Czasowa abstynencja seksualna przydarza się niemal każdemu. Jej źródło może tkwić na przykład w chorobie własnej lub partnera, przebywanym okresie połogu, czy w odczuwaniu dolegliwościach związanych z przekwitaniem. Niektóre osoby odczuwają obawy przed ponowną inicjacją stosunków seksualnych. Wówczas taki kolejny pierwszy raz staje się dużym stresem. Jakie są najczęstsze powody czasowej rezygnacji z uprawiania seksu i jak przełamać barierę psychologiczną, gdy chcemy powrócić do współżycia?
Według danych znajdujących się w przygotowanym przez prof. Zbigniewa Izdebskiego raporcie seksualności Polek i Polaków (2017 r.), 24 proc. mieszkańców naszego kraju nie podejmowało aktywności seksualnych w ciągu roku poprzedzającego badanie. 40 proc. z nich nie wykazywało zainteresowania podjęciem współżycia; można więc wnioskować, że ponad połowa nie uprawiała seksu z przyczyn niezależnych od siebie lub planowała stać się aktywnymi seksualnie w najbliższym czasie.
Jakie są powody czasowej wstrzemięźliwości seksualnej ? Najczęściej są to kwestie związane ze zdrowiem jednostki lub jej partnera czy partnerki. Bardzo często naturalną przerwę od podejmowania czynności seksualnych wymusza poród i okres połogu, w czasie którego organizm kobiety musi zregenerować się po ciąży i wydaniu dziecka na świat.
Również pewnie dysfunkcje seksualne mogą doprowadzić do zaniechania aktywności w tym obszarze: najczęściej są to zaburzenia erekcji u mężczyzn lub suchość pochwy u kobiet. Problemy fizjologiczne tego typu są frustrujące, obniżają poziom satysfakcji z życia seksualnego i sprawiają, że seks staje się męczący, a partnerzy zaczynają go unikać. Do innych przyczyn należą depresja, śmierć bliskiej osoby, czy kłopoty w pracy – złe samopoczucie wpływa bowiem na nasze libido, w znacznym stopniu je obniżając.
Zobacz też: Orgazm pochwowy – jak przebiega, jak wywołać?
Częstą przyczyną czasowej wstrzemięźliwości seksualnej u młodych i aktywnych seksualnie osób jest konieczność powstrzymania się od stosunków płciowych ze względu na narodziny dziecka i okres połogu u kobiety. Pierwszy seks po porodzie uważa się za tzw. "drugi pierwszy raz". Sam połóg trwa sześć tygodni; nie każdy wie jednak, jak długo niezbędna jest z jego powodu abstynencja seksualna. W Polsce powszechny jest przesąd dotyczący absolutnej konieczności powstrzymywania się przed podejmowaniem aktywności seksualnej przez cały czas trwania połogu. Geneza tego przesądu jest jednak nieznana ani lekarzom, ani położnym. Według badań naukowców ze Szpitala Klinicznego im. Księżnej Anny Mazowieckiej w Warszawie, już po upływie 14. doby po porodzie nie ma przeciwwskazań do podjęcia życia seksualnego na nowo, jeżeli pozwala na to stan psychofizyczny i poziom aktualnego libido u kobiety. Co więcej, przymusowe powstrzymywanie się od współżycia przez młodych rodziców gotowych na jego reaktywację, może prowadzić do negatywnych skutków: frustracji i nastrojów depresyjnych.
Przeczytaj: Krwawienie podczas stosunku – co może oznaczać?
Całkiem możliwe jest jednak, że abstynencja po połogu będzie trwała dłużej, bywa, że kilka miesięcy. Mniejszy apetyt na seks u młodej mamy jest związany z wyrzutem hormonów niezbędnych do opieki nad noworodkiem. Wysoki poziom prolaktyny, w szczególności gdy kobieta karmi piersią zmniejsza chęć na seks. W dodatku w pierwszych miesiącach intensywnej laktacji nierzadko dochodzi do zahamowania owulacji, a co za tym idzie warunki w drogach rodnych nie są sprzyjające podjęciu współżycia. Śluzówka jest cienka, a kobieta może narzekać na suchość w pochwie. Taki stan rzeczy może otrzymywać się aż do powrotu miesiączki po porodzie. W tym czasie, aby lepiej nawilżyć drogi rodne warto używać lubrykantu, który zwiększy komfort w trakcie stosunku.
