Łysiczka lancetowata – właściwości, występowanie, działanie

Łysiczka lancetowata – charakterystyka

Łysiczka lancetowata to grzyb, który należy do grzybów psylocybinowych, czyli inaczej halucynogennych. Grzyby psylocybinowe wpływają na zmianę nastroju i myśli u osób, które je spożyją, zaburzają orientację i osłabiają reakcje. Rzadko jednak wywołują typowe halucynacje.

Jak rozpoznać łysiczkę lancetowatą? Ma ona bardzo długi, smukły trzon, który zakończony jest stożkowatym kapeluszem o ostrym wierzchołku. Trzon jest twardy i elastyczny. Może osiągać wysokość od 3 cm do 10 cm, natomiast jego średnica wynosi jedynie od 0.5 mm do 2 mm. Na jego wierzchołku znajduje się kapelusz o średnicy od 0,5 cm do 2,5 cm.

Powierzchnia kapelusza jest wilgotna i śliska. Kolor zależy od wieku grzyba. Może być kasztanowobrązowego, a także płowożółty. Blaszki łysiczki mogą być oliwkowobrązowe, przez fioletowe aż po czarnobrązowe.

Owocniki łysiczki podczas zbierania brudzą ręce na niebiesko. Kolor ten świadczy o obecności w nich toksycznej substancji – psylocybiny.

Zobacz też: "Bad trip" po zażyciu substancji psychoaktywnej – co robić?

Łysiczka lancetowata – gdzie szukać?

Grzyb łysiczka lancetowata jest dosyć znany na całym świecie. Powszechnie występuje na terenach Ameryki Północnej, Środkowej oraz Południowej, w Japonii oraz w Europie, szczególnie w Belgii, Austrii i Bułgarii. Spotkamy go również w Australii i w Nowej Zelandii. W Polsce łysiczka występuje bardzo rzadko, jednak można ją spotkać głównie w okolicach Jeleniej Góry. Często porasta tereny, na których wypasają się krowy i owce. Rośnie od sierpnia do listopada. Największy wysyp tych grzybów przypada na październik.

Łysiczki lancetowatej najlepiej szukać na otwartych terenach, jak łąki i pastwiska. Znajdziemy ją również na zboczach gór. Lubi tereny podmokłe i rośnie wśród mchów i traw. Chociaż zazwyczaj grzyby kojarzą nam się z lasem, łysiczki próżno szukać zarówno w lasach liściastych, jak i iglastych. Czasami można ją spotkać na leśnych polanach.

Z czym można pomylić łysiczkę lancetowatą?

Łysiczka lancetowata wyglądem przypomina inne grzyby – kołpaczki. W dodatku często rośnie w tej samej okolicy, dlatego te dwa grzyby często są ze sobą mylone. Jak odróżnić łysiczkę lancetowatą od kołpaczków? Zwróć uwagę na blaszki pod kapeluszem. Te u łysiczki są bardzo ciemne. Dodatkowo kapelusz łysiczki ma charakterystyczne ostre i spiczaste zakończenie. Grzyby można również odróżnić, sprawdzając ich trzon. U kołpaczków długi trzon jest raczej prosty i łatwo go złamać. Trzon łysiczki jest elastyczny.

Czytaj również: Datura – bieluń dziędzierzawa: właściwości, zastosowanie, skutki uboczne

Łysiczka lancetowata – właściwości i zastosowanie

Łysiczka lancetowata ma właściwości psychoaktywne. Z tego względu jest traktowana jako środek odurzający. W Polsce spożywanie i posiadania takich substancji jest zabronione, dlatego spożywanie łysiczki lancetowatej również jest zakazane. W wielu krajach na całym świecie grzyby halucynogenne są zakazane, a ich posiadanie jest nielegalne (np. w Kanadzie).

Pomimo tego łysiczka lancetowata ma zastosowanie w leczeniu niektórych chorób. Stosuje się ją do walki z depresją, schizofrenią i z zespołem stresu pourazowego.

Czytaj również: Bylica piołun – jak wygląda, właściwości, zastosowanie, dawkowanie, przeciwwskazania

Łysiczka lancetowata – wpływ na organizm i skutki uboczne

Łysiczka zawiera 3 substancje czynne: psylocybiny, psylociny i beocystiny. To one mają wpływ na właściwości tego grzyba halucynogennego.

W zależności od liczby spożytych grzybów łysiczki lancetowatej, już po kilku minutach możemy zaobserwować wpływ substancji czynnych na nasz organizm. Z początku objawami mogą być otępienie i senność. Później może do tego dojść zaburzenie widzenia. Łysiczka nie wywołuje typowych halucynacji, ale sprawia, że przedmioty, które istnieją naprawdę, mogą zmieniać kształty lub stawać się czymś innym. Osoba po spożyciu grzybków może widzieć kolorowe, geometryczne wzory. Przedmioty, które są małe, mogą się wydawać olbrzymie lub odwrotnie. Niektórzy mogą czuć przypływ energii i mieć ataki śmiechu, co występuje również przy innych substancjach odurzających. Jeszcze inni – wręcz przeciwnie – mogą odczuwać niespotykany dotąd lęk i niepokój.

Objawy po spożyciu łysiczki lancetowatej:

• spowolnione reakcje,
• zmienność nastroju i myśli,
• napady śmiechu,
• skurcze mięśni twarzy,
• spadek ciśnienia tętniczego,
• przyspieszenie bicie serca,
• uczucie zimna i dreszcze,
• biegunka,
• wymioty,
• nudności,
• lęk i niepokój.

Działanie grzybów halucynogennych na organizm jest sprawą indywidualną i każdy może mieć inne reakcje. Zazwyczaj objawy ustępują po kilku godzinach od spożycia łysiczki. U niektórych mogą jednak wystąpić skutki uboczne. Często jest to związane z ogólnym zdrowiem psychicznym. Osoby chore na depresję mogą mieć napady lękowe i pogłębioną depresję. Możliwe jest również, że regularne spożywanie grzybków ma wpływ na rozwój schizofrenii.

Czytaj również: Muchomor sromotnikowy – jak wygląda, właściwości, objawy zatrucia

Łysiczka lancetowata – możliwe powikłania po spożyciu

Łysiczka lancetowata nie uzależnia, jednak częste jej spożywanie osłabia jej działanie. To może wpływać na to, że osoby, które szukają mocnych wrażeń, będą zwiększać spożycie grzybków, co ma niekorzystny wpływ na zdrowie. Nadmiar łysiczki lancetowatej może być przyczyną występowania psychozy. Substancje psychoaktywne wywołują również stany lękowe.

Długotrwałe spożywanie grzybów psylocybinowych może również wywoływać reminiscencję, czyli tzw. flashback. Polega to na tym, że halucynacje mogą wystąpić u osoby, który spożywała grzybki nawet tydzień po styczności z substancją toksyczną.

U osób z chorobami psychicznymi spożywanie łysiczki lancetowatej może nasilać objawy chorób, a także ujawnić chorobę, jeśli ta nie dawała wcześniej o sobie znać i nie została zdiagnozowana.

Czytaj również: Dopalacze – co to jest? Rodzaje, sposób działania, objawy uzależnienia