Diuver – na co działa, wskazania, przeciwwskazania, skutki uboczne, opinie

Jak działa Diuver?

Diuver to lek, którego substancją czynną jest torasemid. Jest silnie moczopędny i w znaczący sposób zwiększa ilość wydalanego moczu. Torasemid jest kilkukrotnie mocniejszy od powszechnie stosowanego furosemidu (10 mg torasemidu daje ten sam efekt, co mniej więcej 25-40 mg furosemidu).

Jaka jest zasada jego działania? Torasemid hamuje zwrotne wchłanianie jonów sodowych i chlorkowych w pętli nefronu (tzw. pętla Henlego), co w efekcie powoduje zwiększenie ilości wydalanego moczu. Z uwagi na fakt, iż wydalaniu sodu i chloru z moczem towarzyszy też wydalanie jonów potasowych, stosowanie torasemidu powoduje objawy utraty elektrolitów.

Oprócz działania moczopędnego, torasemid odpowiada również za zmniejszenie oporu naczyniowego poprzez rozszerzenie naczyń krwionośnych. Zaletą stosowania leku Diuver jest wyjątkowo szybkie wchłanianie, dzięki któremu jego maksymalne stężenie we krwi obserwuje się już około 1–2 godzin po przyjęciu preparatu.

Przeczytaj też: Leki moczopędne w nadciśnieniu

Diuver – wskazania do stosowania

Jako lek o silnie moczopędnym działaniu, Diuver najczęściej stosowany jest w przypadku, gdy zostaną stwierdzone:

• obrzęki spowodowane zastoinową niewydolnością serca;
• obrzęki płuc;
• nadciśnienie tętnicze pierwotne;
• obrzęki pochodzenia wątrobowego;
• obrzęki pochodzenia nerkowego.

Przeciwwskazania do stosowania leku Diuver

Specyficzny charakter działania leku Diuver sprawia, że nie zawsze możliwe jest jego zastosowanie, nawet jeżeli są ku temu wskazania. Wśród głównych przeciwwskazań do zażycia preparatu Diuver wymienia się:

• nadwrażliwość na którąkolwiek z substancji zawartych w preparacie, a także pochodne sulfonylomocznika;
• zaburzenia pracy nerek przebiegające z bezmoczem;
• niedociśnienie tętnicze;
• zaburzenia rytmu serca;
• stany grożące śpiączką;
• śpiączkę wątrobową;
• ciążę i okres karmienia piersią.

Ze szczególną ostrożnością preparat Diuver powinno stosować się także, jeśli:

• terapia torasemidem ma charakter długotrwały (ze względu na możliwe skutki uboczne);
• u pacjenta obserwowane jest zwiększenie stężenia kwasu moczowego;
• zdiagnozowano skazę moczanową;
• u pacjenta występują zaburzenia z oddawaniem moczu, zaburzające gospodarkę wodno-elektrolitową organizmu;
• zdiagnozowana została cukrzyca;
• stwierdzona została nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy lub zespół złego wchłaniania glukozy – galaktozy.

To też może Cię zainteresować: Nadciśnienie a problemy z seksem

Diuver – interakcja z innymi lekami

Diuver wchodzić może także w interakcję z wieloma lekami. Dlatego jeżeli przyjmujesz poniższe preparaty, koniecznie skonsultuj się z lekarzem przed rozpoczęciem terapii torasemidem:

• glikozydy nasercowe,
• glikokortykosteroidy i mineralokortykosteroidy,
• środki przeczyszczające,
• leki moczopędne,
• niesteroidowe leki przeciwzapalne.

Co ważne, w trakcie stosowania leku Diuver niewskazane jest spożywanie alkoholu.

Jak przyjmować Diuver?

Diuver to lek doustny w formie wygodnych do połknięcia tabletek, które należy przyjmować w godzinach porannych, popijając niewielką ilością płynu. Nie ma konieczności zażywania ich wspólnie z posiłkiem. Przeznaczony jest wyłącznie dla osób dorosłych.

Dawkowanie preparatu, a także częstotliwość jego stosowania powinna zostać indywidualnie dobrana przez lekarza na podstawie wywiadu lekarskiego i wyników badań laboratoryjnych. Zazwyczaj jednak dawkowanie w zależności od schorzenia wygląda następująco:

• nadciśnienie tętnicze – 2,5 mg 1 raz na dobę (dawka powyżej 5 mg nie wykazuje działania obniżającego ciśnienie);
• obrzęki różnego pochodzenia – 5 mg 1 raz na dobę, choć w razie konieczności zmiana dawki może sięgać nawet do 20-40 mg na dobę.

Maksymalne rezultaty terapii torasemidem obserwuje się po około 3 miesiącach jego stosowania.

Sprawdź również: Kiedy pojawia się zielony kolor moczu?

Skutki uboczne przyjmowania leku Diuver

Choć Diuver uznawany jest za preparat bezpieczny, ze względu na swój mechanizm działania u części pacjentów może wywoływać działania niepożądane. Wśród najczęściej sygnalizowanych przez stosujących Diuver pacjentów dolegliwości są:

• zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny;
• skurcze mięśni;
• zaburzenia żołądkowo-jelitowe;
• problemy z wypróżnianiem (zarówno o charakterze biegunek, jak i zaparć);
• nudności i wymioty;
• podwyższenie stężenia glukozy i cholesterolu we krwi;
• objawy utraty elektrolitów, w tym zwłaszcza hiponatremia i hipokaliemia;
• zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi;
• bóle i zawroty głowy;
• osłabienie i przewlekła senność;
• drętwienie i mrowienie kończyn;
• zaostrzenie objawów kwasicy metabolicznej.