loader loader

Absynt – skład, właściwości, zastosowanie, skutki uboczne, cena, ile ma procent?

Absynt, znany również jako „zielona wróżka” (ze względu na swój kolor), jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych trunków alkoholowych w historii dziejów. Pierwotnie miał stanowić ziołową recepturę na określone dolegliwości, jednak z czasem zaczęto sięgać po niego także w celach rekreacyjnych. Czym dokładnie jest absynt, jak działa i jakie skutki niepożądane może wywoływać – dowiesz się z poniższego tekstu.

Absynt – historia

Nazwa „absynt” nawiązuje do łacińskiej nazwy piołunu, która stanowi podstawowy surowiec potrzebny do sporządzania tego napoju, a mianowicie bylicy piołun, czyli Artemisia absinthium L.

Uważa się, że „korzenie” produkcji absyntu sięgają starożytnego Egiptu, gdzie trunek wytwarzano na bazie piołunu. Współczesny, oryginalny absynt oficjalnie „narodził się” jednak dopiero w XVIII wieku w Szwajcarii. Pierwotnie miał stanowić lek na różnego rodzaju dolegliwości, stosowany był m.in. jako środek przeciwgorączkowy.

Znany nam dziś absynt wytwarza się z piołunu, anyżu, kopru oraz niewielkiego dodatku innych ziół. W XIX i na początku XX wieku stał się on szczególnie popularny wśród artystów oraz pisarzy. Dotyczyło to zwłaszcza środowiska reprezentującego paryską bohemę. Co więcej, po absynt chętnie sięgali Vincent van Gogh, Oscar Wilde czy Ernest Hemingway.

U szczytu swojej popularności trunek, zaliczany do wódek smakowych, został zakwalifikowany jako niebezpieczny i silnie uzależniający. Obwiniano za to, obecny w alkoholowych wyciągach z bylicy, związek o nazwie tujon. Za jego sprawą na długi czas zakazano produkcji absyntu zarówno w USA, jak i krajach europejskich, aż do lat 90. ubiegłego wieku.

Produkcja absyntu – na czym polega?

Tak jak wspomniano, absynt wytwarzany jest z określonych ziół: bylicy piołun, anyżu i kopru włoskiego. Proces produkcji zaczyna się od podwójnej maceracji bylicy w alkoholu. Pomiędzy maceracjami wykonuje się także destylację. Produkt końcowy stanowi klarowny, bezbarwny destylat o stężeniu alkoholu w granicach 82%. Następnie do destylatu dodaje się zioła lub odpowiedni barwnik spożywczy, w celu nadania mu charakterystycznego, zielonego koloru. Ostatni etap produkcji absyntu to rozcieńczenie wodą w takiej ilości, by otrzymać trunek o pożądanej zawartości alkoholu.

Ile procent alkoholu ma absynt?

Jak silnym alkoholem jest absynt? Okazuje się, że jednym z najmocniejszych na świecie. Zawartość etanolu w tym trunku wynosi od 45% do nawet 85% objętości. Czysty alkohol w najpopularniejszych markach absyntu sięga zazwyczaj od 50% do 70%. Warto jednak pamiętać, że „moc” absyntu nie wynika tylko z wysokiej zawartości alkoholu, ale także z zawartości wspomnianego już tujonu – substancji obecnej w bylicy piołun. Związek ten w większych stężeniach wywiera działanie pobudzające na ośrodkowy układ nerwowy.

Absynt – rodzaje

Na rynku dostępne są różne rodzaje absyntu. Na podstawie zawartości alkoholu, ale także użytych ziół, absynt można podzielić na trzy główne typy: absynt zielony, absynt czerwony i absynt czarny. Absynt zielony jest najbardziej tradycyjny, a jego kolor wynika z dodatku ziół po destylacji. Absynt czerwony i czarny otrzymują swój kolor dzięki dodatkowi karmelu lub innych barwników. Smak absyntu można określić jako gorzki.

Właściwości i zastosowanie absyntu

Właściwości absyntu wynikają głównie z zawartości tujonu, który ma działanie pobudzające i euforyzujące. Tujon pobudza układ nerwowy, co w teorii może prowadzić do zwiększenia kreatywności i koncentracji, jest to jednak związek kontrowersyjny i nie uznaje się go za bezpieczny.

