Chlorprothixen – co to za lek? Wskazania, przeciwwskazania, skutki uboczne

Chlorprothixen – podstawowe informacje. Co to jest Chlorprothixen Zentiva?

Chlorprothixen Zentiva (tabletki powlekane) to lek neuroleptyczny, zawierający w swoim składzie chlorprotyksen – substancję z grupy pochodnych tioksantenu. Chlorprotyksen działa poprzez blokowanie działania receptorów serotoninowych (5-HT2), dopaminergicznych (D1, D2, D3), histaminowych (H1) i w mniejszym stopniu blokowaniu receptorów alfa zależnych i cholinergicznych, co wyjaśnia niektóre z działań niepożądanych.

Głównym wskazaniem do stosowania chlorprothixenu jest leczenie psychoz endogennych i organicznych, przebiegających ze stanami pobudzenia ruchowego i agresywnością oraz ostrej manii w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych. Inne wskazania obejmują zmniejszenie niepokoju i bezsenności w nerwicach, zaburzeniach psychosomatycznych oraz psychozach alkoholowych.

Chlorprothixen może być również stosowany w celu zapobiegania wymiotom pooperacyjnym, do premedykacji w celu uspokojenia pacjenta oraz zmniejszenia reakcji neurowegetatywnych przez zabiegiem operacyjnym.

Chlorprothixen – dawkowanie

Chlorprothixen występuje w postaci tabletek powlekanych do doustnego przyjmowania. Dawkowanie należy dostosować indywidualnie, w zależności od stanu pacjenta, rodzaju schorzenia oraz występowania chorób współistniejących.

Standardowa dawka, stosowana w nerwicach, wynosi 15 mg od 1 do 3 razy na dobę. W zaburzeniach psychotycznych dawkowanie waha się od 50 mg do 100 mg 2 do 4 razy na dobę. Dawkę dobową należy podzielić tak aby największa dawka była podawana przed snem.

Co ważne, pacjenci przyjmujący ponad 90 mg chlorprotyksenu na dobę powinni być hospitalizowani, szczególnie w początkowej fazie leczenia. U dzieci powyżej 6 roku życia dawkowanie wyliczane jest na podstawie masy ciała i wynosi od 1mg do 2mg/kg mc. na dobę.

Czytaj również: Triticco CR – działanie, wskazania, przeciwwskazania, skutki uboczne

Chlorprothixen a ciąża i okres karmienia piersią

Chlorprothixen przenika przez barierę łożyskową i do mleka matki – z tego powodu jego przyjmowanie nie jest zalecane w czasie ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Lek można stosować jedynie po konsultacji z lekarzem, gdy spodziewane korzyści terapeutyczne u matki przewyższają ewentualne ryzyko dla płodu lub dziecka.

Chlorprothixen – działania niepożądane i skutki uboczne

Jak podczas przyjmowania każdego leku, również podczas stosowania leku Chlorprothixen mogą wystąpić działania niepożądane. Wśród częstych skutków ubocznych wymienia się uczucie zmęczenie, bóle i zawroty głowy, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, niedociśnienie ortostatyczne, zwiększenie masy ciała oraz częstoskurcz.

Inne, rzadsze możliwe działania niepożądane to:

• hiperglikemia;
• apatia, wzmożony niepokój;
• złośliwy zespół neuroleptyczny;
• astma, obrzęk krtani;
• suchość w ustach;
• zaburzenia miesiączkowania;
• zaburzenia termoregulacji organizmu;
• zwiększenie stężenia prolaktyny we krwi;
• barwnikowe zwyrodnienie siatkówki;
• upośledzenie hemopoezy.

Chlorprothixen a interakcje z innymi lekami

Przed rozpoczęciem przyjmowania chlorprotyksenu należy powiedzieć lekarzowi prowadzącemu o wszystkich przyjmowanych lekach, również tych dostępnych bez recepty i suplementach diety.

Jednym z leków, który nie powinien być jednocześnie przyjmowany z chlorprotyksenem jest tramadol – silny lek przeciwbólowy, których połączenie może skutkować wystąpieniem drgawek. Co więcej, chlorprotyksen przyjmowany wraz z pochodnymi fenotiazyny, metoklopramidem oraz haloperidolem znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych .

Szczególną ostrożność należy zachować także w przypadku przyjmowania chlorprothixenu z lekami nasennymi, przeciwdepresyjnymi, przeciwdrgawkowymi, rozkurczającymi mięśnie i neuroleptykami – może wystąpić majaczenie, wysoka gorączka, ciężkie zaparcia oraz jaskra, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku.

Chlorprothixen – przeciwwskazania, ostrzeżenia i środki ostrożności

Chlorprothixen nie może być stosowany przez osoby uczulone na pochodne tioksantenu, fenotiazyny i jakiekolwiek inne składniki preparatu. Przyjmowanie chlorprothixenu przeciwwskazane jest również u osób z nieprawidłową morfologią krwi, upośledzeniem hemopoezy, depresją ośrodkowego układu nerwowego (na skutek zatrucia alkoholem lub lekami) oraz zapaścią krążeniową.

Szczególną ostrożność powinny zachować także osoby z padaczką (zwłaszcza lekooporną), ze skłonnościami do omdleń, z chorobą Parkinsona, cukrzycą, jaskrą (z wąskim kątem przesączania) rozrostem gruczołu krokowego oraz w czasie leczenia elektrowstrząsami.

Czytaj również: Wortioksetyna – jak i na co działa nowy antydepresant?