Masturbacja – słowo budzące emocje, szczególnie masturbacja u dziecka wprawia w zakłopotanie. Zupełnie niepotrzebnie, masturbacja nie jest niczym złym, również ta u dzieci. Jest to zupełnie naturalny proces, który pozwala maluchowi poznać swoje ciało. Jeśli masturbacja nie ma charakteru rozwojowego, konieczna może być wizyta u specjalisty.
Masturbacja u dziecka – czy to normalne? Jak reagować na dziecięcą masturbację?
Spis treści
Kiedy pojawia się masturbacja?
Masturbacja pojawia się z reguły dużo wcześniej niż spodziewaliby się tego rodzice. Szacuje się, że większość dzieci zaczyna odkrywać swoje ciało między drugim, a trzecim rokiem życia, warto pamiętać, że nie jest to sztywna reguła, zachowania masturbacyjne mogą pojawiać się nawet przed ukończeniem drugiego roku życia. Na szczyt zainteresowania swoimi genitaliami wyznacza się 3-5 rok życia, po rozpoczęciu szkoły, zainteresowania masturbacją z reguły maleje i zmienia się.
Dlaczego dzieci się masturbują?
W zdecydowanej większości przypadków dzieci masturbują się dla przyjemności. Zupełnie przypadkowo (np. podczas zabawy, zmiany bielizny, czynności pielęgnacyjnych, przez przypadkowy dotyk) mogą odkryć, że dotykanie stref erogennych (penisa u chłopców i łechtaczki u dziewczynek) jest przyjemne, nie oznacza to, że dzieci od razu osiągają orgazm, niemniej odczucia te zdecydowanie różnią się od tego, co znały do tej pory np. dotyku noska czy ucha. Dlatego, nie zaprzestają na jednym razie i kontynuują te praktyki. Co ważne nie ma określonego schematu ile razy dziennie czy na tydzień dziecko może się masturbować, będzie to robić tak często jak samo uzna za stosowane. Należy pamiętać, że nie każdy dotyk w miejscu intymnym może od razu oznaczać masturbację.
Sprawdź też: Czy masturbacja jest zdrowa?
Kiedy masturbacja może wzbudzić niepokój?
Masturbacja rozwojowa
O masturbacji, którą nie należy się przejmować mówimy – masturbacja rozwojowa. Dotyczy ona zdecydowanej większości maluchów i jest jednoznacznie nastawiona na sprawianie sobie przyjemności. Łatwo ją też rozpoznać, z reguły dziecko stymuluje się w podobny sposób np. rączką lub ociera się o kocyk. Dziecko nie robi sobie krzywdy, widać, że to co robi sprawia mu przyjemność. Jeżeli rodzic lub opiekun zareaguje, dziecko powinno zaprzestać tej czynności. Nie należy jednak bez przerwy zwracać maluchowi uwagi, szczególnie, jeżeli mają one charakter negatywny, a już na pewno nie należy go karać. Po pierwsze tego typu interwencje mogą nie przynieść pożądanego rezultatu, po drugie dziecku strefa genitalna może się później kojarzyć z czymś złym. Najlepiej odwrócić uwagę malucha, włączyć mu bajkę, zacząć do niego mówić, powinien praktycznie od razu stracić zainteresowanie masturbacją. Jakakolwiek interwencja terapeutyczna nie jest tu potrzebna.
Zobacz też: Orgazm pochwowy – jak przebiega, jak wywołać?
Masturbacja eksperymentalna
Drugi typ masturbacji to masturbacja eksperymentalna. Różni się ona celem od masturbacji rozwojowej. Nie chodzi tu o przyjemność samą w sobie, ale raczej na eksperymenty przy jej osiąganiu. Ten typ masturbacji może być dla dziecka szkodliwy, całe szczęście dosyć łatwo go odróżnić. Po pierwsze nie ma ona stałego schematu, dziecko może za każdym razem dotykać się w inny sposób, z reguły jest też jawna, dziecko w żaden sposób się z nią nie kryje. Co ciekawe często jest zmuszone w jakiś sposób o tym rodzicom powiedzieć lub pokazać, bo eksperymentowanie może się skończyć źle. Tak jak pisałam wcześniej nie chodzi tu o przyjemność, ale o eksperymentowanie, które nie zawsze kończy się dobrze. Maluch może próbować wsadzić sobie różne przedmioty np. w pochwę, odbyt, cewkę moczową, albo stymulować się przedmiotem, które z całą pewnością nie są do tego przeznaczone. Wymagana jest natychmiastowa interwencja, tak żeby nie stała mu się krzywda, należy mu zabronić kontynuowania takich praktyk w przyszłości. Oczywiście należy mu wytłumaczyć, że jest to zakaz wynikający z tego, że może sobie zrobić krzywdę.
Przeczytaj też: Drugie dziecko w rodzinie – jak przygotować na nie jedynaka?