Nierzadko przyczyną długiej wstrzemięźliwości seksualnej są dysfunkcje własne lub partnera czy partnerki, które uniemożliwiają podjęcie stosunku seksualnego. W takim przypadku problem reaktywacji seksu po przerwie jest wyjątkowo nasilony: osoby, które przed przerwą doświadczyły bezsilności i negatywnych emocji w trakcie stosunku (na przykład bólu pochwy towarzyszącego penetracji lub powtarzających się zaburzeń wzwodu), będą wyjątkowo obawiać się powrotu do tej aktywności.
Niestety powoduje to wzrost stresu, a tym samym, możliwość ponownego wystąpienia problemu. Stąd warto zadbać o pełne wyleczenie dysfunkcji, również tych na tle psychosomatycznym. Jeśli przyczyną zaburzeń jest odczuwany lęk, doświadczanie silnego stresu lub depresja, niezbędna staje się wizyta u specjalisty – psychiatry lub psychologa. Może się bowiem okazać, że konieczne będzie podjęcie psycho- lub farmakoterapii.
Szczególne wątpliwości pojawiają się u osób, które do uprawiania seksu powracają w wieku dojrzałym, niekiedy po przeżytej meno- i/lub andropauzie. U partnerów często pojawia się obawa dotycząca własnej atrakcyjności fizycznej, potęgowana dodatkowo przez kult młodego ciała propagowany w mediach. Niektórzy obawiają się również braku własnej sprawności seksualnej, której nie mieli okazji sprawdzić niekiedy od wielu lat.
Warto uświadomić sobie jednak, że w oczach partnera lub partnerki decydujących się na podjęcie z nami współżycia, jesteśmy osobami atrakcyjnymi i pożądanymi. To pozwala zniwelować poczucie niepewności i stresu, oraz podnieść własną samoocenę. Regularne uprawianie sportu i podejmowana przynajmniej raz na jakiś czas aktywność fizyczna zapewni nam z kolei poczucie kontroli nad własnym organizmem i świadomość dotyczącą zachowania naszego ciała podczas fizycznego wysiłku. Ważne jest, aby pierwszą aktywność seksualną po długiej przerwie podejmować w warunkach, które odpowiadają obydwu stronom, zapewniając tym samym poczucie komfortu i bezpieczeństwa. To znacząco zwiększa szansę na udany powrót do życia seksualnego.
Nierzadko przyczyną abstynencji seksualnej może być brak stałego partnera. Po rozstaniu możemy czekać na powrót do aktywności kilka miesięcy a nawet lat. Jak wygląda seks po przerwie spowodowanej samotnością? Przypomina drugi pierwszy raz i nie ma w tym nic dziwnego. Dlatego zanim zdecydujemy się na pierwszy raz po przerwie, warto uprzedzić partnera lub partnerkę o tym, że nie uprawialiśmy seksu przez jakiś czas. Z pewnością osoba taka poczuje się wyróżniona i zdobędzie się na wyrozumiałość. Zazwyczaj po krótkim czasie powraca się "do wprawy", a im dłużej trwa relacja, tym wszystko staje się prostsze. Podstawą jest szczerość. Ten drugi pierwszy raz po abstynencji lepiej zaplanować na spokojnie i odbyć bez pośpiechu w możliwie najbardziej komfortowej atmosferze. Niech okoliczności jak kwestia zapobiegania ciąży nie rozpraszają w tym ważnym momencie, dlatego należy bezwzględnie zadbać o antykoncepcję. Seks po przerwie jest tak samo trudny dla kobiety jak i dla mężczyzny, choć to panowie zwykle przeżywają większy stres. To od nich oczekuje się inicjatywy w łóżku. Obawiają się, że wyszli z wprawy i oczywiście tego, czy stres nie spowoduje u nich kłopotów z osiągnięciem i utrzymaniem erekcji. Drugim stresorem jest lek przed tym, że zbyt wcześnie dojdzie do wytrysku. Panom warto przypomnieć, że większość kobiet osiąga orgazm na skutek pieszczot wykonywanych ręką lub językiem, a nie penetracji penisem. Natomiast kobiety, które planują pierwszy raz po abstynencji powinny zaopatrzyć się w żel nawilżający i poprosić partnera o przedłużenie gry wstępnej.
Bibliografia
Psycholog
ukończyła psychologię o specjalności klinicznej i neuropsychologicznej USWPS w Warszawie, doktorantka Instytutu Psychologii UJ w Krakowie. Autorka prac naukowych poświęconych psychologii klinicznej i kilkuset artykułów popularnonaukowych o tematyce z zakresu neuropsychologii, seksuologii klinicznej i psychologii osobowości. Na co dzień zajmuje się popularyzacją zagadnień dotyczących powiązań pomiędzy biologią, psychologią i medycyną.
39
Komentarze i opinie (3)
opublikowany 24.03.2022
opublikowany 21.11.2022
opublikowany 01.10.2023