loader loader

Naczyniak włośniczkowy – przyczyny, objawy, leczenie naczyniaka krwionośnego włośniczkowego

Naczyniak włośniczkowy to często spotykana w wieku dziecięcym zmiana skórna stanowiąca źródło niepokoju. Przyjmuje postać żywoczerwonej plamki (potocznie znamię truskawkowe), która w okresie niemowlęcym ma tendencję do wzrostu i uwypuklania się. Cechą charakterystyczną naczyniaka włośniczkowego jest jego zanik we wczesnym dzieciństwie. Jak leczyć naczyniaka krwionośnego włośniczkowego u dzieci oraz dorosłych?

  • 4.6
  • 135
  • 0

Naczyniak włośniczkowy – co to za zmiana na ciele?

W potocznym nazewnictwie przyjęło się określanie naczyniakami wszelkich zmian związanych z nieprawidłową budową naczyń krwionośnych. Jest to jednak duże uproszczenie, które może wprowadzać w błąd zarówno zatroskanych rodziców, jak i lekarzy opiekujących się małym pacjentem.

Warto wiedzieć, że naczyniak włośniczkowy (jamisty) to łagodna zmiana nowotworowa powstająca w wyniku nadmiernego rozrostu komórek budujących kapilary, czyli drobne naczynia krwionośne.

Schorzenie to należy do grupy nieprawidłowości naczyniowych, które są powszechnie występującymi u dzieci zaburzeniami rozwojowymi. Anomalie naczyniowe mogą przybierać postać guzów lub wad naczyniowych (naczyniak jamisty u dziecka).

Przebieg opisywanych schorzeń może być różny – od małych, zanikających zmian (tak najczęściej przebiega rozwój naczyniaka włośniczkowego) do zagrażających życiu dziecka, trwale oszpecających i upośledzających prawidłowe funkcjonowanie organizmu.

Dlatego istotną rolę odgrywa czujność rodzica i dokładne oglądanie malucha, a w razie wystąpienia niepokojących zmian na skórze dziecka – wizyta u pediatry.

Włośniczkowy naczyniak u dziecka – jakie są objawy?

Włośniczkowy naczyniak u dziecka posiada kilka charakterystycznych cech. Zazwyczaj zlokalizowany jest w obrębie skóry głowy, twarzy lub karku. Naczyniak na skórze dziecka przyjmuje najczęściej postać niewielkiego, żywoczerwonego, płaskiego lub nieznacznie wyniosłego punktu – ze względu na budowę zrazikową i czerwone zabarwienie często nazywany jest znamieniem truskawkowym.

Naczyniak kapilarny powiększa się i uwypukla podczas płaczu i napinaniu powłok ciała, natomiast przy ucisku – blednie.

W większości przypadków ujawnia się przed 3. rokiem życia malucha. Szczególnie predysponowane do rozwoju zmiany takiej jak naczyniak krwionośny włośniczkowy są dziewczynki, które cierpią na tę przypadłość około pięć razy częściej niż chłopcy.

W większości przypadków naczyniaków wrodzonych, czyli tych, które dziecko ma na skórze, gdy przychodzi na świat, po krótkiej fazie wzrostu następuje zniknięcie zmiany, najczęściej jeszcze w okresie niemowlęcym.

Naczyniak u niemowlaka – jak wygląda?

Trochę inaczej rozwijają się naczyniaki u niemowlaków pojawiające się po urodzeniu, najczęściej w 3. tygodniu życia. Początkowo przyjmują postać płaskiej plamki na skórze u dziecka, która następnie uwypukla się i intensywnie rozrasta. Najczęściej po 6. miesiącu życia maleństwa naczyniak niemowlęcy bardzo powoli zaczyna blednąć w części centralnej, a następnie wiotczeje, bieleje i zanika.

Zdecydowana większość naczyniaków u dziecka zanika przed 12. rokiem życia małego pacjenta. W niektórych przypadkach zmiany pozostawiają blizny na skórze.

Naczyniak truskawkowy – groźna zmiana skórna?

