Acard – wskazania, działanie, dawkowanie, skutki uboczne

Acard – skład leku

Substancją czynną leku jest kwas acetylosalicylowy (Acidum acetylsalicylicum - ASA). Dodatkowe składniki wymieniane są w ulotce dla pacjenta.

Acard dostępny jest w trzech wariantach różniących się zawartością substancji aktywnej: 75 mg (niewielkie tabletki o charakterystycznym kształcie serca), 150 mg (tabletki okrągłe) i 300 mg (tabletki podłużne z zaznaczoną linią podziału).

Acard 75 mg oraz Acard 150 mg są opisywane jako tabletki dojelitowe. Co to znaczy? Tabletki posiadają otoczkę, która powoduje, że lek zaczyna działać dopiero w jelicie, gdzie następuje jego wchłanianie do krwi. W ten sposób chroniona jest błona śluzowa żołądka, podatna na drażniące działanie kwasu acetylosalicylowego.

Acard 300 mg nie posiada osłonki spowalniającej działanie, ponieważ jest to dawka przeznaczona do szybkiego podania w przypadku świeżego zawału serca.

Czytaj również: Aspiryna – działanie, dawkowanie, wskazania

Acard – wskazania do zastosowania

Tabletki dojelitowe Acard o niskich dawkach kwasu acetylosalicylowego są przeznaczone do długotrwałego przyjmowania w celu profilaktyki sercowo-naczyniowej. Stosuje się je w chorobach i stanach niosących ryzyko powstawania zakrzepów w naczyniach krwionośnych. Acard 75 mg oraz Acard 150 mg zaleca się w następujących przypadkach:

• zapobieganie zawałowi serca u osób z grupy wysokiego ryzyka
• zapobieganie zakrzepicy naczyń wieńcowych u osób w grupie ryzyka
• w podejrzeniu świeżego zawału serca
• w celu zapobiegania powtórnemu zawałowi serca
• w niestabilnej chorobie wieńcowej
• u osób z miażdżycą tętnic
• w celu zapobiegania wystąpienia niedokrwiennego udaru mózgu oraz przebyciu udaru
• po zabiegach chirurgicznych na naczyniach krwionośnych
• u pacjentów długotrwale unieruchomionych w celu zapobiegania zakrzepicy żylnej

Nie zaleca się stosowania kwasu acetylosalicylowego w celu zapobiegania pierwotnym zaburzeniom zakrzepowym u osób bez czynników predysponujących ze względu na zwiększone ryzyko krwawień.

Acard 300 mg podaje się wyłącznie jednorazowo przy świeżym zawale serca lub jego podejrzeniu.

Acard – na czym polega działanie kwasu acetylosalicylowego?

Kwas acetylosalicylowy jest substancją zaliczaną do niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Posiada szerokie działanie przeciwzapalne, przeciwgorączkowe i przeciwbólowe, a ponadto przeciwzakrzepowe. W dostępnych lekach stosowanych na przeziębienie znajdują się wysokie dawki tej substancji, które świetnie radzą sobie z bólem i gorączką.

Kwas acetylosalicylowy w dawkach kardiologicznych (40-150 mg) stosowany w leku Acard wykazuje głównie właściwości antyagregacyjne - oznacza to, że zapobiega agregacji, czyli zlepianiu się płytek krwi, która zachodzi w przebiegu procesów zapalnych. Mechanizm działania leku polega na wiązaniu się kwasu acetylosalicylowego z cyklooksygenazą (COX) - enzymem biorącym udział w produkcji tzw. mediatorów prozapalnych. Szczególnie skuteczna jest inaktywacja przez kwas acetylosalicylowy formy COX-1 enzymu, co powoduje zmniejszoną syntezę tromboksanu. W wyniku tych działań następuje hamowanie agregacji płytek krwi a stan zapalny w organizmie ulega wyciszeniu.

Kwas acetylosalicylowy silniej blokuje enzymatyczną formę COX-1 niż COX-2. Efektem jego działania jest przede wszystkim ograniczenie agregacji płytek pod wpływem tromboksanu w procesach zapalnych – a właśnie to zjawisko jest główną przyczyną powstawania złogów w naczyniach krwionośnych, co prowadzi do rozwoju zakrzepicy naczyń wieńcowych oraz udarów.

Warto wiedzieć: Pierwsza pomoc przy zawale

Acard – dawkowanie

W celach profilaktyki zaleca się przyjmowanie leku Acard 75 mg lub Acard 150 mg w ilości jednej tabletki na dobę. Tabletki dojelitowe należy przyjmować po posiłku.

W przypadku podejrzeniu świeżego zawału serca zaleca się przyjąć jednorazowo 300 mg kwasu acetylosalicylowego. Acard 300 mg jest lekiem szybko działającym, przeznaczonym do zażycia w stanach ostrych. W razie braku tej dawki leku można zażyć cztery tabletki dojelitowe po 75 mg lub dwie po 150 mg – koniecznie należy rozgryźć tabletki posiadające osłonkę, aby przyspieszyć wchłanianie substancji aktywnej.

Acard – czy jest bezpieczny?

Choć dosyć powszechnie używany, kwas acetylosalicylowy wcale nie jest obojętny dla ludzkiego organizmu. Przed rozpoczęciem zażywania tego leku należy wykluczyć przeciwwskazania oraz zapoznać się z innymi warunkami ostrożności szczegółowo opisanymi w ulotce.

Przeciwwskazania

Leku Acard nie należy stosować lub zaleca się zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

• reakcje nadwrażliwości na salicylany lub którąś z substancji pomocniczych
• ciąża i karmienie piersią
• zaburzenia czynności nerek lub wątroby
• choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy
• dzieci poniżej 12 roku życia
• zaburzenia krzepnięcia krwi w postaci wydłużonego krwawienia

Kwas acetylosalicylowy wykazuje wiele interakcji z różnego rodzaju lekami. Niezwykle ważne jest poinformowanie lekarza o wszystkich przewlekle zażywanych lekach. Niebezpieczne może być łączenie Acardu m.in. z:

• metotreksatem w dawce 15 mg na tydzień i większej
• ibuprofenem przewlekle zażywanym oraz innymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi - połączenie takie może podrażniać błonę śluzową żołądka i powodować krwawienia z przewodu pokarmowego
• lekami przeciwzakrzepowymi - połączenie działania różnych substancji może powodować wydłużenie czasu krwawienia i krwotoki

Acard – skutki uboczne

Najczęstsze skutki uboczne obserwowane przy zażywaniu kwasu acetylosalicylowego to objawy niestrawności, zgaga i bóle brzucha. Rzadziej zdarzają się uszkodzenia błony śluzowej żołądka i (lub) dwunastnicy. W celu ochrony układu pokarmowego pacjentom zażywającym Acard często zaleca się przyjmowanie inhibitorów pompy protonowej.

Wydłużenie czasu krwawienia może powodować krwotoki z nosa lub dziąseł oraz powikłania po zabiegach chirurgicznych. Dlatego zwykle zaleca się odstawienie Acardu na kilka dni przez planowaną operacja czy nawet poważniejszym zabiegiem dentystycznym.

Acard wydaje się być dobrym środkiem profilaktycznym w chorobach sercowo-naczyniowych, ale zawsze należy rozważyć potencjalne korzyści i ryzyko przyjmowania długotrwale tego preparatu. Mimo, że jest on dostępny bez recepty, nie wolno stosować go bez konsultacji z lekarzem.