pokarmowym – takie jak biegunki, wymioty, niestrawność, utrata apetytu czy nudności. Antybiotyki stosowane są w infekcjach o etiologii bakteryjnej, ale nie tylko – antybiotykoterapia skuteczna jest także przy zakażeniach grzybiczych.
Niepożądane działania antybiotyków
Wskazania i przeciwwskazania do antybiotykoterapii
Wyizolowanie i wprowadzenie do użycia pierwszych antybiotyków miało miejsce dopiero w XX wieku i stanowiło prawdziwy przełom w medycynie. Dziś można nimi wyleczyć większość zakażeń bakteryjnych i grzybiczych, które kiedyś uznawane były za śmiertelne. Jednak stosowanie tych popularnych współcześnie leków wymaga dużo rozwagi i to z wielu powodów. Przyjrzyjmy im się zatem trochę bliżej.
Antybiotyki mogą mieć działanie bakteriostatyczne (hamujące wzrost bakterii) lub bakteriobójcze (prowadzą do śmiertelnego uszkodzenia komórki bakteryjnej). Stosowane są więc w infekcjach o etiologii bakteryjnej. Skuteczne są także przy zakażeniach grzybiczych, a nawet w chorobach nowotworowych. Takie choroby, jak zapalenia oskrzeli i płuc, ucha, infekcje bakteryjne dróg moczowych i układu moczowego, grzybicze zmiany skórne, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i wsierdzia, kiła i rzeżączka, gruźlica, to tylko niektóre ze wskazań do antybiotykoterapii.
Czytaj również: Leki na wymioty – jakie wybrać?
Te leki przeciwdrobnoustrojowe nie mogą być stosowane u pacjentów, u których występuje nadwrażliwość na antybiotyki (reakcja alergiczna) i może nastąpić wzmożone niepożądane działanie antybiotyków.
Wyjątkowo silnym alergenem jest penicylina, której zastosowanie u chorego uczulonego może prowadzić do wstrząsu i być tragiczne w skutkach. Ponadto niektóre rodzaje antybiotyków nie mogą być stosowane u kobiet w ciąży i w okresie laktacji, u chorych z ciężką niewydolnością wątroby czy nerek, niewydolnością krążenia. Czasem przeciwwskazaniem jest upośledzenie słuchu lub niedrożność jelit. Istnieją też przeciwwskazania do wprowadzenia terapii antybiotykami u noworodków. W leczeniu starszych dzieci również konieczna jest duża ostrożność w doborze leku i jego dawki.
Osobną kwestią jest wystąpienie u pacjenta leczonego antybiotykami rzekomobłoniastego zapalenia jelit, czyli choroby wywoływanej przez laseczki Clostridium difficile lub C lostridium perfringens, objawiającej się głównie bólem brzucha i bardzo nasilonymi biegunkami. Stosowanie antybiotyków paradoksalnie sprzyja tej infekcji, ponieważ leki niszczą naturalną florę bakteryjną organizmu, a tym samym zwiększają prawdopodobieństwo zakażenia drobnoustrojami chorobotwórczymi. Leczenie infekcji Clostridium difficile polega często na odstawieniu (ewentualnie zmianie) antybiotyków, co zwykle wystarcza do ustąpienia zapalenia.
Dlaczego antybiotyki nie zawsze są skuteczne?
Dzieje się tak z wielu powodów. Przede wszystkim nie ma co liczyć na to, że antybiotyk pomoże w leczeniu infekcji wirusowej. Ewentualnie stosuje się go profilaktycznie, by nie dopuścić do powikłania w postaci nadkażenia bakteryjnego. Ponadto z całej gamy antybiotyków należy dobrać te najskuteczniejsze w leczeniu danego schorzenia, co bywa trudne do ustalenia. To samo dotyczy określenia odpowiedniej dla konkretnego pacjenta dawki i drogi podania leku.
Jednak prawdziwym problemem, z jakim borykają się klinicyści, jest oporność bakterii, czyli ich niewrażliwość na stosowane leki. Niektóre bakterie są naturalnie oporne na pewne grupy antybiotyków, jednak coraz częściej zdarza się, że patogen, który łatwo było wyeliminować standardowym leczeniem, adaptuje się do zmian i kolejne rodzaje leków przestają działać. To zjawisko może wystąpić m.in. kiedy terapia będzie prowadzona zbyt krótko, czyli np. jeżeli pacjent przyjmuje leki niesystematycznie lub zbyt szybko przerwie terapię, ewentualnie gdy stosowana przez niego dawka jest zbyt niska. Należy wtedy wykonać antybiogram, czyli badanie mikrobiologiczne pozwalające określić, na który antybiotyk dana bakteria jest wrażliwa, a na który nie.
