Co to jest fosfor nieorganiczny?
Fosfor to biopierwiastek, który wraz z wapniem stanowi główny składnik kości. Największa ilość fosforu zmagazynowana jest w kościach, w mniejszym stopniu w mięśniach i innych tkankach, a w najmniejszej ilości w płynach ustrojowych. Poziom fosforu zależny jest od jego wchłaniania w jelicie oraz uwalniania z kości i wydalania przez nerki. Jest składnikiem fosfolipidów budujących błony komórkowe oraz ważnym produktem do syntezy związków wysokoenergetycznych.
Stężenie fosforu w wydalanym moczu pozostaje w ścisłym związku z podażą fosforu w diecie. Znaczenie kliniczne ma wzrost wydalania fosforu. Fosfaturia może być spowodowana przyczynami nerkowymi lub pozanerkowymi.
Przeczytaj też: Jakie funkcje w organizmie pełni fosfor?
Kiedy należy zbadać poziom fosforu nieorganicznego w surowicy?
Kontrola stężenia fosforu prowadzona jest:
- w diagnostyce:
- chorób kości,
- chorób przytarczyc,
- chorób tarczycy,
- w rozpoznawaniu zaburzeń ilości witaminy D3,
- w dializoterapii,
- w żywieniu pozajelitowym,
- u osób nadużywających alkoholu,
- w bólach kości i osłabieniu siły mięśniowej.
Technika oraz przygotowanie do badania fosforu
Badanie wykonuje się na podstawie pobranej od pacjenta niewielkiej ilości krwi do probówki próżniowej. Materiał pobierany jest zazwyczaj z żył najlepiej widocznych i zlokalizowanych w dole łokciowym, u dzieci natomiast stosuje się niewielkie nacięcie nożem lekarskim (lancetem) na skórze w celu wywołania niewielkiego krwawienia. Otrzymaną próbkę wysyła się do analizy.
Badanie wykonuje się na czczo. Ostatni posiłek zaleca się spożyć o godzinie 18 w dniu poprzedzającym badanie.
Wartości referencyjne
Wartości prawidłowe przedstawia się w następujący sposób (biorąc pod uwagę wiek pacjenta):
- Wiek 1-5 dni: 4,8-8,2 mg/dl,
- Wiek 1-3 lata: 3,8-6,5 mg/dl,
- Wiek 4-11 lat: 3,7-5,6 mg/dl,
- Wiek 12-15 lat: 2,9-5,4 mg/dl,
- Wiek 16-19 lat: 2,7-4,7 mg/dl,
- Dorośli: 3,0-4,5 mg/dl.
Należy pamiętać, aby każdy otrzymany wynik skonsultować indywidualnie z lekarzem.
Interpretacja wyniku
Zwiększony poziom fosforu w surowicy występuje w:
- zmniejszonej filtracji kłębuszkowej,
- ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek (zmniejszone wydalanie z moczem),
- zwiększonym wchłanianiu zwrotnym fosforanów
- nadmiernej podaży fosforu w diecie,
- niedoczynności przytarczyc,
- nadmiernym wysiłku fizycznym,
- kwasicy z towarzyszącym odwodnieniem,
- podczas chemioterapii (z powodu rozpadu komórek nowotworowych).
Spadek poziomu potasu we krwi świadczy o:
- nadczynności przytarczyc,
- zaburzeniach wchłaniania,
- niewystarczającej podaży w pokarmie,
- przebiegu kwasicy ketonowej,
- stosowaniu leków alkalizujących przez długi okres, a także diuretyków,
Spadek poziomu potasu występuje również u osób z rozległymi oparzeniami i urazami (dochodzi do przemieszczenia fosforu z przestrzeni pozakomórkowej do wewnątrz komórek).