Seronil – działanie, wskazania, przeciwwskazania, skutki uboczne, dawkowanie

Seronil – podstawowe informacje

Seronil to lek stosowany powszechnie w psychiatrii, którego substancją czynną jest fluoksetyna (fluoxetinum) w postaci chlorowodorku. Dostępny wyłącznie w oparciu o receptę lekarską, sprzedawany jest zarówno w postaci tabletek powlekanych (o dawce 10 mg) jak i kapsułek twardych z dawką 20 mg.

Jak działa Seronil?

Seronil, a właściwie zawarta w nim substancja czynna fluoksetyna, to organiczny związek chemiczny zaliczany do grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny , substancji będącej jednym z najważniejszych neuroprzekaźników, odgrywającej istotną rolę w komunikacji pomiędzy neuronami.

Poprzez blokowanie transportera serotoniny (SERT) Seronil wydłuża działanie serotoniny w synapsie, a tym samym czas pobudzenia neuronu odbierającego sygnał. W efekcie impulsy nerwowe są transmitowane częściej, a stężenie serotoniny w synapsie ulega zwiększeniu. Jest to istotne ze względu na fakt, iż serotonina wykazuje istotny wpływ nie tylko na naszą kondycję psychiczną, ale również apetyt, potrzebę snu czy popęd seksualny.

Dzięki swojej selektywności fluoksetyna nie wykazuje powinowactwa do innych receptorów w układzie nerwowym, a tym samym nie prowadzi do wychwytu zwrotnego innych mediatorów. Nie tylko minimalizuje to ryzyko pojawienia się działań niepożądanych, ale sprawia również, że wykazuje ona stosunkowo silne, w porównaniu z innymi lekami, działanie przeciwdepresyjne.

Seronil – wskazania do stosowania

Jak już zostało wspomniane, Seronil to popularny preparat w psychiatrii, stosowany zarówno u dorosłych jak i u dzieci powyżej 8. roku życia. Najczęściej lekarz decyduje się na jego zastosowanie w leczeniu:

• głębokich epizodów depresyjnych;
• depresji o umiarkowanym nasileniu;
• zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych;
• bulimii, przede wszystkim w celu zmniejszenia chęci objadania się i hamowania następującego potem odruchu wymiotnego.

W większości przypadków, leczenie farmakologiczne za pomocą fluoksetyny ma działanie wspomagające i nie przyniesie efektów bez jednocześnie prowadzonej, odpowiedniej psychoterapii.

Seronil – przeciwwskazania i środki ostrożności

Choć Seronil uznawany jest za preparat stosunkowo bezpieczny do stosowania nawet przy długotrwałej terapii, nie w każdym przypadku jest ona możliwa. Wśród bezwzględnych przeciwwskazań do stosowania Seronilu wymienia się:

• nadwrażliwość na fluoksetynę lub substancje pomocnicze zawarte w preparacie;
• stosowanie inhibitorów MAO (monoaminooksydazy) (połączenie stosowania fluoksetyny oraz inhibitorów MAO może zwiększyć ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego);
• stosowanie metoprololu.

Szczególną ostrożność należy zachować również w przypadku:

• dzieci i młodzieży niepełnoletniej;
• osób, u których w wywiadzie występowały stany maniakalne, myśli samobójcze, próby samobójcze lub epizody okaleczania się;
• chorych na padaczkę, w tym jej postać lekooporną;
• pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego;
• chorych na cukrzycę, zwłaszcza stosujących insulinę;
• pacjentów cierpiących na zespół złego wchłaniania glukozy lub nietolerancję fruktozy;
• osób przyjmujących dziurawiec.

U osób z zaburzeniami czynności wątroby zaleca się, zamiast rezygnacji z całkowitego stosowania preparatu, zmniejszenie zalecanej dawki lub przyjmowanie jej w większych odstępach czasowych.

Jak stosować lek Seronil?

Seronil to preparat, którego dawkowanie należy każdorazowo uzgadniać z psychiatrą prowadzącym leczenie. Bez względu na dawkę powinien być przyjmowany najlepiej w trakcie posiłków, jednorazowo lub w dawkach podzielonych, w zależności od ich wielkości.

W większości przypadków dawkowanie prezentuje się następująco:

• w celu leczenia depresji u dorosłych i osób starszych początkowo 20 mg na dobę, w miarę potrzeby okresowo podnosząc dawkę maksymalnie do 60 mg na dobę, minimum przez okres pół roku;

• w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych również początkowo 20 mg na dobę, zwiększając do maksimum 60 mg na dobę, lecz w przypadku braku efektów po około 3 miesiącach należy rozważyć dalsze stosowanie;

• u osób cierpiących na bulimię dawka 60 mg na dobę, choć można stosować mniejsze dawki, jeżeli przynoszą one oczekiwane rezultaty. Leczenie powinno mieć raczej charakter krótkotrwały;

• u osób starszych, bez względu na typ zaburzenia, nie powinno się stosować dawki większej niż 40 mg na dobę;

• u dzieci powyżej 8. roku życia za dawkę początkową uznaje się 10 mg na dobę, stopniowo zwiększoną do 20 mg na dobę, jednak przy jednoczesnej uważnej obserwacji reakcji organizmu na lek.

W sytuacji gdy lekarz zaobserwuje poprawę, zaleca się stopniowe zakończenie terapii poprzez zmniejszanie dawki średnio o 10 mg tygodniowo. Gwałtowne zaprzestanie stosowania Seronilu nie jest wskazane, gdyż może wywołać tzw. zespół odstawienny, objawiający się zmęczeniem i osłabieniem, nudnościami, zaburzeniami snu, zawrotami i bólami głowy, lękiem czy uczuciem mrowienia.

Seronil – niepożądane skutki uboczne

Choć dzięki swojemu selektywnemu działaniu Seronil uznaje się za lek stosunkowo bezpieczny, może on wywoływać skutki uboczne zmniejszające komfort pacjenta. Ryzyko ich pojawienia się koreluje wraz ze wzrostem dawki, choć często ma charakter przemijający.

Przyjmowanie preparatu łączy się występowaniem skutków ubocznych. Wśród najczęściej wymienianych działań niepożądanych są:

• bezsenność;
• zaburzenia snu;
• bóle głowy;
• osłabienie i przewlekłe uczucie zmęczenia;
• biegunki;
• nudności i inne problemy ze strony przewodu pokarmowego;
• wysypka i towarzyszący jej świąd;
• przemijające zaburzenia ruchowe;
• zmniejszenie apetytu;
• zaburzenia funkcji seksualnych;
• zaburzenia smaku;
• zaburzenia funkcji poznawczych.

Jeżeli pojawią się u pacjenta jakiekolwiek objawy niepożądane lub inne, niepokojące symptomy, należy wstrzymać się z przyjmowaniem preparatu i zasięgnąć pomocy lekarskiej.