Dendrofilia – czym jest, skąd się bierze, czy dendrofilię się leczy?

Czym jest dendrofilia?

Dendrofilia to jedna z mało znanych dysfunkcji seksualnych, w których przedmiotem podniecenia seksualnego są drzewa. Dendrofil, czyli osoba dotknięta tym zaburzeniem, odczuwa podniecenie na skutek: widoku, bliskości lub dotykania drzew oraz ich części. Przyjemność może sprawić mu także wąchanie liści lub kory, przytulanie się do drzew lub wyobrażanie sobie obcowania płciowego z drzewami.

Czasami dendrofilię tłumaczy się też jako miłość i szczególne upodobanie sobie natury oraz drzew, w kontekście ich uwielbienia, ale bez podtekstów seksualnych. To odrębny temat, dotyczący ludzi niezwykle przywiązanych do natury. Dendrofilia w tym kontekście nie jest piętnowana, a wręcz wskazuje się na pozytywne aspekty darzenia drzew miłością.

Najprawdopodobniej taka osoba wykorzystuje modną ostatnio technikę uziemiania. Polega ona na bezpośrednim kontakcie organizmu z ziemią lub drzewami. Jej zwolennicy uważają, że kontakt z poszczególnymi odmianami drzew między innymi:

• wspomaga organizm w walce z chorobami,
• poprawia samopoczucie fizyczne i psychiczne,
• dodaje energii do działania.

Przykładowo, przytulanie się do brzozy pomaga się odprężyć, rozbudza intuicję oraz zapewnia dobre samopoczucie. Z kolei dąb uosabia siły witalne i przyspiesza powrót do zdrowia. Przytulanie się do drzew oraz ich dotykanie nie jest więc niczym nadzwyczajnym, o ile tylko nie wynika z pobudek seksualnych.

Dendrofilia z podtekstem seksualnym należy do zaburzeń parafilnych , klasyfikowanych w DSM-5, czyli aktualnie obowiązującego amerykańskiego kryterium diagnostycznego, które wykorzystują w swojej pracy psychiatrzy, psycholodzy oraz psychoterapeuci.

Dendrofilia jako parafilia

Wyróżnia się trzy rodzaje zachowań parafilnych, w zależności od tego, czym wywoływane jest podniecenie seksualne. Dendrofilia zalicza się do grupy, w której podniecenie i pobudzenie seksualne są związane z przedmiotami nieosobowymi, w tym przypadku drzewami.

Czy dendrofilia jest groźna?

Dendrofilia staje się problemem wtedy, kiedy wywołuje silny stres oraz uniemożliwia codzienne funkcjonowanie. W przypadku kiedy ogranicza się ona jedynie do wyobrażeń, nie powodując żadnych szkód rzeczywistych w naturze oraz psychicznych u dendrofila, nie jest uznawana za chorobę.

Jednakże kiedy dendrofil próbuje współżyć z drzewami, niszcząc je lub obnażając się publicznie, może to doprowadzić go do odpowiedzialności karnej za poszczególne czyny. Kolejnym niebezpieczeństwem wynikającym z dendrofilii jest okaleczenie narządów płciowych drzazgami lub innymi częściami drzew, które w sposób naturalny lub wymuszony znalazły się w ciele dendrofila.

Przyczyny dendrofilii

Przyczyn dendrofilii, tak jak i każdej innej parafilii, można dopatrywać się, np. w:

• zaburzonym różnicowaniu płciowym;
• zmianach organicznych;
• zaburzeniach endokrynologicznych;
• braku innych bodźców czy obiektów;
• występowaniu specyficznych fantazji seksualnych;
• symbolicznym lub emocjonalnym znaczeniu danego obiektu, w tym przypadku drzewa, w życiu dendrofila;
• predyspozycjach biologicznych.

Leczenie dendrofilii – kiedy i czy jest konieczne?

To czy leczenie dendrofilii jest konieczne, zależy od indywidualnego przypadku. Po pierwsze, jest ona bardzo rzadko spotykana, więc trudno wypracować powszechny sposób postępowania względem tej parafilii.

Po drugie, wykryte przypadki dendrofilii są na tyle nieszkodliwe, że jeśli nie powodują żadnego dyskomfortu i nie zmuszają danych osób do rzeczywistych kontaktów płciowych z drzewami, nie są klasyfikowane jako choroba i nie wymagają leczenia.

Jednakże jeżeli osoba, która odczuwa podniecenie seksualne na myśl o drzewach, czuje się z tym źle lub odczuwa przymus do faktycznego współżycia z drzewem, powinna skontaktować się z psychologiem. Zdiagnozuje on problem i pokieruje leczeniem lub, w razie konieczności, skieruje pacjenta do właściwego specjalisty, psychoterapeuty lub psychiatry.

Ponadto leczenie dendrofilii jest uwarunkowane indywidualnymi potrzebami danej osoby oraz jej motywacją do zmiany wzorców i postępowania. W tym celu wykorzystuje się między innymi terapię poznawczo-behawioralną.