Escitil – działanie, wskazania, przeciwwskazania, skutki uboczne. Czy Escitil uzależnia?

Wskazania do stosowania leku Escitil

Jak wspomnieliśmy wyżej, Escitil stosowany jest głównie w leczeniu epizodów dużej depresji. Innymi wskazaniami do jego stosowania są różnorodne zaburzenia lękowe:

• napady lęku panicznego z agorafobią (lęk przed otwartą przestrzenią);
• fobie społeczne;
• zaburzenia obsesyjno-kompulsywne.

Preparat wydawany jest wyłącznie na receptę po konsultacji z lekarzem specjalistą.

Jak działa Escitil?

Escitalopram zawarty w preparacie to substancja klasyfikowana do grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. SSRI – selective serotonin reuptake inhibitor). Zaburzenia układu serotoninergicznego leżą u podłoża wielu chorób psychicznych.

Leki z klasy SSRI są najczęściej przepisywanymi lekami przeciwdepresyjnymi. Ich działanie opiera się na zwiększaniu stężenia serotoniny w mózgu. Serotonina jest jednym z neuroprzekaźników, biorących udział w przenoszeniu sygnałów między komórkami nerwowymi (neuronami). Escitalopram hamuje proces wychwytu zwrotnego serotoniny, dzięki czemu ten neuroprzekaźnik dłużej oddziałuje na neurony i stymuluje ich częstszą impulsację. Dużą zaletą escitalopramu jest jego wysoka selektywność – raczej nie wykazuje powinowactwa do innych rodzajów receptorów i nie wpływa na funkcjonowanie innych neuroprzekaźników.

Zobacz też: Kiedy stosuje się fluoksetynę?

Escital – dawkowanie i czas leczenia

Preparat Escitil należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza.

Lek nie jest zalecany u osób poniżej 18. roku życia z uwagi na większe ryzyko działań niepożądanych.

Standardowa dawka stosowana w przypadku leczenia depresji, uogólnionych zaburzeń lękowych czy fobii to 10 mg na dobę (w jednej dawce). W uzasadnionych przypadkach lekarz może zwiększyć dawkę do 20 mg na dobę. Ważne jest, aby kontynuować leczenie nawet kilka miesięcy po odnotowaniu poprawy stanu zdrowia. Leku nie powinno się także odstawiać nagle, ponieważ mogą wystąpić tzw. objawy z odstawienia (zawroty głowy, zaburzenia snu, pocenie się, zaburzenia emocjonalne, drżenie mięśni).

Sprawdź: Dutilox – lek z duloksetyną

Przeciwwskazania do stosowania

Leku Escitil nie można stosować, jeżeli u pacjenta wystąpiła reakcja alergiczna na substancję czynną, a także jeśli przyjmuje on niektóre preparaty, z którymi mogą wystąpić niebezpieczne interakcje. Są to:

• leki należące do klasy inhibitorów monoaminooksygenazy (tzw. inhibitorów MAO);
• leki stosowane w zaburzeniach rytmu serca (lub wpływające na niego);
• leki przeciwpsychotyczne (np. fenotiazyny, pimozyd, haloperydol);
• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne;
• niektóre antybiotyki i chemioterapeutyki przeciwbakteryjne (np. erytromycyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna);
• leki przeciwmalaryczne (halofantryna);
• niektóre leki przeciwhistaminowe;
• inne leki psychoaktywne.

Przeczytaj również: Sertralina – wskazania, dawkowanie, skutki uboczne

Escitil – środki ostrożności

Podczas planowania terapii z wykorzystaniem leku Escitil należy poinformować lekarza o wszelkich innych chorobach współistniejących lub o zaburzeniach funkcjonowania organizmu.