Masturbacja instrumentalna
Ostatni typ masturbacji wczesnodziecięcej to masturbacja instrumentalna. Nie ma ona na celu osiągnięcia przyjemności, czy poznawania własnego ciała, ale rozładowanie napięcia. Jest to zjawisko dające sygnał opiekunom, że coś jest nie tak i sprawie z całą pewnością należy się przyjrzeć. Do tego typu masturbacji z reguły dochodzi w sposób jawny, to znaczy, że maluch się z nią nie ukrywa, często zaczyna się masturbować podczas sytuacji, która wywołała u niego stres lub krótko po jej ustaniu. Dla dzieci różne sytuacje mogą powodować powstanie napięcia, z którym nie są w stanie sobie poradzić w inny sposób, ale z reguły są to wydarzenia, które od razu rzucają się w oczy. Mogą to być częste kłótnie w domu, alkoholizm, choroba kogoś bliskiego, trudna sytuacja rodziców np. finansowa, którą dziecko jest w stanie wyczuć lub problemy w przedszkolu czy szkole.
Masturbacja instrumentalna może się wiązać także z zastępczym zaspokajaniem potrzeby bliskości, przy uczuciu odtrącenia. Przyczyny nie zawsze muszą być groźne np. masturbacja może pojawić się w momencie, kiedy mama wraca do pracy po urlopie macierzyńskim. Niemniej jest to jednoznaczny sygnał, że maluch nie radzi sobie z tą sytuacją. A uczucie pustki wypełnia przy pomocy masturbacji instrumentalnej, dodatkowo jeśli jest to jedyna możliwość zdobycia uwagi dorosłego, dziecko szybko utrwali w sobie zachowania masturbacyjne jako skuteczny sposób jej przyciągania. Niestety dorośli często reagują na takie zachowania karceniem, ale dla malucha, który czuje się samotnie lepsza jest jakakolwiek uwaga.
Ostatnią przyczyną masturbacji instrumentalnej może być właśnie chęć wzbudzenia uwagi. Dziecko zaczyna masturbować się na drodze masturbacji instrumentalnej lub eksperymentalnej, ale zauważa, że dzięki temu rodzice, czy opiekunowie bardziej się nim interesują. Dlatego zmienia się jego motywacja, robi to, aby zwrócić na siebie uwagę.
Podsumowując każdy z motywów masturbacji instrumentalnej nie zawiera w sobie aspektu prawidłowej masturbacji wczesnodziecięcej, czyli aspektu przyjemności.
Molestowanie seksualne a masturbacja
Częste i intensywne zachowania masturbacyjne mogą wiązać się również z doświadczeniami wyniesionymi trudnymi dla rodzica i dla dziecka, mowa tu o molestowaniu seksualnym. Nie należy jednak wpadać w panikę. Jest to tylko jeden z całego szeregu sygnałów, które mogę świadczyć o molestowaniu, warto też zaznaczyć, że nie każde dziecko molestowane się masturbuje. Jeśli jednak istnieją podejrzenia, że takie zdarzenie mogły mieć miejsce, koniecznie skontaktujcie się z psychologiem.
Jeżeli rodzic zauważy, że dziecko może masturbować się z powyższych motywów, od razu powinien zareagować. Po pierwsze, należy się zastanowić o co może chodzić, czasem od razu można zauważyć zbieżność czasową z jakimś problemem, np. powrót mamy do pracy. Warto zasięgnąć wtedy porady specjalisty, psychologa lub seksuologa, który pomoże ocenić czy to, co rodzic zaobserwował rzeczywiście jest problemem. Jeżeli tak, to co jest przyczyną i jak należy ten problem rozwiązać. Pamiętajcie nie należy się tego wstydzić, a wcześnie rozpoznany problem często można bardzo łatwo zlikwidować.
Podsumowując, masturbacja wczesnodziecięca nie jest niczym złym i w zdecydowanej większości przypadków nie powinna oznaczać nic złego, podwyższone zainteresowanie tym tematem powinno samoistnie minąć mniej więcej do 6.-8. roku życia. Nie wolno krzyczeć na dziecko, ani stosować wobec niego kar, najlepszym sposobem jest pozytywne odwrócenie jego uwagi. Należy reagować, jeżeli:
- masturbacja następuje tylko w konkretnych sytuacjach,
- najczęściej jest jawna – odbywa się przy osobach dorosłych,
- maluch podczas niej używa przedmiotów,
- odnosi się wrażenie, że jest sposobem na zwrócenie uwagi innych osób,
Najpierw na spokojnie należy przeanalizować własne obawy, następnie należy udać się do specjalisty.
Opublikowano: 10.09.2013;
aktualizacja: 02.08.2021
Oceń:
4.1
Ten tekst został napisany przez Eksperta, który posiada kierunkowe wykształcenie oraz doświadczenie. Nawiązując współpracę z autorytetami w danej dziedzinie nauki serwis Wylecz.to dba o najwyższą jakość i wiarygodność informacji publikowanych w serwisie. W Wylecz.to opieramy się na EBM (Evidence Based Medicine) – medycynie opartej na faktach i wiarygodnych źródłach.
Joanna Choińska
Psycholog
Przyjmuje w Poznaniu w gabinecie prywatnym i przychodni. Pracuje w kontakcie indywidualnym z osobami dorosłymi oraz młodzieżą. Udziela porad psychologiczno-seksuologicznych w rozległym zakresie. Zakłada, że podstawą współpracy psychologa i pacjenta jest jak najszybsza pomoc w rozwiązaniu problemu. Podczas konsultacji pomaga rozwiązywać między innymi następujące problemy: stany obniżonego nastroju, brak lub utratę potrzeb seksualnych, przedwczesny wytrysk, ból podczas stosunku, brak akceptacji własnej orientacji seksualnej, trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji.
12
Komentarze i opinie (0)