Jak już wspomniano wcześniej, naczyniak jamisty u niemowlaka czy starszego dziecka jest schorzeniem, które w większości przypadków nie stanowi zagrożenia dla zdrowia dziecka. Są jednak sytuacje, w których nawet niewielkie zmiany mogą przysporzyć kłopotu małym pacjentom i ich rodzicom.

Trzeba wiedzieć, że każda zmiana naczyniowa, również naczyniak włośniczkowy, może ulec owrzodzeniu z towarzyszącym stanem zapalnym, bólem i krwawieniem, co sprzyja zakażeniu bakteryjnemu.

Zazwyczaj w takim przypadku po wygojeniu rany na skórze pozostanie blizna. Ponadto należy mieć również świadomość, że niektóre lokalizacje i duże wymiary naczyniaka włośniczkowego u dziecka niosą poważne następstwa. Zmiana usytuowana w obrębie powieki może powodować jej opadanie. Sytuacja ta upośledza rozwój prawidłowego widzenia u dziecka i prowadzi do niedowidzenia.

U niektórych pacjentów naczyniakowi włośniczkowemu powieki może towarzyszyć guz w oczodole, dając objawy wytrzeszczu gałki ocznej lub zeza. Jeżeli zmiany pojawią się wewnątrzgałkowo, to również pogarszają ostrość wzroku dziecka.

Naczyniak krwionośny włośniczkowy – leczenie i usuwanie

Naczyniaki włośniczkowe o małej średnicy i tendencji do samoistnego zanikania nie wymagają żadnej interwencji medycznej. Zazwyczaj u takich pacjentów zaleca się obserwację zmiany z okresową kontrolą u specjalisty.

Leczenie wdraża się w przypadku, gdy lokalizacja zmiany powoduje zaburzenia widzenia u dziecka, naczyniak krwionośny włośniczkowy zaczyna się powiększać lub gdy stanowi poważny defekt kosmetyczny, obniżający jakość życia pacjenta.

W leczeniu naczyniaka włośniczkowego zastosowanie mają:

  • kortykosteroidy podawane miejscowo lub ogólnie,
  • propranolol (szczególnie w bardzo wczesnym dzieciństwie),
  • laseroteria,
  • krioterapia,
  • zabiegi chirurgiczne (w szczególnych przypadkach).

Leczeniem objęte zostają również naczyniaki włośniczkowe, u których rozwinęły się powikłania pod postacią owrzodzenia, krwawienia lub zakażenia. Warto wiedzieć, że istnieje również możliwość usunięcia za pomocą lasera blizny po naczyniaku włośniczkowym, który nie uległ całkowitemu zaniknięciu.

Wypowiedź okulisty na temat naczyniaków oka

Zdaniem eksperta

Naczyniaki oczu są łagodnymi guzami wywodzącymi się z naczyń krwionośnych, bądź limfatycznych. Najczęściej w obrębie narządu wzroku są zlokalizowane w oczodole, w naczyniówce, siatkówce. Mogą występować również powierzchownie – na powiece lub spojówce.

Naczyniak jamisty jest najczęstszym łagodnym guzem oczodołu u dorosłych. Zwykle nie ujawnia się u dzieci, natomiast często pojawia się w okresie ciąży – wówczas można zaobserwować jego przyspieszony wzrost. Najczęściej położony jest wewnątrz stożka mięśniowego i dlatego też powoduje wytrzeszcz, a w późniejszych stadiach ograniczenie ruchomości gałki ocznej oraz obniżenie ostrości wzroku. W diagnostyce wykorzystuje się badania obrazowe oczodołu, czyli USG, tomografię komputerową bądź rezonans magnetyczny. Większość zmian można obserwować, ale naczyniaki jamiste dające objawy kliniczne powinny być całkowicie usunięte.

