Mirtor – co to za lek, jakie ma zastosowanie, skutki uboczne

Mirtor – zastosowanie

Lek Mirtor to jeden z leków grupy antydepresyjnych. Substancją czynną jest mirtazapina. Stosuje się ją w leczeniu depresji u osób dorosłych. Działanie leku rozpoczyna się po 1 do 2 tygodni stosowania, natomiast poprawa samopoczucia następuje po upływie 2 do 4 tygodni. W przypadku braku poprawy w tym okresie lub pogorszeniu się samopoczucia, należy skonsultować się z lekarzem.

Mirtor – wskazania

Lek przepisywany jest w leczeniu epizodów depresji dużej.

Mirtor – co to za lek, jak działa?

Mirtazapina (substancja czynna leku) blokuje działanie odpowiednich receptorów adrenergicznych oraz serotoninergicznych. Powoduje to wzrost neuroprzekaźnictwa noradrenergicznego oraz serotoninergicznego. Lek wywiera korzystny wpływ na zaburzenia snu występujące w przebiegu depresji.

Skład tabletki: mirtazapina (substancja czynna leku), krospowidon, mannitol, celuloza mikrokrystaliczna, aspartam, aromat truskawkowo-guaranowy, aromat miętowy, bezwodna krzemionka koloidalna, stearynian magnezu.

Lek Mirtor ulega rozpadowi w jamie ustnej.

Mirtor – przeciwwskazania, środki ostrożności

• Nie wolno stosować leku Mirtor, jeżeli kiedykolwiek po jego zastosowaniu wystąpiła ciężka wysypka skórna albo złuszczanie skóry, pęcherze lub owrzodzenie jamy ustnej.
• Nie stosuje się leku Mirtor w przypadku uczulenia na którykolwiek ze składników leku.
• Jeżeli pacjent przyjmuje lub w ciągu ostatnich 2 tygodni przyjmował leki z grupy inhibitorów monoaminooksydazy, leku Mirtor nie stosuje się.
• Nie zaleca się przypisywania leku osobom poniżej 18. roku życia.
• W przypadku wystąpienia myśli samobójczych lub o samookaleczeniu należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub skierować się do szpitala. Takie objawy mogą nasilać się podczas pierwszych 2 tygodni terapii, zanim lek zacznie działać.
• Tabletki zawierają aspartam, który może zaszkodzić osobom chorym na fenyloketonurię.

Szczególną ostrożność należy zachować, jeżeli pacjent kiedykolwiek miał:

• napady padaczki,
• choroby wątroby,
• choroby nerek,
• choroby serca lub niskie ciśnienie krwi,
• schizofrenię,
• depresję maniakalną,
• cukrzycę,
• choroby oczu,
• trudności w oddawaniu moczu.

Pacjenci w podeszłym wieku są często bardziej wrażliwi, szczególnie na działania niepożądane leków przeciwdepresyjnych. Podczas badań klinicznych z mirtazapiną działania niepożądane u pacjentów w podeszłym wieku nie występowały jednak częściej niż w innych grupach wiekowych.

Mirtor – dawkowanie

Dawkowanie leku zostanie ustalone przez lekarza. Typowa dawka początkowa to 15 lub 30 mg na dobę, która po kilku dniach może zostać podniesiona do 45 mg. Osoby z chorobami nerek lub wątroby oraz osoby starsze mogą otrzymywać zmniejszone dawki. Leczenia nie powinno się przerywać, aż do całkowitego ustąpienia objawów. W przypadku małej reakcji na lek przez pacjenta lekarz może zalecić zwiększenie dawki leku Mirtor do dawki maksymalnej.

O czym należy pamiętać?

Dawkę leku należy przyjmować każdego dnia o tej samej porze. Zazwyczaj w postaci jednej porcji wieczorem. Zgodnie z zaleceniem lekarza możliwe jest również przyjmowanie dawki podzielonej na dwie części – jedna rano, a druga wieczorem. Nie należy stosować leku Mirtor u młodzieży poniżej 18. roku życia.

Mirtor – przerwanie przyjmowania

Lek należy odstawiać stopniowo, według zaleceń lekarza. Nagłe przerwanie terapii, nawet jeśli była ona skuteczna, może powodować zawroty głowy, nudności lęki czy stany pobudzenia. Przy stopniowym odstawianiu leku objawy te nie występują.

Mirtor – działania niepożądane

W przypadku wystąpienia wymienionych tutaj ciężkich działań niepożądanych konieczne jest natychmiastowe przerwanie przyjmowania leku i konsultacja z lekarzem.

Objawy występujące nie częściej niż u 1 na 100 osób:

• mania – wzmożona aktywność i nastrój psychiczny.

Objawy występujące nie częściej niż 1 na 1000 osób:

• zażółcenie skóry i białek oczu.

Objawy, których częstości nie można ustalić ze względu na ich rzadkość:

• oznaki zakażenia: gorączka bez powodu, ból gardła, owrzodzenie jamy ustnej, zaburzenia produkcji krwinek białych, czerwonych, płytek krwi, a także zwiększenie liczby krwinek białych;
• napady drgawek;
• objawy połączone: gorączka, potliwość, zwiększenie akcji serca, biegunka, skurcze mięśni, dreszcze, niepokój, zmiana nastroju, utrata przytomności, zwiększenie wydzielania śliny – rzadko może wskazywać to na zespół serotoninowy;
• myśli samobójcze lub o samookaleczeniu;
• ciężkie reakcje skórne – czerwonawe plamy.

Inne możliwe działania niepożądane, występujące u więcej niż 1 osoby na 10:

• zwiększony apetyt i przyrost masy ciała,
• uspokojenie lub senność,
• ból głowy,
• suchość w jamie ustnej.

Szczegółowa lista rzadszych objawów znajduje się w ulotce.

Każde zdarzenie związane z pojawieniem się objawów niepożądanych, także tych tutaj niewymienionych, należy zgłosić lekarzowi lub farmaceucie.

Mirtor – ciąża i karmienie piersią

W przypadku przyjmowania leku podczas ciąży należy zachować ostrożność. Dotychczasowe, ograniczone dane nie wykazują żadnego zwiększonego ryzyka. Jeżeli przed porodem lub w czasie ciąży przyjmowany był lek Mirtor, należy obserwować noworodka pod kątem wystąpienia niepożądanych objawów.

Podobne do niego leki z grupy inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny stosowane podczas ciąży mogą prowadzić do choroby – przetrwałego nadciśnienia płucnego dziecka.

Mirtor a prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Lek Mirtor może zmniejszać zdolność koncentracji oraz czujność, co wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów. Dlatego podczas terapii należy unikać wykonywania zadań wymagających ciągłej uwagi, czyli na przykład prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.

Mirtor a inne leki

Leku Mirtor nie należy stosować w połączeniu z inhibitorami monoaminooksydazy.

Zachować ostrożność należy przy skojarzeniu z lekami:

• przeciwdepresyjnymi innymi,
• na lęki i bezsenność,
• na schizofrenię,
• na alergie,
• na silny ból,
• na zakażenia,
• przeciwpadaczkowymi,
• na gruźlicę,
• przeciwzakrzepowymi,
• wpływającymi na rytm serca.