Historia spankingu
Spanking, czyli sztuka dawania erotycznych klapsów, znany jest od tysięcy lat. Rzymianie w celu zapewniania płodności narzeczonym ceremonialnie wymierzali im klapsy na gołe pośladki, zazwyczaj przy akompaniamencie bębnów.
Tradycyjnie spanking był łączony z teoriami dotyczącymi zdolności kobiet do rodzenia dzieci. W niektórych miejscach przekonanie, że wymierzanie klapsów przez mężów uczyni bezpłodne kobiety płodnymi, trwało do XVI wieku
Jak widać, klapsy nie były kojarzone z konsensualną zabawą partnerów, a przynajmniej – w wielu przypadkach – erotyczne podteksty kamuflowano za pomocą nakazów religijnych. Biczowanie było formą pokuty i o ile w większości przypadków wierni mieli za zadanie samodzielne wymierzenie sobie kary, niektórzy duchowni nie trzymali się tej reguły. Księża z tendencjami do biczowania pośladków młodych kobiet rózgami w końcu wywołali tyle skandali, że papież Hadrian zabronił tego typu praktyk.
Przez większość historii klapsy wymierzano kobietom, zwykle pod pozorem ich zbawiennego działania na ciało lub duszę.
Bardziej moralne podejście, ze spankingiem w ramach zabawy erotycznej, w dodatku z założeniem, że stroną bierną może być nie tylko kobieta, powstało dopiero w pierwszej połowie XX wieku. W 1936 roku Dorothy Spencer opublikowała traktat na temat roli erotycznych klapsów w pożyciu małżeńskim. Wyjaśniała, w jakich przypadkach i w jaki sposób mąż może dawać klapsy żonie, z kolei żona miała prawo do „chłosty” męża. Oznacza to, że Spencer była bardziej progresywna niż niektóre współczesne nurty powiązane z BSDM, stawiające kobietę jedynie w roli uległej.
Przeczytaj również:
Przemoc w seksie. Czy agresja podczas stosunku zawsze ma wymiar negatywny?
Wraz z rewolucją lat 60. i kolejnymi falami feminizmu, spanking zaczął być kojarzony z eksplorowaniem własnej seksualności. Wcześniej akty klepania czy szczypania oceniane były jednoznacznie negatywnie, jako że najczęściej kobiety padały ofiarami takiego zachowania ze strony obcych mężczyzn – była to powszechna jeszcze w latach 50. forma molestowania na ulicy. Dziś sceny z udziałem erotycznych klapsów serwowane są otwarcie w filmach z wątkami erotycznymi.
Spanking w filmach
Jak w przypadku wielu wątków erotycznych, które eksploatowano na początku XX wieku, także motyw klapsów w filmach był mocno zakorzeniony w seksistowskim i protekcjonalnym podejściu do roli kobiet. Kino nie pokazywało więc erotycznej zabawy partnerów, klaps wymierzany w pośladki bohaterce miał być karą za jej zachowanie. Podtekst był jednoznaczny, jednakże klapsy praktycznie nigdy nie były czymś, na co kobieta wyraziła zgodę, ale z drugiej strony – zwiastowały romans dwojga postaci.
Nie jest to wątek niszowy w starym kinie. Według szacunków strony Spanking in Movies, do 1963 roku wyprodukowano 280 filmów z motywem dawania klapsów, a warto podkreślić, że większość tych dzieł powstała w czasie, gdy cenzurze poddawano wątki uznawane za zbyt erotyczne. Jednakże takie filmy jak „West of the pecos” (1945), „Beauty and the bandit” (1946), „Stagecoach kid” (1949), „On moonlight bay” (1951) i „The guns of fort petticoat” (1957) powstały i były puszczane w kinach głównie z powodu przeświadczenia, że motyw klapsów jest naturalnym puntem rozwoju bohaterki, która zachowuje się nieodpowiednio, niemoralnie lub jest zbyt niezależna – po klapsach przyjmuje rolę uległej partnerki, z której jest, oczywiście, odpowiednio zadowolona.
