loader loader

Zespół stresu pourazowego (PTSD) – co to jest, przyczyny, objawy, leczenie

PTSD, czyli zespół stresu pourazowego, to rodzaj zaburzenia lękowego będącego konsekwencją przeżytej traumy. Zwykle wiąże się z doświadczeniem zagrożenia życia (stres pourazowy po wypadku, gwałcie czy wojnie – zespół stresu bojowego u żołnierzy). Objawy PTSD to m.in. koszmary, myśli samobójcze, izolacja. Pojawiają się też objawy fizyczne w postaci kołatania serca czy bólów głowy. Leczenie zespołu stresu pourazowego obejmuje przede wszystkim terapię psychiatryczną.

PTSD – co to jest?

Zespół stresu pourazowego (posttraumatic stress disorder, PTSD) to, zgodnie z definicją, zaburzenie psychiczne zaliczane do grupy zaburzeń lękowych, które rozwija się na skutek przeżycia traumatycznego wydarzenia, najczęściej dotyczącego stanu zagrożenia życia własnego lub kogoś z otoczenia, przekraczającego zdolności adaptacyjne danego człowieka. Uważa się, że tego typu zespół pourazowy może dotyczyć nawet 6 proc. ogólnej populacji, a prawdopodobieństwo jego wystąpienia jest tym większe, im bardziej stresogenne było wydarzenie.

Syndrom stresu pourazowego związany jest z grupą charakterystycznych objawów, wśród których dominują odczucia silnego napięcia, strachu i wyczerpania, którym mogą towarzyszyć natrętne i niechciane wspomnienia dotyczące okoliczności przebytej traumy.

PTSD w ICD-10 występuje jako F43.1 – zaburzenie stresowe pourazowe, natomiast w klasyfikacji DSM-IV jako 309.81 – zaburzenia po stresie urazowym.

Zespół stresu pourazowego jest zaburzeniem o bardzo zmiennym przebiegu, jego objawy mogą nasilać się lub osłabiać z czasem. Zwykle dochodzi do ustąpienia objawów, jednak zdarza się, że PTSD może przejść w trwałą zmianę osobowości.

Zobacz też: Świadomy sen jako sposób na leczenie zespołu stresu pourazowego

Zespół stresu pourazowego – przyczyny

Zespół pourazowy nie rozwija się w przypadku każdego stresującego zdarzenia. Wystąpienie PTS związane jest najczęściej ze znalezieniem się w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia.

Ryzyko wystąpienia PTSD jest większe u osób:

  • płci żeńskiej – zazwyczaj wyższy niż w przypadku mężczyzn stopień emocjonalności kobiet sprawia, że częściej rozwijają one zaburzenia lękowe po przeżyciu traumy,
  • bardzo młodych i w wieku 40–60 lat,
  • uzależnionych od różnego typu środków psychoaktywnych,
  • doświadczonych wcześniejszymi trudnymi przeżyciami,
  • wychowywanych w dysfunkcyjnej rodzinie,
  • słabiej wykształconych,
  • cierpiących z powodu zaburzeń osobowości,
  • nieotrzymujących wsparcia ze strony otoczenia.

Przeczytaj też o lęku separacyjnym u dorosłych

Szok pourazowy może być spowodowany przez:

  • przestępstwa kryminalne – wśród ofiar przestępstw różnego typu nerwica pourazowa występuje z częstością około 1 na 8 osób;
  • gwałt, wykorzystanie seksualne – zespół stresu pourazowego po gwałcie występuje u 1/3 kobiet
  • katastrofy masowe – zespół szoku pourazowego dotyczy powyżej 50 proc. osób uczestniczących w katastrofach, w których zginęło wiele osób;
  • wypadki – PTSD po wypadku, w którym doszło do poważnych uszkodzeń ciała lub utraty życia współpasażera jest bardzo częstym zjawiskiem;
  • udział w walkach zbrojnych – zespół stresu pourazowego u żołnierzy wracających z frontu zdarza się często, może dotyczyć – w zależności od typu konfliktu – nawet 30 proc. weteranów; PTSD spowodowany udziałem w wojnie określany jest jako zespół stresu bojowego lub nerwica okopowa;
  • przeżycie obozu koncentracyjnego – zespół obozowy lub syndrom KZ dotyczy niemal 90 proc. osób, które były więźniami obozów koncentracyjnych.

