Chlorki w surowicy

Co to są chlorki?

Jony chlorkowe w większości, bo w około 87,6% znajdują się w przestrzeni pozakomórkowej organizmu człowieka. Chlorki trafiają do organizmu wraz ze spożywanym pokarmem, natomiast tracone są wraz z moczem oraz przez przewód pokarmowy. W celu zachowania prawidłowego stężenia chlorków, musi istnieć równowaga pomiędzy ich dostarczaniem, a utratą. Dodatkowo ich stężenie zależne jest również od dwóch innych ważnych jonów: jonu wodorowęglanowego oraz jonu sodowego.

Jony chlorkowe pełnią szereg ważnych funkcji na poziomie komórkowym. Te najważniejsze to zachowanie odpowiedniej kurczliwości mięśni szkieletowych i prawidłowej pracy mięśnia sercowego. Utrzymanie prawidłowego poziomu chlorków we krwi ma istotne znaczenie w utrzymaniu prawidłowej równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie.

Kiedy badamy poziom chlorków w surowicy?

Badanie stężenia chlorków w surowicy zlecane jest zawsze w pakiecie badań elektrolitowych, gdyż zmiany stężenia chlorków są często związane ze zmianami stężeń innych elektrolitów znajdujących się w ustroju. Należą do nich przede wszystkim jony sodowe oraz jony wodorowęglanowe.

Badanie stężenia chlorków w surowicy zleca się w przypadku podejrzenia u pacjenta kwasicy lub zasadowicy, a także u osób, u których stwierdza się przedłużające się wymioty oraz biegunką o nieznanej przyczynie.

Oznaczenie chlorków w we krwi może być zlecone wraz z pakietem innych badań zlecanych w diagnostyce chorób przewlekłych, takich jak: nadciśnienie tętnicze, niewydolność serca, wątroby, nerek.

Do wykonania oznaczenia poziomu chlorków w surowicy, niezbędne jest uzyskanie od pacjenta próbki krwi. W tym celu materiał pobierany jest z najlepiej widocznej żyły, jaką jest żyła łokciowa. Otrzymana próbka dostarczana jest do laboratorium, gdzie wykonywane jest oznaczenie. Przed zgłoszeniem się na pobranie krwi zaleca się, aby pacjent omówił z lekarzem prowadzącym wszystkie przyjmowane leki, gdyż mogą mieć one wpływ na wynik badania.

Norma dla stężenia chlorków w surowicy wynosi 98–106 mmol/l.

Niskie i wysokie stężenie chlorków w surowicy

Zwiększenie stężenia chlorków powyżej górnej granicy normy, tj. >106mmol/l może być związane z:

• kwasicą metaboliczną,
• zasadowicą oddechową,
• moczówką prostą,
• odwodnieniem,
• niektórymi przypadkami nadczynności przytarczyc,
• podawaniem niektórych leków – np. ACEI, zatrucie salicylanami, kortykosteroidy.

Zmniejszenie stężenia chlorków poniżej dolnej granicy normy, tj. < 98mmol/l może być związane z:

• przewlekłymi wymiotami, odsysaniem treści żołądkowej,
• kwasicą metaboliczną,
• przewlekłą kwasicą oddechową,
• chorobami nerek, które przebiegają wraz z utratą soli,
• niewydolnością kory nadnerczy – choroba Addisona,
• hiperaldosteronizmem pierwotnym,
• oparzeniami,
• podawaniem niektórych leków – leki moczopędne, przewlekłe nadużywanie leków przeczyszczających, aldosteron, kortykosteroidy.