Masochizm – co to jest? Przyczyny i skutki masochizmu

Czym jest masochizm?

Zawiązane oczy, skrępowane ręce, narzędzie tortur i jęki bólu – te elementy jednoznacznie przywołują w nas scenerię ciemnych lochów średniowiecznego wymiaru sprawiedliwości. Ale czy dla wszystkich ta wizja ma odniesienie historyczne? Są ludzie, dla których ma ona zgoła odmienny charakter.

Masochizm jest nietypowym zachowaniem seksualnym. Przez określenie nietypowe, rozumiemy takie zachowanie, które przejawia się u niewielkiego odsetka populacji.

Masochista to człowiek, który aby odczuć podniecenie seksualne musi znaleźć się w sytuacji, w której ktoś (partner seksualny) zadaje mu ból fizyczny i psychiczny, poniżając go.

Przeczytaj też: Sadomasochizm – czy to zboczenie?

Do spektrum zachowań seksualnych masochiści włączają m.in.:

• wiązanie,
• bicie,
• ubliżanie,
• picie moczu,
• gniecenie,
• deptanie (trampling).

Masochizm wziął swoją nazwę od nazwiska austriackiego pisarza epoki romantyzmu Leopolda Sachera-Masocha, w którego powieściach często możemy natknąć się na postacie, które były poniżane seksualnie przez swoich partnerów.

To też może Cię zainteresować: Wszystko o nimfomanii

Masochizm – przyczyny

Nie ma określonej jednoznacznej drogi rozwoju i jednocześnie przyczyn masochizmu. Wielu badaczy zgadza się jednak, że skłonności do różnych niespecyficznych zachowań seksualnych rozwijają się już od najmłodszych lat życia człowieka. Może mieć na to wpływ wyuczenie takiego zachowania poprzez naśladownictwo albo predyspozycja biologiczna.

W kwestiach biologicznych nie znaleziono żadnych form mających prowadzić do tego typu skłonności, jednak są prowadzone badania nad neurofizjologicznymi podstawami różnych nawyków seksualnych i skłonnościami do ryzykownych praktyk. Podaje się związek między występowaniem nieakceptowanych społecznie zachowań seksualnych a neurofizjologicznie mniejszą tendencją do zahamowań u jednostki.

Przeczytaj również: Dlaczego niektórzy ludzie lubią przemoc w seksie?

Wskazuje się na możliwy wpływ doświadczeń z dzieciństwa na rozwój masochizmu.

W podręczniku „Terapia zaburzeń seksualnych” pod redakcją Leiblum i Rosen można przeczytać o hipotezie stawianej przez Abla o następujących etapach rozwoju różnych parafilii, w tym również masochizmu:

• etap 1 – kiedy dziecko zostaje poddane stymulacji seksualnej w sposób bezpośredni (czyli przez kontakt fizyczny) lub niebezpośredni (np. poprzez obserwację kontaktów, słuchanie);
• etap 2 – to próba poukładania i wpasowania w dziecięcy obraz świata tego, co dziecko doświadczyło, ocena konsekwencji zjawiska (pozytywna czy negatywna);
• etap 3 – dziecko zamienia się w badacza i eksperymentuje z danym zachowaniem, doświadczając zarówno jego pozytywnych jak i negatywnych skutków;
• etap 4 – eksperymentowanie staje się coraz bardziej zróżnicowane i modyfikowane, a powtarzanie go prowadzi do powstania wzorców zachowań.

Przeczytaj też: Wojeryzm – przyczyny, objawy, leczenie

Utrwalenie tego typu zachowań związane jest również z dodatkowym (poza podnieceniem i przyjemnością seksualną) efektem, takim jak np. obniżenie niepokoju czy upust złości i gniewu na samego siebie.

Zobacz też: Rodzaje płci – co decyduje o płci?

Skutki masochizmu

Część masochistów żyje w stresie, że ktoś mógłby odkryć ich praktyki seksualne. Często prowadzą podwójne życie, z których jedno stanowi wizytówkę wzorcowego obywatela, kochającego ojca rodziny, wyważonego szefa i ogólnie człowieka sukcesu. Drugie życie polega na aranżowaniu spotkań i przeżywaniu podniecenia seksualnego w warunkach i z osobami (np. przygodnymi partnerami z forów internetowych, z prostytutkami), które nie byłyby zaakceptowane przez system, w którym dana osoba żyje.

Zobacz też: Orgazm pochwowy – jak przebiega, jak wywołać?

Ludzie dotknięci tą parafilią mają świadomość, że gdyby ich drugie życie wyszło na jaw, straciliby bardzo wiele. Często wysoką ceną, jaką mogą zapłacić za bycie niewystarczająco ostrożnym w ukrywaniu własnych upodobań, jest utrata rodziny, którą w gruncie rzeczy kochają i która jest dla nich często bardzo ważna. Dlatego muszą dużo czasu spędzić na logistyce zaaranżowania odpowiadającej im sytuacji seksualnej, przez co mogą mieć problem w wywiązywaniu się z obowiązków zawodowych i innych. Takie podwójne życie dostarcza masochistom wiele cierpień, dlatego zdarza się, że szukają pomocy u specjalisty.

Zobacz też: Transwestycyzm – co to jest?

Znane są jednak również takie sytuacje, gdy okazuje się, że stały partner seksualny masochisty albo akceptuje jego upodobanie seksualnego, albo przejawia inny (komplementarny) rodzaj zaburzenia zachowań seksualnych – sadyzm, czyli parafilię, która polega na uzyskiwaniu podniecenia poprzez zadawanie bólu drugiej osobie lub połączeniu obu zaburzeń w postaci sadomasochizmu. Wówczas partnerzy uzupełniają się w potrzebach seksualnych i tym samym mogą tworzyć długoletni, szczęśliwy związek.