Warto także wspomnieć, że w przeszłości absynt był używany jako lek na różne dolegliwości, w tym na niestrawność, malarię i zakażenia pasożytnicze. Dziś jest przede wszystkim luksusowym trunkiem degustacyjnym. Nie uznaje się go za środek leczniczy.

Absynt – skutki uboczne

Absynt, ze względu na wysoką zawartość alkoholu i tujonu, może wywoływać całkiem poważne skutki uboczne, gdy pity jest w zbyt dużych ilościach. Nadmierne spożywanie absyntu prowadzi do uzależnienia, a w ekstremalnych przypadkach do uszkodzeń układu nerwowego, nawet śmierci. Większe dawki tujonu wiążą się z występowaniem halucynacji, drgawek oraz uczucia lęku. Absynt, podobnie jak inne alkohole, może być spożywany, ale z należytym umiarem.

Jaki pić absynt?

Sięganie po „zieloną wróżkę” w celach degustacyjnych najczęściej poprzedzone jest kilkoma krokami. Jak pić absynt? Ten wysokoprocentowy napój alkoholowy zwykło się smakować z dodatkiem cukru i wody. W tym celu do trunku często dołączone są charakterystyczne „łyżeczki”, które w rzeczywistości stanowią małe sitko lub, bardziej poprawnie, łyżeczkę cedzakową. Po wlaniu absyntu do kieliszka (ok. 20-30 ml) umieszcza się na naczyniu łyżeczkę, na której kładziona jest kostka cukru. Następnie należy polewać cukier lodowatą wodą, która stopniowo go rozpuszcza i powoduje jego spływanie do kieliszka (zaleca się, aby stosunek wody do absyntu wynosił 3:1 lub 5:1).

Poza tym, absynt bardzo często stanowi także składnik drinków, w których łączy się go m.in. z sokami owocowymi.

Absynt – cena

Cena absyntu zależy od wielu czynników, takich jak marka, skład i przebieg procesu produkcji. Najtańsze butelki absyntu dostępne są już za kilkadziesiąt złotych, ale marki „premium” mogą kosztować nawet kilka tysięcy złotych za butelkę.

Podsumowując, absynt to unikalny trunek o bogatej historii. Ma mocny i gorzki smak. Wysoka zawartość alkoholu oraz tujonu czyni go specyfikiem, którego zdecydowanie nie powinno się spożywać w dużych ilościach.

Bibliografia

 
W Wylecz.to opieramy się na EBM (Evidence Based Medicine) – medycynie opartej na faktach i wiarygodnych źródłach. Dowiedz się więcej o tym, jak dbamy o jakość naszych treści.


  1. Holstege C, Rusyniak DE. Absinthe: Return of the Green Fairy.Absinthe: return of the green fairy. Seminars in neurology 2002;22(1):89-93.
Opublikowano: 27.06.2023; aktualizacja:

Oceń:
0.0

Paulina Znajdek-Awiżeń

Paulina Znajdek-Awiżeń

dr nauk farmaceutycznych

Absolwentka Wydziału Farmacji Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Tytuł doktora nauk farmaceutycznych uzyskała na podstawie badań prowadzonych w Katedrze i Zakładzie Farmakognozji UMP. Członek Sekcji Fitoterapii Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. Pracownik apteki, a także wykładowca w technikum farmaceutycznym. Prowadzi kursy, szkolenia oraz warsztaty z zakresu towaroznawstwa zielarskiego oraz wykorzystania roślin w profilaktyce i leczeniu różnych dolegliwości. Autorka i współautorka artykułów o charakterze naukowym i popularnonaukowym publikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych. Współautorka książki „Żyj naturalnie czyli dekalog zdrowego życia”.

Komentarze i opinie (0)

Może zainteresuje cię

Homogenizacja żywności – co to jest, na czym polega i czy jest szkodliwa?

 

Kakao – właściwości, wartości odżywcze. Czy kakao jest zdrowe?

 

Mąka orkiszowa – właściwości, kalorie, gluten i przepisy

 

Wasabi (chrzan japoński) – co to jest? Właściwości odżywcze i zdrowotne, wskazania i przeciwwskazania, gdzie kupić?

 

Ogórek zielony i gruntowy – właściwości, kalorie, witaminy

 

Zsiadłe mleko – właściwości odżywcze i zdrowotne. Jak zrobić zsiadłe mleko?

 

Kania – właściwości, jak wygląda, jak przyrządzić?

 

Sok z kiszonych buraków – właściwości, przeciwwskazania i przepis