Szacuje się, że jeżeli oporność bakterii będzie rosła w takim tempie jak obecnie, to skutecznych antybiotyków może zabraknąć już za 20 lat! Dlatego tak ważne jest, aby regularnie i do końca przyjmować lekarstwo, nawet jeżeli ustąpi większość objawów chorobowych. M.in. w celu uniknięcia lekooporności bakterii stosuje się leczenie skojarzone, czyli włączenie dwóch lub więcej antybiotyków jednocześnie.
Niepożądane działania antybiotyków
Przyjmowanie antybiotyków może prowadzić nie tylko do skutecznych efektów prowadzonej terapii, ale także do szeregu efektów niepożądanego działania antybiotyków. Najczęściej pojawiają się dolegliwości związane z układem pokarmowym:
- biegunki,
- wymioty,
- niestrawność,
- utrata apetytu,
- nudności.
Należy pamiętać, że antybiotyki eliminują z organizmu nie tylko drobnoustroje chorobotwórcze, ale także pozostałe bytujące w fizjologicznych warunkach w przewodzie pokarmowym, czyli m.in. pałeczki okrężnicy (bakterie E.coli), które korzystnie wpływają na rozkład pokarmów, produkcję witaminy B i K, ponadto hamują namnażanie innych bakterii, które potencjalnie mogłyby być szkodliwe.
Bakterie te stymulują działanie układu odpornościowego. Ich niedobór może być przyczyną upośledzenia wchłaniania składników odżywczych oraz pojawienia się wspomnianych już biegunek i innych objawów gastrycznych.
Do efektów ubocznych antybiotykoterapii należą także:
- zaburzenia krzepnięcia krwi,
- upośledzenie czynności nerek,
- zaburzenia funkcjonowania narządu słuchu,
- alergiczne zmiany skórne,
- bóle głowy.
Pojawienie się tych lub innych symptomów uzależnione jest od rodzaju antybiotyku i indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie.
Niezmiernie ważne jest, by dokładnie stosować się do zaleceń lekarza co do przyjmowania antybiotyków. Pozwoli to skutecznie zwalczać przyczynę choroby i zwalczać patogeny, które są jej przyczyną, a także nie dopuścić do wytworzenia oporności, a tym samym przedłużenia infekcji i utrudnienia jej leczenia.
Dzięki temu zmniejszymy również prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań. Należy pamiętać o prawidłowym odżywianiu, nawodnieniu organizmu, zwłaszcza jeżeli w przebiegu terapii wystąpi biegunka. Często stan pacjenta wskazuje na konieczność pozostania w domu i leżenia w łóżku, trzeba wtedy zaniechać wszelkich prób „przechodzenia” choroby i dać sobie czas na wyzdrowienie do końca.
Antybiotyk a terapia osłonowa
Istnieją również farmakologiczne sposoby radzenia sobie z objawami ubocznymi antybiotykoterapii. Pacjentom często pomaga terapia osłonowa, czyli stosowanie probiotyków. Są to takie szczepy bakterii, które nie są chorobotwórcze, wręcz przeciwnie – pomagają przywrócić prawidłową mikroflorę jelit, wspomagają pracę układu pokarmowego, pobudzają układ odpornościowy, co kompensuje niedobór wyeliminowanych przez antybiotyki bakterii, a także działają hamująco na drobnoustroje chorobotwórcze. Są to najczęściej bakterie kwasu mlekowego, które po spożyciu i przedostaniu się do okrężnicy kolonizują ją, pomagając przywrócić prawidłowe funkcjonowanie jelit. Należy pamiętać również o wsparciu wątroby, gdyż to właśnie w tym organie dochodzi do wielu przemian biochemicznych antybiotyków. Powstające toksyny znacznie obciążają jej działanie. Dlatego warto wybierać środki, które zawierają nie tylko dobroczynne bakterie, ale również składniki chroniące wątrobę.
Probiotyki zawarte są w niektórych produktach mlecznych oraz gotowych preparatach dostępnych bez recepty. Terapię osłonową zaleca się osobom z obniżoną odpornością, dzieciom, pacjentom z ciężkimi chorobami przewlekłymi, a także w antybiotykoterapii osób zmagających się z chorobami jelit.
Co więcej, oprócz probiotyków dostępne na rynku są również prebiotyki, czyli substancje wspomagające wzrost i namnażanie przyjaznych bakterii, spełniające rolę pożywek bakteryjnych. Niektóre preparaty, tzw. synbiotyki, zawierają zarówno żywe szczepy bakterii (probiotyki), jak i pożywkę dla nich (prebiotyki), co dodatkowo wspomaga kolonizowanie jelit i wpływa na ograniczenie skutków niepożądanego działania antybiotyków.
Agnieszka Wasilewska
Lekarz
Absolwentka Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, obecnie lekarz w trakcie stażu podyplomowego oraz członek STN przy Klinice Pediatrii, Onkologii, Hematologii i Diabetologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.
Komentarze i opinie (0)