Co to jest anejakulacja?
Anejakulacja to zaburzenie czynności seksualnych u mężczyzn. Anejakulacja to brak wytrysku nasienia. to stan, w którym mężczyzna jest w stanie produkować nasienie lecz nie dochodzi u niego do jego wytrysku, mimo, że często odczuwa doznania związanie z orgazmem.
U mężczyzny może dochodzić do wytrysku tylko w pewnych okolicznościach, wówczas można mówić o anejakulacji sytuacyjnej. Z tym typem anejakulacji mamy do czynienia np. w klinikach leczenia niepłodności, gdy mężczyzna działa pod wpływem stresu w sytuacji, gdy musi niejako "na żądanie" dostarczyć próbkę spermy. Podobnie, gdy mężczyzna ma wytrysk podczas stosunku, ale nie dochodzi do niego w czasie masturbacji (lub vice versa). Wówczas mówimy o anejakulacji sytuacyjnej.
Z kolei zupełny brak wytrysku występuje wtedy, gdy u mężczyzny nigdy nie dochodzi do wytrysku nasienia. Ten rodzaj dusfunkcji może przybrać dwie formy: brak wytrysku z odczuwanym orgazmem i brak wytrysku, któremu towarzyszy także brak orgazmu. Jeśli doznaniom seksualnym towarzyszy orgazm, a nie dochodzi do ejakulacji, to niemożność osiągnięcia wytrysku może być spowodowana niedrożnością występującą w obrębie dróg odprowadzających ejakulat, uszkodzeniem nerwów lub wytryskiem wstecznym, gdy nasienie cofa się do pęcherza moczowego, zamiast wydostać się na zewnątrz członka.
Anejakulacja może być także wrodzona lub nabyta. O wrodzonej anejakulacji mówimy, gdy mężczyzna przez całe swoje życie nie doświadczył wytrysku, a o nabytej wówczas, gdy brak wytrysku pojawia się po okresie prawidłowego funkcjonowania narządów płciowych.
Przyczyny anejakulacji
Anejakulacja występuje wówczas, gdy prostata i przewody nasieniowe nie są w stanie wprowadzić nasienia do cewki moczowej. Przyczyny mogą być różne:
- uszkodzenie rdzenia kręgowego
- choroby układu nerwowego (np. choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane),
- cukrzyca i jej powikłania,
- urazy lub infekcje w obrębie miednicy,
- operacje chirurgiczne wykonywane w leczeniu nowotworu jądra,
- operacje, w wyniku których może dojść do uszkodzeń w obrębie miednicy (operacja prostaty, pęcherza moczowego).
Niekiedy czynniki hormonalne i aspekty psychologiczne odgrywają rolę (np. stany lękowe, problemy w związku, obawa przed spowodowaniem ciąży). Udowodniono, że anejakulacja sytuacyjna może być wywołana aspektami psychologicznymi takimi jak stres.
Mężczyźni cierpiący na anejakulację mogą mieć dzieci, ponieważ w dalszym ciągu produkują nasienie, które nie może wydostać się na zewnątrz w postaci wytrysku. Istnieją medyczne procedury umożliwiające pozyskanie nasienia w inny sposób, a następnie wykorzystania go do sztucznej inseminacji w celu umożliwienia zapłodnienia.
Leczenie anejakulacji
Istnieje wiele sposobów leczenia anejakulacji u mężczyzn. Celem większości z nich jest pozyskanie spermy w celu przeprowadzenia sztucznej inseminacji. Anejakulacji sytuacyjnej udaje się często zapobiec lub leczyć ją prostymi metodami, polegającymi na rozładowaniu stresu i stosowania technik relaksacyjnych Jeśli anejakulacja sytuacyjna ma podłoże psychologiczne, często jest uleczalna w drodze konsultacji z psychologiem lub seksuologiem.
Gdy u podstaw anejakulacji leżą czynniki fizyczne, należy zasięgnąć porady lekarza i ustalić, co tak naprawdę jest przyczyną i jakie terapie można rozważyć. Leczenie może czasem polegać tylko na zmianie aktualnie przyjmowanych leków, ograniczeniu lub zaprzestaniu spożywania alkoholu lub przyjmowania innych leków dostępnych bez recepty.
Przy innych dolegliwościach fizycznych, terapia może obejmować stymulację penisa przy pomocy odpowiednich przedmiotów (np. specjalnego wibratora). Wibracje powodują przemieszczanie się impulsów nerwowych do rdzenia kręgowego, powodując wytrysk. Specjalnie zaprojektowany wibrator przykładany do żołędzi penisa powoduje symulację wystarczającą do osiągnięcia ejakulacji przez ponad połowę mężczyzn. U mężczyzn z uszkodzeniem rdzenia kręgowego, w zależności od stopnia zaawansowania, ta technika może nie przynieść pożądanego rezultatu.
Jeśli stymulacja wibratorem jest nieskuteczna, stosuje się także elektroejakulację. Polega na aplikowaniu impulsów prądu elektrycznego w celu wywołania ejakulacji. Zabieg ten przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym. Leczenie farmakologiczne anejakulacji nie jest tak skuteczne jak stymulacja wibratorem czy elektroejakulacja, dlatego nie jest preferowaną metodą terapii. W przypadku niedrożności spowodowanej infekcją, funkcje seksualne udaje się niekiedy przywrócić w wyniku ingerencji chirurgicznej udrażniającej drogi odprowadzające ejakulat.
Elektroejakulacja
Elektroejakulacja jest metodą rzadko stosowaną i uznawaną za nowatorską w leczeniu niepłodności. Elektroejakulacja polega na wywołaniu ejakulacji pod wpływem impulsów prądu elektrycznego. Metoda ta pobudza nerwy odpowiedzialne za ejakulację poprzez wprowadzenie sondy, zwanej elektroejakulatorem, do odbytu i aplikowanie impulsów elektrycznych. Zabieg wymaga znieczulenia ogólnego, poza przypadkami całkowitego uszkodzenia rdzenia kręgowego.
Sondę umieszcza się w odbycie w okolicy prostaty i aplikuje się impulsy elektryczne przez kilka minut, co powoduje u mężczyzny wytrysk. Wówczas pobiera się próbkę nasienia, przygotowuje się ją do analizy i ocenia jakość nasienia. Jeśli jakość nasienia jest wystarczająco dobra, wówczas nasienie można wykorzystać do sztucznej inseminacji.
Elektroejakulacja jest skuteczna u około 80% mężczyzn, natomiast u sporego odsetka pacjenta przy stosowaniu tej metody zdarzają się przypadki wytrysku wstecznego. W przypadku niewystarczającej ilości nasienia, sprawdza się mocz na obecność spermy. Jeśli sperma jest obecna w moczu, pobiera się ją z pęcherza moczowego, a następnie wykorzystuje do sztucznej inseminacji.
Największą wadą elektroejakulacji jest to, że otrzymane nasienie jest często słabej jakości, która zwykle poprawia się po kolejnych ejakulacjach. Dlatego, elektroejakulacja jest zwykle metodą terapeutyczną wybieraną jako alternatywną, jeśli sesje stymulacji wibratorem nie przynoszą rezultatu. Gdy elektroejakulacja również nie przynosi pożądanego skutku, lub gdy jakość nasienia otrzymana tym sposobem jest zbyt niska, wielu parom pozostaje jeszcze zapłodnienie in vitro.
