Przemoc w seksie. Czy agresja podczas stosunku zawsze ma wymiar negatywny?

Agresja konstruktywna a seks

Jedną z perspektyw spojrzenia na związki agresji z seksem jest uznanie zachowań agresywnych za naturalny elementem seksualności człowieka, która poza aspektem czułości wiąże się również ze zdobywaniem, pokonywaniem przeszkód, dążeniem do zaspokojenia pragnień. W tym ujęciu konstruktywna agresja stanowi nieodłączny element dojrzałej seksualności. Nie jest wówczas nastawiona na zadawanie cierpienia, ale uzupełnia miłość – drugi z aspektów ludzkiej seksualności. Dopiero połączenie obu wymiarów daje możliwość osiągania satysfakcji z życia seksualnego, opartego na związku z bliską osobą.

Według niektórych teorii rozwoju psychoseksualnego, u dzieci przed okresem dojrzewania czułość i agresja pozostają rozdzielone – dziewczynki uznają jedynie wymiar miłosny związku z mężczyzną, natomiast u chłopców dominuje wymiar agresji – wulgaryzują seks, dostrzegają w nim wyłącznie element fizyczności. W toku rozwoju te dwa aspekty powinny ulec scaleniu.

Przeczytaj też: Piromania – co to jest?

Jeśli tak się nie stanie, dorosły mężczyzna kojarzy seksualność wyłącznie z zaspokajaniem popędu, szeroko pojętą brutalnością, co prowadzi do uprzedmiotowienia partnera seksualnego w dążeniu do osiągnięcia przyjemności seksualnej. Kobiety natomiast mają problem z akceptacją fizycznego wymiaru relacji miłosnej. Bywa że wybierają na życiowych partnerów mężczyzn dobrych, opiekuńczych, ale zupełnie nieatrakcyjnych seksualnie.

W kontakcie seksualnym nie jest niczym odbiegającym od normy potrzeba zachowań zbliżonych do przemocowych, czyli np. przytrzymywania w uścisku, dociskania ciała partnera, podgryzania, ssania. Tego rodzaju zachowania, występujące w łagodnej formie, nie świadczą o istnieniu potrzeb sadomasochistycznych, lecz są powszechnym elementem aktów seksualnych.

Przeczytaj też: Kulki analne – jak ich używać?

Agresja, przemoc i zadawanie bólu w czasie seksu

Osoby o skłonnościach sadystycznych czerpią satysfakcję z zadawania bólu, z czyjegoś cierpienia, ale nie tylko, ponieważ dla niektórych ważne jest upokarzanie partnera, dominowanie nad nim, niekoniecznie sprawianie bólu fizycznego. Z badań wynika, że w praktykach sadomasochistycznych chodzi raczej o uległość i dominację niż o ból, jednak udowodniono, że osoby o tego rodzaju skłonnościach na pewno są w stanie przeżywać podniecenie seksualne podczas sprawiania lub doznawania cierpienia, co różni tę grupę od osób niebędących sadomasochistami.

Jedną z form realizacji tego rodzaju potrzeb seksualnych są praktyki BDSM (bondage, discipline, sadism and masochism – krępowanie, dyscyplina, sadyzm i masochizm), polegające na odtwarzaniu zachowań według pewnego scenariusza, w którym jedna osoba dominuje nad drugą, zadając jej cierpienie lub upokarzając, co zwykle wiąże się z krępowaniem ciała. Ważnym elementem tego rodzaju praktyk jest obopólna zgoda i stosowanie zasad, które zapewniają uczestnikom bezpieczne granice doświadczania przemocy w łóżku.

Sprawdź również: Jak używać dildo?

Osoby o skłonnościach sadomasochistycznych czerpią też satysfakcję z kontaktów, które nie przebiegają w zrytualizowany sposób typowy dla BDSM, ale polegają na włączaniu elementów przemocowych w tradycyjny kontakt seksualny. Może przybierać to formy o różnym nasileniu, np. wiązanie rąk, stosowanie ucisku, który sprawia ból, szarpanie, podduszanie, dawanie klapsów, policzkowanie.

Sadomasochizm wiąże się z zafiksowaniem na jednej roli – sadysty lub masochisty, ale też obie tendencje mogą występować u jednej osoby, ujawniając się w zależności od etapu życia, okoliczności zewnętrznych, oczekiwań partnera – jest to tzw. switch, czyli zamiana ról.

Zobacz też: Orgazm pochwowy – jak przebiega, jak wywołać?

Agresywny seks – skąd się bierze skłonność do agresji w czasie seksu?

Jakie są przyczyny powstawania preferencji sadomasochistycznych?

1. Zachowania sadystyczne mogą wynikać z dążenia do kompensacji niskiego poczucia wartości poprzez funkcjonowanie w roli osoby posiadającej władzę, silniejszej, decydującej o samopoczuciu drugiego człowieka, co dodaje pewności siebie. Osoby o zaniżonej samoocenie zwykle doświadczają w życiu wielu niepowodzeń, za które winią otoczenie, wówczas praktyki sadystyczne mogą stanowić odwet związany z potrzebą karania.
2. W innym mechanizmie, sadyzm może powstać u osoby, która w okresie dzieciństwa była upokarzana, karana w sposób niewłaściwy i zaczyna utożsamiać się ze sprawcą, powtarzając zachowania wywołujące czyjeś cierpienie. U osoby, którą poniżano mogą również powstać tendencje masochistyczne – z jednej strony pojawia się u niej opór, cierpienie psychiczne związane z doświadczaniem przemocy, z drugiej – warunkuje się na takie doznania.
3. Może też pojawić się skojarzenie miłości z bólem (dziecko słyszy lub samo tworzy wyjaśnienia: „rodzice biją, bo kochają”), więc w dorosłym życiu taka osoba prowokuje sytuacje, gdy partner jest wobec niej agresywny. Kary cielesne stanowią idealną sytuację do powstania skojarzenia seksu z agresją – klapsy dawane dziecku powodują zwiększenie ukrwienia stref erogennych, które stają się bardziej reaktywne w sytuacji doznawania bólu, co sprzyja kształtowaniu takiego właśnie wzorca pobudzania.

Przeczytaj też: Roleplyaing, czyli przebieranki w łóżku

Sadomasochizm – czy to się leczy?

Leczenie preferencji sadomasochistycznych jest niezwykle trudne, ponieważ dotyczą one całej osobowości, nie tylko sfery seksualnej. W sytuacji, gdy partner takiej osoby nie podziela jej upodobań, to, co może zaproponować specjalista, to terapię w kierunku ograniczenia realizacji fantazji i wprowadzenia do kontaktów z partnerem takich zachowań, które w pewnym stopniu zaspokajają potrzeby sadomasochistyczne, ale są do zaakceptowania dla drugiej osoby.