Powyższe sytuacje mogą powodować wystąpienie objawów PTSD u osób w każdym wieku, obserwuje się także PTSD u dzieci.

Także inne wydarzenia, które nie są kwalifikowane jako PTSD, mogą powodować objawy przypominające stres traumatyczny. Dobrym przykładem tego typu sytuacji jest poczucie zagrożenia, odrzucenia i natrętne wspominanie bolesnej chwili po zdradzie partnera.

Sprawdź też: Depresja po COVID-19 – ile trwa?

PTSD – objawy

Na syndrom pourazowy składa się szereg objawów, zarówno psychiczno-emocjonalnych, jak i fizycznych, które pojawiają się bezpośrednio po doświadczeniu traumatycznego zdarzenia lub po kilku tygodniach od niego.

Wśród najczęstszych objawów zespołu stresu pourazowego wyróżnia się:

  • reminiscencje (flashbacks) – niezwykle żywe i intensywne wspomnienia dotyczące przebiegu traumatycznego zdarzenia, które pojawiają się niezależnie od woli,
  • koszmary senne związane z traumatyczną sytuacją,
  • anhedonię – niezdolność do odczuwania przyjemności,
  • izolowanie się od otoczenia,
  • przygnębienie,
  • unikanie sytuacji mogących budzić wspomnienia związane z sytuacją, która spowodowała PTSD,
  • myśli samobójcze,
  • wybuchy gniewu,
  • reakcje nieadekwatne do sytuacji.

Przeczytaj też: Nerwica lękowa – przyczyny, objawy, leczenie

Zespół stresu pourazowego – objawy fizyczne wynikające z nadmiernego pobudzenia układu wegetatywnego to:

  • zaburzenia snu,
  • kołatanie serca,
  • podniesione ciśnienie tętnicze krwi,
  • bóle głowy,
  • przyspieszony oddech,
  • brak apetytu,
  • zgaga,
  • mdłości.

Konsekwencją stresu pourazowego może być depresja. Przeprowadzone badania pokazują, że depresja pourazowa pojawia się u osób dotkniętych zespołem stresu pourazowego nawet pięć razy częściej niż w populacji ogólnej. Jej wystąpienie dodatkowo wpływa na ciężkość objawów PTSD i zwiększa ryzyko podjęcia próby samobójczej.

Powtarzające się traumatyczne wydarzenia mogą doprowadzać do cięższych powikłań niż w przypadku „zwykłego” stresu pourazowego i prowadzić do poważnych zmian osobowości człowieka. Jest to tak zwany złożony zespół stresu pourazowego (complex PTSD).

Przeczytaj też: Zoloft – wskazania do stosowania

Stres pourazowy – jak go rozpoznać i z czym różnicować?

W Polsce obowiązują kryteria diagnostyczne ICD-10 i to na ich podstawie rozpoznawany jest zespół stresu pourazowego. W celu jego stwierdzenia, w ciągu 6 miesięcy od traumatycznego wydarzenia, spełnione muszą zostać wszystkie poniższe kryteria:

  • narażenie na traumatyczną sytuację, czyli wydarzenie, które u prawie każdego człowieka spowodowałoby duże cierpienie;
  • uporczywe wspominanie traumatycznego wydarzenia pod postacią reminiscencji lub koszmarnych snów albo doświadczanie znacznie gorszego samopoczucia w przypadku sytuacji przypominających traumatyczne wydarzenie;
  • unikanie sytuacji kojarzących się z traumą;
  • niezdolność do przypomnienia sobie ważnych elementów stresującego zdarzenia albo występowanie przynajmniej dwóch z następujących objawów: problemy ze snem, wybuchy gniewu, problemy z koncentracją, duża czujność, wzmożona reakcja na bodźce.

