Przedwczesny wytrysk – kiedy do lekarza?
Pacjenci, którzy mają częste problemy z przedwczesnym wytryskiem, powinni zgłosić się do lekarza. Moment, kiedy należy się zdecydować na terapię, należy określić na taki, w którym wytrysk przy większości stosunków następuje wcześniej, niż życzą sobie tego partnerzy seksualni. Leczenie może okazać się konieczne, aby przywrócić pełną satysfakcję z życia seksualnego. W niektórych przypadkach w rozmowie lekarzem, może okazać się, że sporadyczny, przedwczesny wytrysk nie jest powodem do niepokoju i nie ma konieczności by podejmować terapię.
Bywa, że ocena wytrysku przez partnerów jako przedwczesnego jest całkowicie błędna. Za średni czas stosunku – od momentu rozpoczęcia współżycia do osiągnięcia wytrysku uznaje się pięć minut. Nie oznacza to jednak, że stosunek trwający trzy minuty i kończący się wytryskiem jest patologią.
Leczeniem przedwczesnego jak i opóźnionego wytrysku zajmuje się lekarz urolog. Część przypadków leży w gestii lekarza seksuologa (jeżeli zależą od czynników psychicznych). Pierwsze kroki można kierować do lekarz pierwszego kontaktu, który następnie wskaże właściwego specjalistę. Wstyd czy skrępowanie są całkowicie nieuzasadnione. Przedwczesny wytrysk to często spotykana i uleczalna dysfunkcja.
By postawić diagnozę i podjąć skuteczne leczenie przedwczesnego wytrysku tej przypadłości, dla lekarza najważniejszy może okazać się wywiad z pacjentem. Jednym z pierwszych pytań może być to, jak często dochodzi do wczesnego wytrysku i po jakim czasie od rozpoczęcia stosunku dochodzi zwykle do ejakulacji. To kluczowe informacje dla lekarza, który zapyta także o dotychczasowe doświadczenia seksualne od chwili rozpoczęcia życia erotycznego oraz o to, czy kiedykolwiek wcześniej pojawiały się problemy z przedwczesnym wytryskiem, jeśli tak, to w jakich okolicznościach.
Do postawienia prawidłowej diagnozy, specjalista potrzebował będzie wszelkich informacji o przebytych i leczonych obecnie w przeszłości chorobach, w tym także zabiegach chirurgicznych, a także przyjmowanych lekach.
Przedwczesny wytrysk – leczenie
W leczeniu przedwczesnego wytrysku stosuje się:
- terapię seksualną,
- leczenie farmakologiczne
- psychoterapię.
W wielu przypadkach, połączenie tych trzech metod okazuje się najbardziej skuteczne. Terapia seksualna polega na prostych ćwiczeniach polegających na przykład na długotrwałej masturbacji przed stosunkiem, aby opóźnić odruch ejakulacyjny podczas stosunku. Lekarz może również zalecić powstrzymywanie się od stosunku dopochwowego przez określony czas, aby w międzyczasie skoncentrować się na innych formach aktywności seksualnej, co ma na celu pozbycie się napięć emocjonalnych podczas zbliżeń.
Psychoterapia obejmuje rozmowę z psychologiem o związku i doświadczeniach związanych z seksem. Ma na celu obniżenie poziomu niepokoju związanego ze sprawnością seksualną i znalezienie skutecznych metod radzenia sobie ze stresem i rozwiązywania problemów. Psychoterapia przynosi najlepsze efekty, gdy jest stosowana równolegle z terapią farmakologiczną. Przedwczesny wytrysk może powodować duże napięcia i stany lękowe w związku, lecz jest możliwy do wyleczenia.
Ćwiczenia na opóźnienie wytrysku
Istnieje wiele ćwiczeń, których stosowanie zaleca się mężczyznom, którzy skarżą się na przedwczesny wytrysk. Jednym z tych ćwiczeń jest uciskanie penisa tak, by opóźnić wytrysk. Aby ćwiczenie było wykonane poprawnie, należy:
- stymulować penisa aż do momentu, gdy pojawią się oznaki zbliżającego się wytrysku,
- ucisnąć penis w miejscu, w którym żołądź przechodzi w trzon penisa, i utrzymywać ucisk przez kilka sekund, aż do momentu, w którym zmniejszy się potrzeba oddania ejakulatu (ucisk wykonuje partnerka),
- po zwolnieniu ucisku, należy odczekać kilkanaście lub kilkadziesiąt sekund i powrócić do gry wstępnej (stosowany ucisk może prowadzić do obniżenia stopnia erekcji, lecz po ponownym podjęciu stymulacji penis powinien odzyskać wzwód),
- powtórzyć ćwiczenie w momencie, gdy ponownie pojawią się oznaki zapowiadające wytrysk.
Powtarzanie ćwiczenia pozwala na podjęcie penetracji pochwy bez natychmiastowego wytrysku. Opanowanie tej techniki pozwala na opóźnienie wytrysku bez potrzeby powtarzania ucisku penisa.
Leki na przedwczesny wytrysk
W leczeniu przedwczesnego wytrysku stosuje się leki antydepresyjne oraz miejscowe środki znieczulające, choć żadne z tych środków nie są środkami zarejestrowane w tym konkretnym celu. Wypróbowanie różnych leków i różnych dawek może okazać się konieczne, aby znaleźć właściwy sposób na powstrzymanie wytrysku.
Jednym z działań niepożądanych leków antydepresyjnych jest opóźnienie wytrysku. Lekarz może przepisać taki lek, aby to działanie uboczne wykorzystać w celu opóźnienia wytrysku. Inne działania niepożądane tych leków obejmują nudności, suchość w ustach, senność i obniżenie popędu płciowego.
Szeroko stosuje się środki znieczulające miejscowo. Są to kremy, które zawierają likodainę lub prylokainę – środki znieczulające powszechnie stosowane w medycynie, które zmniejszają uwrażliwienie penisa i tym samym opóźniają wytrysk. Aplikowane na krótko przed stosunkiem wyciera się, gdy członek jest na tyle znieczulony, aby wydłużyć czas stosunku. Część dostępnych na rynku prezerwatyw nasączonych jest środkami miejscowo znieczulającymi. Prezerwatywy oznaczone są jako te, które wydłużają stosunek płciowy.
U niektórych mężczyzn stosujących kremy znieczulające żołądź penisa występuje zmniejszone odczuwanie przyjemności seksualnej spowodowane mniejszą wrażliwością członka. Mimo, że krem usuwa się przed stosunkiem, niektóre kobiety także odnotowują obniżoną wrażliwość narządów płciowych i mniejszą przyjemność ze stosunku. Sporadycznie lidokaina i prylokaina mogą powodować reakcje alergiczne.