Rozwój kina eksploatacji, skupionego stricte na seksie, spowodował odpływ motywu klapsów z głównego nurtu. Czasy się zmieniały, więc z jednej strony motyw traktowania filmowych heroin jak dzieci, które należy przełożyć przez kolano i wymierzyć klasy, aby zmieniły swoje zachowanie, wydawał się uwłaczająco przestarzały. Z drugiej jednak strony – społeczeństwo nie było gotowe na otwarte rozmowy o fetyszach w sali kinowej. Powstawały więc coraz odważniejsze dzieła, jednak były one przeznaczone dla koneserów zainteresowanych danym gatunkiem. Jednocześnie w latach 80. poważnie dyskutowano o negatywnym wpływie klapsów na rozwój dzieci, nagle więc klapsy zaczęły wywoływać nieprzyjemne skojarzenia.
Do spankingu jako fetyszu powrócono w kinie głównego nurtu dopiero za sprawą filmu „Sekretarka” (2002), przedstawiającego sadomasochistyczną relację głównej bohaterki z przełożonym. Dzieło było chwalone za otwarte i uczciwe podejście do tematu, skupianie się na seksualnym motywie relacji, bez prób tuszowania skłonności głównej bohaterki i zbędnego moralizatorstwa.
Tego typu ironiczne podejście do tematu i przeplatanie opowieści o seksualności komedią dominowało w pierwszej dekadzie XXI wieku, jednakże wraz z nadejściem mody na soft erotykę dla kobiet w stylu „50 twarzy Greya” (2015), wątki komediowe czy ironia straciły na znaczeniu – obecnie spanking w kinie najczęściej można zobaczyć sięgając po romans z zaznaczonym motywem erotycznym.
Przeczytaj również:
Raptofilia – na czym polega to zaburzenie preferencji seksualnych?
Czym jest spanking?
Spanking to zaczerpnięte z języka angielskiego określenie, które w dosłownym tłumaczeniu oznacza „lanie”. W języku polskim stosowane jest zamiennie z pojęciem erotycznych klapsów. Poprzez spanking rozumiemy mniej lub bardziej intensywne uderzanie dłonią lub określonymi akcesoriami w pośladki, uda bądź obszary intymne partnera. Po co? Nadrzędnym celem wymierzania klapsów jest podniecenie seksualne i sprawienie przyjemności zarówno o charakterze fizycznym, jak i psychicznym obu stronom aktu seksualnego.
Jak to możliwe? Odpowiednio dawane klapsy powodują bowiem:
że krew napływa do uderzonego obszaru, a także znajdujących się w jego pobliżu narządów płciowych, powodując ich lepsze ukrwienie, co silnie stymuluje odczuwanie przyjemności;
element zaskoczenia i niepewności, które często wiąże się z podnieceniem;
wywołanie uczucia dominacji bądź uległości – dla wielu osób wchodzenie w sypialni w określoną rolę jest niezwykle podniecające, stąd też tak popularne w seksie jest odgrywanie ról;
możliwość realizacji marzeń i fantazji seksualnych.
Pierwsze wzmianki o sztuce dawania erotycznych klapsów sięgają już czasów wiktoriańskich, a wiele osób łączy je z zachowaniami typu BDSM.
Przeczytaj również:
Cuckold – zdrada kontrolowana. Na czym polega zespół prowokowanej zdrady?
Praktyki BDSM – co to znaczy?
Pojęcie BDSM to skrót pochodzący od pierwszych liter angielskich wyrażeń: bondage, discipline, domination, submission, masochism, oznaczających związanie, dyscyplinę, dominację, uległość i masochizm. To właśnie one doskonale opisują działania, takie jak krępowanie, poniżanie, karanie czy fetyszyzm i tworzone w oparciu o nie relacje międzyludzkie, gdzie jedna ze stron pełni rolę dominującą, a druga osoby uległej.