W sieci można znaleźć specjalne testy na PTSD, jednak ich wyniku nie należy traktować jako diagnozy. Mogą one jednak zasugerować konieczność konsultacji ze specjalistą.

Zobacz też: Czym jest złożony zespół stresu pourazowego?

Stres pourazowy nosił różne nazwy w zależności od okresu historycznego, w jakim był opisywany. Najczęściej występował wśród żołnierzy na froncie i był znany jako „drażliwe serce”, „nerwica okopowa” czy „szok wywołany wybuchem”, jednak wszystkie te nazwy odnosiły się do jednego zespołu objawów.

Syndrom stresu pourazowego powinien być różnicowany z izolowaną depresją, zaburzeniami dysocjacyjnymi tożsamości, a także normalnym procesem powrotu do pełni zdrowia psychicznego po traumatycznym wydarzeniu.

To też może Cię zainteresować: Hipnagogia, objawy hipnagogiczne – czym są?

Zespół stresu pourazowego – leczenie

Zdarza się, że objawy PTSD po jakimś czasie mijają same, jednak stres pourazowy i konsekwencje jakie za sobą niesie, są zbyt poważne, żeby je bagatelizować. Trudno określić, jak długo trwa zespół stresu pourazowego. Każde podejrzenie PTSD powinno być konsultowane z lekarzem psychiatrą lub doświadczonym psychoterapeutą, gdyż nierzadko próba pomocy na własną rękę kończy się niepowodzeniem i oddala w czasie wizytę u fachowca.

Sprawdź też: Jak działa wenlafaksyna?

Leczenie zespołu stresu pourazowego powinno opierać się na terapii ekspozycyjnej. Szczególnie dobre efekty przynosi terapia przedłużonej ekspozycji oraz terapia poznawczo-behawioralna skoncentrowana na traumie. W cięższych przypadkach lub gdy syndromowi pourazowemu towarzyszy depresja należy włączyć leki na depresję (antydepresanty) z grupy SSRI (selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny).

Zobacz również: Jak działa paroksetyna?

Zaburzenia pourazowe – okiem eksperta

Zdaniem eksperta

W grupie zaburzeń nerwicowych, czyli takich, w których podstawowym objawem jest lęk, wyróżniamy również te, które są reakcją na stres – zaburzenia pourazowe (np. zespół stresu pourazowego). Różnica polega na tym, że w nerwicach takich jak zespół lęku napadowego, fobiach, lęku uogólnionym lub zaburzeniach lękowo-depresyjnych bardzo często na pierwszy rzut oka nie mamy wyraźnego czynnika sytuacji, która je wyzwoliła. W zaburzeniu pourazowym taki czynnik występuje na pewno. Chodzi tutaj o reakcję na stres, czyli pogorszenie stanu psychicznego w reakcji na jakieś wydarzenie.

W pewnym sensie można powiedzieć, że to trochę tak jak z żałobą. Po śmierci kogoś bliskiego, po czyjejś utracie – żałoba – stan obniżonego nastroju, zmniejszonego napędu, wycofania z życia, lęku o przyszłość, któremu często towarzyszą zaburzenia snu, właściwie jest opisem stanu depresyjnego, ale jest w reakcji na coś – śmierć, utratę. Żałoba nie jest chorobą, jest naturalnym stanem człowieka, który traci bliską osobę i może być pewnym modelem do opisania tego, czym jest reakcja na stres, czyli pogorszenie stanu psychicznego w odpowiedzi na jakieś przykre wydarzenie – przeżycie katastrofy, utrata pracy, życiowe niepowodzenie, rozpad związku, itd.