Takie sytuacje to w szczególności:

• cukrzyca – Escitil może zaburzać stężenie glukozy we krwi. Z tego powodu może wystąpić konieczność zmodyfikowania dawek insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych;
• padaczka – Escitil może zwiększać częstość występowania napadów drgawkowych;
• zaburzenia czynności wątroby lub nerek – taki stan może wymagać dobrania indywidualnej dawki preparatu Escitil;
• wrodzone zaburzenia rytmu serca lub choroby układu krążenia;
• przebyty zawał serca;
• skłonność do krwawień i siniaków.

Lek Escitil powinien także być ostrożnie stosowany u osób leczonych elektrowstrząsami.

Escitil – działania niepożądane

Stosowanie leku Escitil u niektórych pacjentów może powodować wystąpienie szeregu objawów ubocznych. Najczęściej są to:

• uczucie nudności,
• zapalenie zatok,
• zaburzenia łaknienia,
• zaburzenia snu (nadmierna senność, koszmary senne),
• zawroty głowy,
• biegunki lub zaparcia,
• napady lęku,
• niepokój psychoruchowy,
• bóle stawów i mięśni,
• uczucie zmęczenia,
• zwiększenie masy ciała,
• zaburzenia smaku.

W rzadkich przypadkach wystąpić mogą nieoczekiwane krwawienia, np. z przewodu pokarmowego, obrzęki skóry i języka, zaburzenia oddychania, zaburzenia widzenia, zaburzenia wzwodu. U sporadycznej liczby pacjentów odnotowano wystąpienie tzw. zespołu serotoninowego – rzadkiego zespołu polekowego, któremu towarzyszą stany splątania, gorączka, zdezorientowanie i gwałtowne skurcze mięśni. W takiej sytuacji należy bezzwłocznie skontaktować się z lekarzem.

To też może Cię zainteresować: Paroksetyna – wskazania, dawkowanie, jak działa?

Escitil – stosowanie w ciąży

Podczas planowania ciąży pacjentka powinna szczegółowo omówić z lekarzem prowadzącym potencjalne ryzyko stosowania preparatu Escitil oraz korzyści związane z leczeniem.

Jeżeli kobieta kontynuuje terapię i zajdzie w ciążę, przerywanie stosowania leku Escitil powinno być stopniowe, nigdy nagłe.

Wykazano, że Escitil stosowany zwłaszcza podczas 3 ostatnich miesięcy ciąży zwiększa ryzyko wystąpienia tzw. zespołu przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodków (ang. PPHN – Persistent Pulmonary Hypertension of the Newborn). Zespół ten wynika z utrzymywania się u nowo narodzonego dziecka krążenia krwi podobnego do tego w łonie matki. Niedorozwój naczyń płucnych może wiązać się u noworodka z takimi objawami klinicznymi jak: trudności w oddychaniu, zasinienie ciała, wahania temperatury ciała, drgawki, wahania stężenia glukozy we krwi, wymioty, częsty płacz, drażliwość, zaburzenia snu.

Również podczas karmienia piersią pacjentka powinna skonsultować przyjmowanie leku Escitil z lekarzem.

Escitil a uzależnienie

Wbrew powszechnemu przekonaniu, leki przeciwdepresyjne, w tym escitalopram, nie uzależniają. Dla efektu terapeutycznego trzeba jednak stosować je regularnie, natomiast ich doraźne stosowanie nie tylko zwiększa ryzyko wystąpienia objawów odstawiennych, ale i nawrotu depresji. Dlatego przy długotrwałych terapiach tak ważna jest ścisła współpraca pacjenta z lekarzem i systematyczne, codzienne przyjmowanie leków według zaleceń.

Tzw. zespół odstawienia, charakteryzujący się bólami głowy, drgawkami, płaczliwością czy rozdrażnieniem, nie jest tożsamy z symptomami uzależnienia. Tego typu reakcja jest spowodowana nagłym zaburzeniem stężenia neurotransmiterów w mózgu. Objawy takie mogą trwać nawet kilka tygodni. O ewentualnej dawce leku po „nieplanowanej” przerwie musi również decydować lekarz, indywidualnie dla każdego pacjenta.