Warto wiedzieć, że w przypadku praktyk BDSM nie ma mowy o wykorzystywaniu seksualnym – oboje partnerzy świadomie zgadzają się na podejmowane czynności, w tym również bycie zdominowanym.
By dawały one oczekiwaną przyjemność, kluczowe jest wzajemne dbanie o poczucie bezpieczeństwa, a także zrozumienie i uszanowanie granic każdej ze stron. Z tego też względu przed wprowadzeniem niektórych elementów BDSM do naszego życia seksualnego należy szczerze porozmawiać z partnerem, a także ustalić tzw. hasło bezpieczeństwa – krótkie słowo, dzięki któremu łatwiej będzie zorientować się, że przekraczamy wytyczone granice.
Spanking często zaliczany jest do praktyk BDSM nie dlatego, że wiąże się z odczuwaniem bólu, ale dlatego, że wymaga pewnego podporządkowania się drugiej stronie i uznawany jest za swoistą formę dominacji. Często towarzyszyć mu mogą również krępowanie czy podduszanie partnera w trakcie seksu.
Przeczytaj również:
Pissing – kogo podnieca urofilia?
Jak dawać erotyczne klapsy?
Erotyczne klapsy, jak każda inna czynność seksualna, by dawały oczekiwaną przyjemność i satysfakcję, muszą być wykonywane za zgodą obojga partnerów. Jeżeli więc przeprowadziliśmy z naszą drugą połówką rozmowę na ten temat i jest zgoda, możemy myśleć o wprowadzeniu ich do naszej sypialni.
Jak dawać erotyczne klapsy, by były prawdziwie satysfakcjonujące? Tak naprawdę ilu ludzi, tyle upodobań. Dopóki nie przetestujemy różnych rozwiązań na własnej skórze (a właściwie skórze partnera lub partnerki), nie dowiemy się, co pozwala odczuć największą przyjemność.
Oto kilka wskazówek, o których musi pamiętać strona czynna:
klapsy dajemy wyłącznie w pośladki, uda bądź okolice miejsc intymnych, nigdy w plecy bądź nerki;
zawsze warto zacząć od delikatniejszych klapsów i z czasem ewentualnie zwiększać ich siłę i intensywność;
spanking może być wykonywany w różnych pozycjach – najczęściej są to: pozycja klęcząca, pozycja stojąca z lekko rozchylonymi nogami i dłońmi opartymi np. o ścianę lub przełożenie przez kolano. Jednak ogranicza Was w tej kwestii tak naprawdę tylko Wasza fantazja;
przed zadaniem klapsa można rozmasować ciało okrężnymi ruchami dłoni, co zwiększy odczuwaną przyjemność.
Planując praktyki BDSM należy zadbać o to, by wokół nas panował niezakłócony przez innych domowników spokój. Klapsy zwykle nie należą bowiem do najcichszych czynności seksualnych.
Czym dawać erotyczne klapsy?
Najczęściej erotyczne klapsy wymierza się:
dłonią – co pozwala zachować pełną kontrolę nad miejscem i siłą uderzenia, na czym zależy zwłaszcza osobom początkującym,
przedmiotami codziennego użytku – np. paskiem,
specjalnymi zabawkami erotycznymi – w sklepach z gadżetami dla dorosłych można znaleźć m.in. specjalne szpicruty, packi pokryte satyną bądź aksamitem, bicze, pejcze (składające się z kilku odcinków rzemieni) czy floggery.
By wzmocnić erotyczne doznania, można skorzystać ponadto ze specjalnej ławeczki do klapsów czy kulek waginalnych lub analnych. Cieszą się one dużą popularnością, gdyż z każdym klapsem poruszają się w ciele osoby zdominowanej, wzmacniając jej pożądanie i zapewniając wyjątkowo silne odczucia.
współpraca: Lena Helman