Taka reakcja wymaga leczenia – przede wszystkim pomocy psychologicznej, krótkotrwałej lub dłuższej psychoterapii. Czasami przy nasilonych i długotrwałych objawach, które zakłócają życie pacjenta, potrzebna jest również pomoc farmakologiczna. Warto wspomnieć o zespole stresu pourazowego, który po raz pierwszy został dokładnie opisany u Amerykanów, którzy wrócili z wojny. Stwierdzono u nich pojawianie się napadowo lęku, objawy nazywane flashbackami – odtworzenie na jawie trudnej lub wzbudzającej poczucie zagrożenia sytuacji z wojny, sny jej dotyczące oraz duże zakłócenia w codziennym funkcjonowaniu. Objawy stresu pourazowego można stwierdzić u ludzi, którzy doznali jakiejś ogromnej traumy, byli świadkami tortur, potwornego wypadku albo sami mu ulegli. Takie osoby wymagają leczenia zarówno psychoterapeutycznego, jak i farmakologicznego.

Bibliografia

 
W Wylecz.to opieramy się na EBM (Evidence Based Medicine) – medycynie opartej na faktach i wiarygodnych źródłach. Dowiedz się więcej o tym, jak dbamy o jakość naszych treści.


  • Jarema M., Rebe-Jabłońska J., Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny, Wydanie 1. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2013.
  • Kaplan H. I., Sadock B. J., Psychiatria kliniczna, Wydanie 1. Wydawnictwo Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2004.
  • Wciórka J., Rybakowski J., Pużyński J., Psychiatria. Tom II. Psychiatria kliniczna, Wydanie 1. Wydawnictwo Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2011.
  • Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne, ICD-10. Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne Vesalius, Warszawa 2000.
  • Bryant R. A., Harvey A. G., Zespół ostrego stresu. Teoria, pomiar, terapia, Wydanie 1. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003.
  • Terelak J. F., Człowiek i stres, Wydanie 1. Oficyna Wydawnicza Branta, Katowice 2008.
  • Terelak J. F., Psychologia stresu, Wydanie 1. Oficyna Wydawnicza Branta, Katowice 2001.
Opublikowano: 30.01.2021; aktualizacja:

Oceń:
4.6

Marcin Setlak

Marcin Setlak

lekarz

Absolwent Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Aktywnie uczestniczył w działalności wielu studenckich kół naukowych. Szczególnie zainteresowany tematyką neurochirurgii, neurologii i psychiatrii. W wolnych chwilach zgłębia sekrety botaniki. Lubi podróżować i czytać książki.

Komentarze i opinie (1)


Mam lęk przed napotykaniem się na kobiety na pustej ulicy. Umieszczam im w głowie strach do mnie, to że boją się mnie jako np. wyrwiarza torebek . Trwa to od wielu lat. Boję się chodzić pustymi ulicami, bo mogę kogoś spotkać, a jak widzę kobietę już z daleka to przechodzę na drugą stronę ulicy. Coraz częsciej wolę poruszać somochodem niż pieszo po ulicy. Żadne leki i terapie mi na to nie pomagają. Czasami mam myśli, że dobrze by było może już nie żyć... Czy ma to związek ewentualną gynofobią? Wiem, że wiele kobiet boi się napotkanych mężczyzn na ulicach. Są jednak drogie panie również tacy faceci, którzy mają lęk związany z tym jak wy patrzycie na nich w takich ulicznych sytuacjach.

Może zainteresuje cię

Żałoba – etapy, objawy. Ile trwa żałoba?

 

Złe samopoczucie – kiedy może wystąpić, przyczyny, objawy, jak poprawić

 

Nostalgia – czym jest i jak sobie z nią radzić?

 

Mizofonia – co to jest, jakie są przyczyny i objawy, w jaki sposób leczyć?

 

Obniżony nastrój – kiedy należy udać się po pomoc?

 

Ciągły niepokój i lęk – co oznacza i jak sobie z nim radzić?

 

Medytacja – jak zacząć medytować, techniki medytacji

 

Osobowość zależna – przyczyny, objawy, test, leczenie