Leki moczopędne przy nadciśnieniu (obniżające) na receptę i bez recepty

Leczenie nadciśnienia tętniczego

Powodzenie terapii lekami przeciwnadciśnieniowymi w dużym stopniu zależy od stadium rozwoju nadciśnienia tętniczego, dlatego niezmiernie ważne są badania profilaktyczne. Nadciśnienie wtórne w większości przypadków leczone jest przyczynowo, a więc wdraża się takie postępowanie terapeutyczne, które pozwoli na wyleczenie choroby podstawowej będącej powodem wzrostu ciśnienia tętniczego. W przypadku nadciśnienia pierwotnego i wtórnego, którego nie jesteśmy w stanie leczyć przyczynowo, można zastosować wyłącznie leczenie objawowe.

W terapii nadciśnienia tętniczego wskazane jest indywidualne podejście do każdego pacjenta.Konsekwentnie prowadzona farmakoterapia stwarza realne szanse na wydłużenie prognozowanej długości życia osoby chorej. Ciśnienie, ze względów bezpieczeństwa, należy obniżać stopniowo. Ponadto należy stosować możliwie najmniejszą dawkę leku przeciwnadciśnieniowego.

Do leków pierwszego wyboru w leczeniu nadciśnienia tętniczego zaliczamy: β-blokery, inhibitory konwertazy angiotensyny, antagonistów receptora AT­­­₁ lub kanału wapniowego, a także leki moczopędne. Kluczowe jest zastosowanie odpowiedniego schematu postępowania. Często konieczne okazuje się prowadzenie terapii dwoma albo nawet trzema lekami jednocześnie. Przebieg leczenia nadciśnienia powinien być stale monitorowany głównie przez samego pacjenta, który musi dokonywać codziennych pomiarów ciśnienia i odnotowywać jego wartości w specjalnym dzienniczku.

Zobacz też: Podwyższone ciśnienie u dzieci – przyczyny, objawy, leczenie

Leki moczopędne a nadciśnienie

Leki moczopędne działają dwufazowo – początkowego powodują obniżenie ciśnienia na skutek zwiększonego wydalania jonów sodu a później w wyniku osłabienia reaktywności mięśniówki gładkiej naczyń na bodźce skurczowe i zmniejszenia oporu obwodowego. Wskazane są w monoterapii nadciśnienia tętniczego u osób w podeszłym wieku. Diuretyki nasilają również działanie innych leków hipotensyjnych. Mogą być stosowane w skojarzeniu np. z lekami rozszerzającymi naczynia, gdyż nasilają wrażliwość mięśniówki na działanie czynników rozkurczających. Prawidłowo dobrane i dawkowane są nie tylko skuteczne w leczeniu chorób nadciśnieniowych, ale i dobrze tolerowane przez pacjentów.

Diuretyki tiazydowe i ich analogi

Tiazydy i ich analogi są najczęściej stosowanymi lekami moczopędnymi w terapii nadciśnienia tętniczego.

Diuretyki tiazydowe

• Hydrochlorotiazyd (Hydrochlorothiazidum)

Postać leku: Rp – tabletki (0,0125 i 0,025 g).

Terapia skojarzona: (tabletki powlekane) + Aliskiren, Chinalapril, Benazepril, Fozinopril, Ramipril, Zofenopril, Walsartan, Eprosartan, Losartan, Irbesartan, Bisoprolol, Nebiwolol, Amlodypina i Walsartan/Olmesartan, (tabletki) + Enalapril, Fozinopril, Lizinopril, Ramipril, Kandesartan, Irbesartan, Telmisartan.

Zobacz też: Triplixam – lek na nadciśnienie

Analogi tiazydów

• Chlortalidon (Chlortalidonum)

Postać leku: Rp – tabletki (0,05 g), kapsułki (0,05 g).

• Klopamid (Clopamidum)

Postać leku: Rp – tabletki (0,02 g).

Terapia skojarzona: (tabletki drażowane) + Dihydroergokrystyna i Rezerpina.

• Indapamid (Indapamidum)

Postać leku: Rp – tabletki powlekane (0,0025 g), tabletki o przedłużonym uwalnianiu (0,0015 g), kapsułki twarde (0,0025 g).

Terapia skojarzona: (tabletki) + Peryndopril.

Diuteryki pętlowe

Znajdują zastosowanie w przypadkach ciężkiego, opornego na konwencjonalne leczenie nadciśnienia tętniczego.Działanie przeciwnadciśnieniowe występuje po kilku dniach stosowania.

• Furosemid ( Furosemidum )

Postać leku: Rp – roztwór do wstrzyknięć (0,01 g/1 ml i 0,02 g/2 ml), tabletki (0,04 g).

Diuretyki oszczędzające potas

Podawanie leków moczopędnych oszczędzających potas wskazane jest w sytuacjach, gdy ubytek potasu jest szczególnie niebezpieczny (np. u osób w podeszłym wieku, w zaburzeniach rytmu serca).

• Spironolakton (Spironolactonum)

Postać leku: Rp – tabletki (0,025, 0,05 i 0,1 g), kapsułki twarde (0,05 i 0,1 g).

• Amilorid (Amiloridum)

Terapia skojarzona: (tabletki - 0,025 i 0,05 g) + Hydrochlorotiazyd.

Zobacz też: Diuver – jak działa?

Działania niepożądane diuretyków

Diuretyki nie są pozbawione działań niepożądanych. Mogą powodować zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej, osłabienie tolerancji glukozy oraz skuteczności leków hipoglikemizujących i insuliny, zmniejszenie wydalania kwasu moczowego i wywoływanie dny moczanowej, a także pogorszenie profilu lipidowego krwi czy rozwój układowego tocznia rumieniowatego.

Nie należy ich stosować u kobiet ciężarnych, ponieważ w wyniku zmniejszenia objętości krwi krążącej mogą pogorszyć ukrwienie macicy i łożyska, a także np. w ciężkiej niewydolności nerek i wątroby, bezmoczu.

Czy są leki moczopędne na nadciśnienie bez recepty?

Leki moczopędne mają jedynie status Rx, oznacza to, że dostępne są tylko na receptę. Ich przyjmowanie musi być pod stałą kontrolą lekarską. Pozwala to zminimalizować ilość działań niepożądanych, a także ewentualnych interakcji z innymi preparatami. Diuretyki rzadko stosowane są w monoterapii zazwyczaj pacjent przyjmuje więcej niż jeden preparat.

Bez recepty dostępne są za to zioła, które mają działanie moczopędne. Przeczytaj więcej o naturalnych, ziołowych lekach na nadciśnienie.