Pylera – na co działa, przeciwwskazania, opinie, skuteczność

Pylera – czym jest i co zawiera?

Pylera to lek w formie kapsułek twardych, dostępny wyłącznie na receptę, który znalazł zastosowanie w eradykacji Helicobacter pylori z błony śluzowej żołądka oraz w terapii wrzodów żołądka i dwunastnicy, mającej na celu jej trwałe wyleczenie i zapobieganie nawrotom. Stosowany jest zawsze w połączeniu z omeprazolem (obniżającym ilość kwasu żołądkowego), gdyż tylko tak skojarzona terapia wykazuje oczekiwaną skuteczność.

Co zawiera lek Pylera? Są to aż trzy substancje aktywne:

• 125 mg chlorowodorku tetracykliny,
• 140 mg cytrynianu potasowo-bizmutowego,
• 125 mg metronidazolu.

Połączenie trzech substancji aktywnych w ramach jednego preparatu pozwala ograniczyć ilość przyjmowanych w trakcie terapii tabletek, a tym samym złagodzić możliwe skutki uboczne, takie jak chociażby podrażnienie błony śluzowej żołądka.

Czy Pylera to najskuteczniejszy lek na Helicobacter ? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie – na każdego pacjenta może podziałać inny lek.

Sprawdź też: Co jeść przy zakażeniu Helicobacter pylori?

Jak działa Pylera?

Jak już zostało wspomniane, Pylera to preparat zawierający aż trzy substancje aktywne, których połączenie pozwala na eradykację H. pylori z błony śluzowej żołądka. Jak działa każda z nich?

• Cytrynian potasowo bizmutowy – wykazuje toksyczne działanie na błonę i ścianę komórkową bakterii, a także hamuje syntezę wybranych białek. Prawdopodobnie utrudnia on także przyleganie bakterii do błony śluzowej żołądka i zdobywanie przez nie energii niezbędnej do funkcjonowania.
• Metronidazol i tetracyklina – antybiotyki o działaniu bakteriobójczym. Ich mechanizm działania opiera się na wytwarzaniu substancji niszczących DNA komórek bakteryjnych.

Wskazania do stosowania leku Pylera

Pylera to lek przepisywany pacjentom, u których zdiagnozowano zakażenie Helicobacter pylori. Jest to jedna z głównych przyczyn występowania u sporego odsetka społeczeństwa przewlekłego zapalenia błony śluzowej żołądka i dwunastnicy, które nieleczone mogą prowadzić do choroby wrzodowej i dalszych powikłań. Istotne dla powodzenia leczenia jest to, by oprócz stosowania leku Pylera do terapii włączony został inhibitor pompy protonowej, czyli omeprazol.

Przeczytaj też: Jakie badania na Helicobacter pylori?

Pylera – przeciwwskazania i środki ostrożności

Pomimo swojej skuteczności leku Pylera nie można przyjmować w wielu przypadkach ze względu na silne działanie i możliwe skutki uboczne. Kiedy należy przerwać stosowanie leku? Do głównych przeciwwskazań stosowania leku Pylera należą:

• nadwrażliwość na którąkolwiek z substancji aktywnych i substancji pomocniczych (jeśli u pacjenta stwierdzono alergię na substancje aktywne lub inny składnik leku);
• ciąża i okres karmienia piersią (zwłaszcza tetracyklina niesie za sobą spore ryzyko uszkodzenia płodu);
• niewydolność wątroby;
• wiek poniżej 12. roku życia.

Lek nie jest również przeznaczony dla osób z zaburzeniami czynności nerek.

Jak stosować lek Pylera?

Stosowanie preparatu Pylera wymaga systematyczności, gdyż tylko wtedy możliwe jest powodzenie terapii. Pojedyncza dawka preparatu (3 kapsułki) powinna być przyjmowana 4 razy na dobę o stałej porze. Lek należy brać:

• po śniadaniu (wzbogacony dodatkowo o dawkę omeprazolu lub innego inhibitora pompy protonowej);
• po obiedzie;
• po kolacji (wzbogacony dodatkowo o dawkę omeprazolu lub innego inhibitora pompy protonowej);
• przed snem (najlepiej poprzedzony niewielką przekąską).

Cała terapia z wykorzystaniem leku Pylera oraz omeprazolu powinna trwać pełne 10 dni. Jej skrócenie wiąże się z dużym ryzykiem niepowodzenia i nawrotu zakażenia.

Co ważne, jeżeli omyłkowo doszło do pominięcia dawki preparatu Pylera, nie należy przyjmować leku bądź przyjmować podwójnych dawek, a wydłużyć czas trwania terapii o kolejne dni, aż do jego całkowitego zużycia.

Bezpośrednio po przyjęciu leku Pylera należy odczekać co najmniej kilkanaście minut przed przyjęciem pozycji poziomej. Ma to na celu zmniejszenie ryzyka podrażnienia przełyku przez chlorowodorek tetracykliny.

To też może Cię zainteresować: Jakie leki na wrzody?

Pylera – możliwe skutki uboczne

Ze względu na zawarte w preparacie substancje aktywne, w trakcie stosowania leku Pylera pacjenci mogą obserwować u siebie występowanie różnego rodzaju działań niepożądanych. Nie w każdym przypadku jednak konieczne jest przerwanie stosowania leku. Wśród najczęściej zgłaszanych skutków ubocznych są:

• biegunki,
• nudności,
• metaliczny posmak w ustach,
• bardzo ciemno zabarwione stolce.

Oprócz tego u niektórych pacjentów obserwuje się:

• brak łaknienia,
• bóle i zawroty głowy,
• bóle brzucha,
• wzmożoną senność,
• problemy żołądkowe,
• zaparcia,
• wzdęcia,
• zakażenia grzybicze w jamie ustnej oraz pochwie (ze względu na zawarte w preparacie antybiotyki wskazane jest w trakcie jego przyjmowania stosowanie leków osłonowych),
• podwyższoną aktywność enzymów wątrobowych,
• ciemne zabarwienie moczu,
• grudkowo-plamistą, swędzącą wysypkę.

Wśród rzadziej zgłaszanych działań niepożądanych są z kolei:

• problemy ze snem,
• stany depresyjne,
• uczucie niepokoju,
• zaburzenia czucia,
• nieprawidłowa ostrość widzenia,
• drgawki,
• stany zapalne jamy ustnej.

Przeczytaj też: Czym jest zespół jelita drażliwego?

Interakcje leku Pylera z innymi lekami

Ze względu na fakt, iż Pylera zawiera aż trzy substancje aktywne, może wchodzić również w interakcje z innymi lekami, dlatego przed rozpoczęciem terapii konieczne jest poinformowanie lekarza o wszystkich przyjmowanych preparatach, w tym zwłaszcza o:

• lekach przeciwzakrzepowych (Pylera może znacząco wpływać na przebieg leczenia przeciwzakrzepowego, powodując wydłużenie czasu protrombinowego),
• metoksyfluranie,
• licie,
• fenytoinie i fenobarbitalu,
• innych antybiotykach (zwłaszcza z grupy penicylin),
• cyklosporynie,
• ranitydynie,
• retinoidach,
• busulfanie i fluorouracylu,
• preparatach zawierających bizmut (może to wpływać na funkcjonowanie układu nerwowego),
• suplementach diety zawierających żelazo i cynk,
• lekach zobojętniających pH soku żołądkowego, zawierających wapń oraz glin.