Czym są badania wysokościowe?
Zgodnie z art. 229 Kodeksu Pracy oraz § 105 rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, badania wysokościowe to specjalny profil badań profilaktycznych, wykonywany w ramach świadczeń medycyny pracy.
Przeprowadzenie tego profilu badań ma na celu określenie, czy dany pracownik może być dopuszczony do wykonywania czynności służbowych na wysokościach.
Do wykonania badań niezbędne jest skierowanie od pracodawcy, w którym powinien uwzględnić między innymi informację o tym, na jakiej wysokości będziemy pracować (zakres do 3 m lub powyżej 3 m).
Przeczytaj również:
Badania lekarskie na prawo jazdy – co obejmują, jak wyglądają, ile kosztują?
Kiedy mówimy o pracy na wysokości?
Według wspomnianych wcześniej regulacji, praca na wysokości to każda czynność, która wykonywana jest na powierzchni znajdującej się co najmniej 1 m nad poziomem ziemi lub podłogi. Mogą to być zarówno czynności związane z działalnością pracowników budowlanych, jak również zadania wykonywane w związku z: porządkami, zawieszaniem reklam czy pielęgnacją drzew i roślin przeprowadzane przy użyciu: rusztowań, drabin, podestów, masztów czy lin.
Warto przy tym zaznaczyć, że o pracy na wysokości nie mówimy w momencie, gdy powierzchnia, na której znajdują się osoby pracujące, jest:
ogrodzona z każdej strony do wysokości minimum 1,5 m lub wyposażona w inne stałe konstrukcje o tej wysokości;
wyposażona w inne urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem.
Co obejmuje badanie wysokościowe?
Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej jasno określa odpowiednie badania, które powinny wykonać osoby wykonujące prace na wysokości.
W przypadku osób pracujących na wysokości od 1 do 3 m nad poziomem podłogi/ziemi są to:
badania wstępne ogólne – takie jak: badanie neurologiczne, otolaryngologiczne, okulistyczne;
badania okresowe ogólne – neurologiczne, okulistyczne, otolaryngologiczne;
badania dodatkowe, jeżeli wyniki badań ogólnych wskazują na konieczność ich wykonania.
W przypadku gdy praca wykonywana jest na wysokości powyżej 3 m:
badania wstępne ogólne uzupełnione o badanie otolaryngologiczne z oceną błędnika;
badania okresowe ogólne uzupełnione o ocenę błędnika;
badania dodatkowe, jeżeli wyniki badań ogólnych wskazują konieczność ich wykonania.
Badanie wysokościowe w tym zakresie ma na celu zweryfikowanie, czy pracownik nie cierpi na zaburzenia neurologiczne lub inne choroby w obrębie głowy i szyi, które mogłyby uniemożliwić mu bezpieczną pracę na wysokości.
Przeczytaj również:
Badania profilaktyczne dla palaczy i byłych palaczy
Jak przebiega badanie wysokościowe?
Ogólne badanie wysokościowe obejmuje kilka etapów, w zależności od tego, jakie szczegółowe informacje dotyczące zajmowanego stanowiska i warunków pracy znajdą się na skierowaniu na badania wystawionym przez pracodawcę.
Wstępny wywiad medyczny.
Ocena historii zdrowia pacjenta.
Badania laboratoryjne (m.in. glikemia na czczo).
Badanie okulistyczne – ocena widzenia z bliska, jak i z daleka.
Badanie laryngologiczne – ocena funkcjonowania narządu równowagi w uchu wewnętrznym.
Badanie neurologiczne – ocena funkcjonowania układu nerwowego, w tym zdolności do utrzymania równowagi, wykluczenie zawrotów głowy.
Badanie fizykalne przez specjalistę z zakresu medycyny pracy.
Wydanie orzeczenia o braku lub istnieniu przeciwwskazań do pracy na określonej wysokości.
Warto w tym miejscu zaznaczyć, że jednym z przeciwwskazań do pracy na wysokości jest konieczność stałego noszenia szkieł korekcyjnych. Jedynym wyjątkiem jest tu możliwość zastosowania zamiast okularów soczewek kontaktowych.
Badanie wysokościowe – jak często?
Osoby pracujące na wysokości mają obowiązek wykonywać badania wysokościowe w ściśle określonych interwałach czasowych:
W przypadku pracy na wysokości do 3 m – raz na 3–5 lat, w zależności od stanu zdrowia pracownika.
W przypadku wykonywania prac na wysokości powyżej 3 m:
raz na 2–3 lata, w zależności od stanu zdrowia pracownika,
raz do roku u pracowników powyżej 50. roku życia.