Naczyniaki włośniczkowe położone powierzchownie, zwane znamieniem truskawkowym, są jasno-czerwonymi guzami, pojawiającymi się zwykle u dzieci przed drugim miesiącem życia. Maksymalne rozmiary osiągają do pierwszego roku życia, po czym stopniowo ulegają inwolucji (do około 6. roku życia). Znamiona truskawkowe mogą powodować defekt kosmetyczny lub też niedowidzenie w przypadku przesłonięcia osi widzenia bądź astygmatyzmu. W takich przypadkach wskazane jest leczenie chirurgiczne, iniekcje steroidów do guza lub ogólna steroidoterapia. Naczynia włośniczkowe położone głęboko mogą być niewidoczne, ale mogą powodować wytrzeszcz o znamiennym nasileniu, narastający podczas płaczu. Większość zmian ulega samoistnej inwolucji, ale duże zmiany muszą być usunięte, poddane radioterapii, bądź kortykosteroidoterapii.

Naczyniaki limfatyczne są rzadkimi, wrodzonymi guzami wywodzącymi się z naczyń limfatycznych. Pojawiają się u dzieci, powiększają się przy spojrzeniu do dołu, mogą powodować wytrzeszcz lub ból, pogorszenie ostrości widzenia z powodu np. krwotoku w obrębie guza. Większość naczyniaków limfatycznych można obserwować.

Naczyniaki naczyniówki z reguły mają charakter wrodzony i pozostają bezobjawowe aż do wieku dorosłego. Spotykane są dwa typy kliniczne tych guzów: naczyniaki ograniczone oraz rozlane. Oprócz diagnostyki okulistycznej w przypadku naczyniaków rozlanych wskazane jest wykonanie rezonansu magnetycznego mózgu w celu wykluczenia naczyniaków ośrodkowego układu nerwowego. W przypadku zajęcia mózgu zalecana jest konsultacja neurologiczna. Naczyniaki naczyniówki można obserwować, poddać terapii fotodynamicznej, termoterapii przezźrenicznej bądź napromienianiu. Naczyniak włośniczkowy siatkówki oka jest to rzadki, łagodny guz, ujawniający się w każdym wieku, jednak najczęściej rozpoznaje się go u młodych dorosłych. Izolowane naczyniaki włośniczkowe zwykle nie wiążą się z innymi nieprawidłowościami ogólnymi, jednak większość guzów wieloogniskowych lub obuocznych stwierdza się u chorych z zespołem von Hippla-Lindaua. Często ma on przebieg bezobjawowy, może być rozpoznawany w trakcie badań przesiewowych prowadzonych u członków rodziny. W diagnostyce wykorzystuje się angiografię fluoresceinową. Jeśli podejrzewa się zespół von Hippla-Lindaua, konieczna jest wielodyscyplinarna diagnostyka chorego we współpracy z lekarzem ogólnym i genetykiem. W przypadku zmian ocznych stosuje się następujące metody leczenia naczyniaków: fotokoagulację, krioterapię, radioterapię lub wycięcie naczyniaka.

Opublikowano: ;

Oceń:
4.6

Marta Cygoń-Pawlicka

Lekarz

Lekarz w trakcie stażu podyplomowego, absolwentka Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Ukończyła Studia Podyplomowe – „Żywienie w zdrowiu i chorobie” MCKP Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Miłośniczka sportów wodnych, kuchni azjatyckiej i kotów.

Komentarze i opinie (0)

Może zainteresuje cię

Kiła (syfilis) – objawy, co ją wywołuje, zakażenie, badanie, jak zapobiegać?

 

Wideo – Jak leczyć zajady u dzieci i dorosłych?

 

Leczenie łuszczycy – maść, leki i lampy na łuszczycę

 

Łysienie androgenowe u kobiet – przyczyny i leczenie łysienia androgenowego typu żeńskiego

 

Krosty na głowie – jakie są przyczyny swędzących, bolących krost we włosach?

 

Skóra pergaminowa – co to jest, jak wygląda, jakie są objawy i jak się leczy

 

Leczenie atopowego zapalenia skóry – domowe, kremy, maści, leki doustne, fototerapia

 

Zapalenie tkanki łącznej (cellulitis) – przyczyny, objawy, leczenie