Sadomasochizm – czy to normalne? Czym sadyzm seksualny różni się od sadomasochizmu?

Sadomasochizm – co to jest?

Sadomasochizm to aktywność seksualna związana ze zniewoleniem, zadawaniem i doznawaniem bólu albo upokorzenia. Do niedawna sadomasochizm traktowany był jako zaburzenie preferencji seksualnych. Współcześnie w środowiskach medycznych dominuje pogląd, że to nieszkodliwa praktyka seksualna, powszechna wśród ludzi.

Sama nazwa „sadomasochizm” składa się z połączenia słów „sadyzm” oraz „masochizm”. Termin sadyzm pochodzi od nazwiska markiza De Sade, libertyńskiego pisarza żyjącego na przełomie XVII i XVIII wieku, który zasłynął opisami relacji seksualnych opartych na dominacji i uległości.

Termin „masochizm” także pochodzi od nazwiska pisarza, Leopolda von Sacher-Masocha, który opisywał w swoich dziełach powtarzający się motyw władczej kobiety ze szpicrutą w dłoni, która dominuje nad mężczyznami.

Zobacz też: Roleplaying, czyli odgrywanie ról w seksie

Kim jest sadysta seksualny?

Sadyzm jest terminem rozległym i nie musi odnosić się tylko do praktyk seksualnych. Osoby sadystyczne często dążą do:

• uzależniania innych od siebie,
• posiadania szeroko rozumianej władzy,
• wykorzystywania innych czy manipulowania nimi,
• zadawania bólu,
• obserwacji cierpienia innych.

Przeczytaj też o parafiliach seksualnych

Sadyzm seksualny ma często charakter fizyczny, w skrajnych formach polega na biciu, może też przybierać drastyczne formy, co prowadzi do okrucieństwa seksualnego i np. gwałtów. Sadyzm przejawia się również w psychicznych formach agresji. W skrajnych przypadkach osoba borykająca się z tym problemem nie jest w stanie uzyskać orgazmu lub nawet podniecenia seksualnego, jeżeli zbliżenie intymne nie będzie związane z zadawaniem bólu fizycznego lub psychicznego partnerowi. Do takich zachowań możemy zaliczyć między innymi: wiązanie, przypalanie, bicie, podduszanie, a także poniżanie partnera, ośmieszanie go jako kochanka/kochanki, czy stawianie wymagań, których nie jest w stanie zaspokoić. Zdarza się też forma psychicznego nękania, w której celowo doprowadza się do podniecenia drugiej strony tylko po to, żeby później ją odtrącić. Skłonności sadystyczne są zdecydowanie częściej obserwowane u mężczyzn, a jeżeli dotyczą kobiet, to te z reguły decydują się na psychiczne sprawianie cierpienia partnerowi.

Przeczytaj też: Kulki analne – do czego służą?

Czego pragnie masochista?

W kontekście seksualnym masochista jest w stanie osiągnąć przyjemność seksualną tylko w sytuacjach, kiedy odczuwa ból fizyczny lub/i psychiczne cierpienie. „Zwykły seks” może nie być dla niego interesujący.

To też może Cię zainteresować: Sztuka dawania erotycznych klapsów

Sadomasochizm – co jest zakazane?

Większość zachowań seksualnych nie jest łatwo zakwalifikować jako normę czy patologię. Należy do nich również sadomasochizm. W kwestii ekspresji seksualnej ważna jest norma społeczna/kulturowa, ale kluczową rolę może odgrywać norma partnerska, czyli taka, którą partnerzy ustalają między sobą. Nie oznacza to jednak, że jeżeli partnerzy zgadzają się na określone zachowania, to mogą robić wszystko, bez względu na konsekwencje. To, co jest społecznie niedozwolone, zdecydowanie łatwiej określić (poprzez normy prawne i moralne, panujące w danym społeczeństwie), np.

• zachowania, które mogłyby skrzywdzić osoby trzecie;
• zachowania zagrażające zdrowiu, a nawet życiu własnym i osób trzecich;
• czynności mogące czasowo i trwale negatywnie wpłynąć na stan psychiczny.

Zobacz też: Dildo – jak go używać?

Sadomasochizm – ustalanie zasad

Lista dozwolonych zachowań o charakterze sadomasochistycznym cały czas się wydłuża. Nie oznacza to, że ludzie mają coraz większą ochotę na takie zabawy, ale coraz więcej się na ten temat mówi, co oznacza, że temat ten przestaje być tematem tabu, a mniej tradycyjne zachowania seksualne nie są określane jako dziwny seks. Dzięki temu partnerzy coraz swobodniej rozmawiają o swoich fantazjach. Tylko w taki sposób można ustalić jasne i komfortowe dla obu stron zasady, które pozwolą na realizację nawet najbardziej skrytych fantazji. Jak je ustalać?

1. Na pierwszym miejscu należy postawić szczerość i precyzyjne określenie swoich potrzeb, tak, żeby partnerzy nie znaleźli się później w niekomfortowej sytuacji. Prostym przykładem może być fantazja związana ze związaniem, którą partnerzy się wymienili i oboje chcieli, by wcielić ją w życie. Problem może pojawić się, jeżeli wizja realizacji tej fantazji seksualnej znacząco się różni, np. partner chce zastosować do wiązania jedwabny szal, a partnerka – policyjne kajdanki.
2. Należy pamiętać, że reakcja partnera na grę erotyczną, nawet w trakcie jej trwania, może się znacząco zmieniać. To, co wydawało się podniecające, a przede wszystkim akceptowalne podczas fantazji, może się okazać zupełnie nieatrakcyjne, a nawet przykre podczas realizacji. Dobrym przykładem jest „świntuszenie” (mówienie do partnera/partnerki niecenzuralnych, a nierzadko uprzedmiotawiających drugą stronę słów). W teorii taka zabawa wielu osobom wydaje się bardzo pociągająca, ale często okazuje się bolesna. Dlatego warto ustalić jakieś słowo klucz, które wypowiedziane w każdym momencie przerywa grę bez żadnych konsekwencji.
3. Uszanowanie odmiennych potrzeb i nienaleganie na przekraczanie granic. To, co dla jednego jest niewinnym klapsem, dla drugiej osoby może być wręcz perwersyjne czy upokarzające. Czasem kompromis może być nie do osiągnięcia i w takich momentach to osoba proponująca realizację jakiejś fantazji powinna się wycofać.