Aviomarin – jak działa, na co pomaga, kiedy wziąć, od ilu lat, skutki uboczne

Choroba lokomocyjna – krótka charakterystyka

Choroba lokomocyjna jest to zjawisko, które występuje dość powszechnie, szczególnie u dzieci, ale również u osób dorosłych. Choroba może ujawnić się podczas podróży samochodem, pociągiem, samolotem lub statkiem (wtedy nazywamy ją chorobą morską).

Jakie są jej przyczyny? Do choroby lokomocyjnej dochodzi wtedy, gdy bodźce wzrokowe (np. droga czy las, które przesuwają się za oknem samochodu) nie są w stanie pokryć się z informacjami przesyłanymi do mózgu z receptorów mięśni czy uszu (czyli błędnika).

Jak objawia się choroba lokomocyjna? Może objawić się nagle – z nudnościami czy wymiotami lub może narastać powoli i stopniowo pogarszać komfort podróży, wywołując apatię czy wzmożone wydzielanie śliny.

„Choroba symulatorowa” – co to?

Nowym zjawiskiem, o podobnych objawach do choroby lokomocyjnej czy choroby morskiej, jest tzw. „choroba symulatorowa”. Może ona wystąpić podczas grania w gry video na dużym ekranie lub korzystania z zestawów VR (wirtualna rzeczywistość). Objawy, które mogą dotknąć osobę grającą, są zaskakująco podobne do tych doświadczanych przy chorobie morskiej: nudności, apatia, ślinotok czy wymioty.

Dimenhydramina – substancja do walki z chorobą lokomocyjną

Dimenhydramina jest substancją czynną leku Aviomarin. Należy ona do leków przeciwhistaminowych i jest pochodną etanoloaminy, stosowaną m.in. w łagodzeniu objawów choroby lokomocyjnej.

Leki przeciwhistaminowe, do których należy dimenhydramina, działają także parasympatykolitycznie, przeciwwymiotnie oraz przeciwdepresyjnie. Przeciwwymiotne działanie dimenhydraminy wynika z hamowania czynności ośrodka wymiotnego oraz dodatkowego działania parasympatykolitycznego. Oznacza to, że po zastosowaniu dimenhydraminy zmniejsza się napięcie mięśni gładkich w przewodzie pokarmowym, spowalniają się ruchy perystaltyczne jelit, a ślinianki zmniejszają swoją czynność wydzielniczą.

Wskazania do stosowania Aviomarinu

Preparat leczniczy Aviomarin jest wskazany w zapobieganiu chorobie lokomocyjnej oraz w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów (oprócz tych, które są spowodowane farmaceutykami w trakcie chemioterapii nowotworów).

Aviomarin 50 mg tabletki – skład

W 1 tabletce preparatu zawarte jest 50 mg dimenhydraminy. Do substancji pomocniczych zawartych w leku należą: talk, celuloza mikrokrystaliczna, bezwodna krzemionka koloidalna i stearynian magnezu.

Aviomarin – jak stosować?

Zalecana dawka preparatu powinna zostać przyjęta przez pacjenta minimum 30 minut przed zaplanowaną podróżą lub zażyciem źle tolerowanego leku.

Aviomarin można zażywać niezależnie od posiłków. Tabletkę należy popić wodą (około pół szklanki).

Zalecana dawka jednorazowa dla dorosłych i młodzieży powyżej 14. roku życia to 1 lub 2 tabletki (50-100 mg). Dawkę można przyjmować co 4-6 godzin. Maksymalna dawka dobowa, której nie wolno przekroczyć, to 400 mg (8 tabletek).

Zalecana dawka jednorazowa dla dzieci powyżej 6. roku życia to 50 mg. Dawkę można przyjmować co 6-8 godzin. Maksymalna dawka dobowa to 150 mg.

Nie należy stosować leku Aviomarin u dzieci poniżej 6. roku życia.

Aviomarin 50 mg – przeciwwskazania

Istnieje kilka przeciwwskazań do stosowania leku Aviomarin. Należą do nich:

• nadwrażliwość na substancję czynną (dimenhydraminę) lub którykolwiek z pozostałych składników leku,
• ostry napad astmatyczny,
• jaskra z wąskim kątem przesączania,
• porfiria,
• guz chromochłonny nadnerczy,
• przerost gruczołu krokowego i/lub zaleganie moczu w pęcherzu,
• padaczka,
• wiek poniżej 6. roku życia.

Aviomarin – szczególne środki ostrożności

Szczególną ostrożność należy zachować w następujących przypadkach:

• pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby,
• pacjenci z nadczynnością tarczycy,
• pacjenci z bradykardią lub nadciśnieniem,
• pacjenci z hipokaliemią, niedoborem magnezu we krwi,
• pacjenci z przewlekłymi problemami z oddychaniem, w tym astmą,
• pacjenci ze zwężeniem odźwiernika,
• pacjenci z wrodzonym zespołem wydłużonego odcinka QT lub innymi poważnymi zaburzeniami czynności serca oraz pacjenci przyjmujący leki, które mogą wydłużać odcinek QT w EKG.

Aviomarin – skutki uboczne

Przyjmowanie leku Aviomarin wiąże się z możliwością wystąpienia skutków ubocznych. Działania niepożądane, które mogą wystąpić bardzo często lub często po podaniu leku, to:

• senność, zaburzenia koncentracji, zawroty głowy,
• zaburzenia widzenia, zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego,
• nudności, wymioty, biegunka, suchość błon śluzowych, zaparcia, bóle brzucha,
• trudności w oddawaniu moczu,
• uczucie zmęczenia, osłabienie mięśni,
• niepokój, zaburzenia snu, pobudzenie.

Do rzadkich działań niepożądanych należą między innymi:

• skórne reakcje alergiczne,
• złuszczające zapalenie skóry.

Aviomarin a inne leki

Aviomarin może osłabiać działanie kortykosteroidów oraz doustnych leków przeciwzakrzepowych.

Preparat wchodzi w interakcję z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi i lekami nasennymi – może nasilać ich działanie.

Aviomarin a ciąża

Dimenhydramina zawarta w preparacie Aviomarin nie powinna być stosowana w ostatnim trymestrze ciąży, ponieważ może wywołać hiperstymulację macicy i bradykardię u płodu. Aviomarin można zastosować jedynie w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, ale tylko i wyłącznie w przypadku, gdy korzyści wynikające ze stosowania przewyższają potencjalne ryzyko dla matki i płodu.

Substancja lecznicza przenika do mleka matki. Z tego względu w trakcie karmienia piersią lek należy stosować bardzo ostrożnie, tylko w przypadkach, kiedy korzyści z leczenia przewyższają potencjalne ryzyko dla karmionego dziecka.

Aviomarin a alkohol

Podczas stosowania leku Aviomarin nie wolno spożywać alkoholu, ponieważ może powodować nasilenie działań niepożądanych.