Impotencja

Co to jest impotencja?

W stanach spoczynku członek pozostaje wiotki w związku z przewagą współczulnego układu nerwowego, który zwęża naczynia krwionośne doprowadzające krew do ciał jamistych i ciała gąbczastego prącia.

Pobudzenie receptorów reagujących na mechaniczne bodźce okolic genitalnych lub pobudzenie psychogenne (osiągnięcie podniecenia seksualnego) przez bodźce erotyczne powoduje zahamowanie układu współczulnego i pobudzenie układu przywspółczulnego. Jego ośrodek mieści się w krzyżowym odcinku rdzenia kręgowego. Uwalniana na zakończeniach włókien nerwowych acetylocholina rozluźnia mięśnie gładkie tętnic i ciał jamistych. Powoduje również wydzielanie tlenku azotu przez śródbłonek wyściełający wnętrze naczyń i prowadzi do ich rozszerzenia. Wówczas zwiększenie dopływu krwi do ciał jamistych powoduje obrzmienie prącia będące pierwszą fazą erekcji. Obrzmienie to narasta w miarę napływu krwi i zwiększania się ciśnienia i jednocześnie utrudniony zostaje odpływ krwi żylnej. Dochodzi do wzwodu prącia.

Przy utrzymywaniu się pobudzenia seksualnego rozwija się druga faza erekcji z usztywnieniem prącia umożliwiającym wprowadzenie go do pochwy. Po wytrysku nasienia w końcowej fazie erekcji następuje stopniowe wiotczenie prącia czemu sprzyja duże pobudzenie układu współczulnego i wysoki poziom adrenaliny i noradrenaliny we krwi. W regulacji wzwodu uczestniczą również liczne struktury centralnego układu nerwowego, kory mózgowej, hipokampa, układu limbicznego i pnia mózgu.

Przyczyny impotencji

Zaburzenia erekcji mogą mieć charakter organiczny związany przede wszystkim z zaburzeniami układu krążenia, nerwowego i hormonalnego lub mogą mieć charakter psychogenny.

Impotencja a choroby

• Zmiany w układzie krążenia związane są przede wszystkim z rozwojem miażdżycy, niewydolnością serca, chorobą wieńcową, nadciśnieniem tętniczym i ich powikłaniami. Nasilają się wraz z wiekiem i stanowią jedną z najczęstszych przyczyn zaburzeń erekcji, które mogą być nawet pierwszym objawem tych schorzeń.
• Dużym problemem jest cukrzyca, która znacznie przyspiesza zmiany miażdżycowe w naczyniach oraz uszkadza wegetatywny układ nerwowy. Poprzez zaburzenia dopływu krwi do prącia powoduje zaburzenia wzwodu ale jest też przyczyną zaburzeń czucia, osłabienia libido i zmian w wytwarzaniu i jakości spermy.
• Impotencję obserwuje się w chorobach układu nerwowego, w stwardnieniu rozsianym, padaczce, po urazach mózgu i rdzenia kręgowego, udarach, guzach.
• Zaburzenia erekcji występują u chorych z przewlekłą niewydolnością nerek, z przewlekłymi schorzeniami układu oddechowego, po usunięciu gruczołu krokowego, po urazach prącia, ciężkich zabiegach chirurgicznych, w hipogonadyzmie i zmniejszeniu wytwarzania testosteronu.
• Problemy ze wzwodem ma większość nałogowych palaczy papierosów, osoby uzależnione od alkoholu i narkotyków.
• Zaburzenia erekcji mogą wystąpić lub nasilać się na skutek zażywania leków. Według niektórych autorów są przyczyną ok. 25% przypadków.

Impotencja po lekach

Wśród przyczyn zaburzeń erekcji wyróżnia się stosowanie szeregu leków.

• Najczęściej są to leki stosowane w chorobach sercowo-naczyniowych, obniżające ciśnienie krwi, szczególnie z grupy blokującej receptory beta adrenergiczne, moczopędne czy niektóre leki antyarytmiczne.
• Antydepresyjne leki psychotropowe poprzez hamowanie wychwytu serotoniny w połączeniach komórek nerwowych ubocznie również mogą osłabiać erekcję.
• Niekorzystny wpływ wywierają leki przeciw chorobie Parkinsona, przeciwpadaczkowe, przeciwnowotworowe, leki w nietrzymaniu moczu, w przeroście lub raku gruczołu krokowego.
• Niektóre doniesienia mówią o zaburzeniach erekcji po lekach w stanach zapalnych jelit i owrzodzeniach żołądka i niektórych lekach przeciwgrzybiczych.
• Osobnym problemem są leki sterydowe i środki dopingujące. Zaburzenia wywołane przez androgeny prowadzą do wielu jeszcze innych zaburzeń seksualnych związanych z dysfunkcją pracy jąder i wydzielaniem testosteronu, do zmian wątrobowych i w sferze psychicznej.

Impotencja a psychika

Zaburzenia psychogenne mogą występować w odosobnieniu ale mogą również nakładać się na zmiany organiczne. U podłoża zaburzeń na tle psychicznym leżą różnego rodzaju obawy i lęki. Najczęściej są to lęki:

• o sam akt seksualny,
• o zdolności sprostania potrzebom partnerki,
• o konsekwencje w postaci ciąży,
• choroby, obawa przed uszkodzeniem ciała i inne.

Do zaburzeń erekcji prowadzą konfliktowe sytuacje rodzinne, przewlekłe przemęczenie i brak snu, stałe oddziaływanie stresu. Ich rozpracowywaniem i leczeniem zajmują się przede wszystkim psychiatrzy i seksuolodzy. Czasem problem jest na tyle głęboki, że wymaga stosowania specjalistycznych leków. Wpływają one na procesy enzymatyczne i metaboliczne na poziomie komórkowym i nie zawsze są bezpieczne, szczególnie u mężczyzn z chorobą wieńcową, po zawałach, w zaburzeniach rytmu, przyjmujących inne leki. Nie jest to na szczęście jedyny sposób leczenia. Aby sobie pomóc wystarczy czasem zmienić tryb życia, zwiększyć aktywność fizyczną, ograniczyć stres, ograniczyć alkohol i rzucić palenie.

Kondycję i sprawność seksualną można poprawić stosując dehydroepiandrosteron (DHEA). Jest to związek zaliczany do hormonów anabolicznych, którego produkcja spada wraz z wiekiem a ma on duże znaczenie dla „zachowania młodości”, zwiększa libido i aktywność seksualną, poprawia stan mięśni i kości, dość łatwo może przekształcać się w testosteron. Bardzo popularne są preparaty zawierające w swoim składzie l-argininę.

Wielu mężczyznom na problemy z erekcją pomaga zażywanie preparatów powstałych z surowców naturalnych które poprzez poprawę krążenia zwiększają satysfakcję z życia seksualnego, poprawiają nastrój. W ich skład mogą wchodzić wyciągi z pokrzywy, lubczyka, dyni, żeń-szenia i wiele innych od lat znanych w medycynie ludowej. Dodatkowo na rynku dostępne są różne tabletki na erekcję, m.in. zawierające sildenafil.