Brzydki zapach z pochwy – przyczyny, objawy, leczenie

Brzydki zapach z pochwy – rybi zapach z pochwy

Nieprzyjemny zapach z pochwy, który kojarzy się z charakterystycznym, rybim zapachem, z dużym prawdopodobieństwem może być spowodowany infekcją bakteriami beztlenowymi Gardnerella vaginalis. Te drobnoustroje odpowiadają za wystąpienie infekcji intymnej – waginozy bakteryjnej. Jest to stan, w którym bakterii Gardnerella jest więcej niż pożytecznych pałeczek kwasu mlekowego (Lactobacillus). To zaburzenie równowagi w biocenozie pochwy doprowadza do zmian w pH pochwy, czego dalszą konsekwencją są nieprzyjemne objawy zakażenia, a wśród nich brzydki zapach z pochwy.

Gęsta, szaro-biała wydzielina z pochwy, nieprzyjemny, rybi zapach z pochwy oraz pieczenie i swędzenie – to charakterystyczne objawy waginozy bakteryjnej. Wykonując badanie odczynu pochwy oraz badanie pod mikroskopem wykazuje się podwyższone, nieprawidłowe pH (norma do 4,5) oraz obecność licznych bakterii wokół komórek nabłonka pochwy, tzw. komórek jeżowych.

Gardnerella vaginalis, wypierając pożyteczne bakterie kwasu mlekowego, powodują podwyższenie pH pochwy. Takie pH jest korzystne dla przeżycia licznych patogenów i bakterii, w przeciwieństwie do ochronnego, kwaśnego pH, za które odpowiadają pałeczki Lactobacillusa.

Leczenie infekcji intymnej tego typu polega na eliminacji bakterii wywołujących waginozę, a dalszym etapie na przywróceniu odpowiedniej biocenozy pochwy, a tym samym prawidłowego pH. W terapii waginozy stosuje się zwykle metronidazol, a leczenie uzupełnia przyjmowaniem doustnych i dopochwowych probiotyków, przywracających odpowiednie pH i środowisko pochwy.

Przeczytaj też: Nieprzyjemny zapach moczu – przyczyny

Brzydki zapach z pochwy a rzęsistek pochwowy

Brzydki zapach z pochwy może być spowodowany infekcją pierwotniakiem – rzęsistkiem pochwowym. W przypadku rzęsistkowicy wydzielina z pochwy jest bardzo obfita, pienista. Jej barwa może być od żółtej do zielonkawej.

Pojawia się ostry, nieprzyjemny zapach z pochwy. Zarażenie następuje na drodze kontaktów seksualnych; rzadziej w przypadku korzystania ze wspólnych ręczników czy gąbek do mycia. Brzydki zapach z pochwy oraz nieprawidłowa wydzielina, choć bardzo nieprzyjemne, stanowią najmniej groźne objawy infekcji. Rzęsistkowica powoduje też infekcje dróg moczowych – zapalenie cewki i związane z nią:

• częstomocz,
• oddawanie małych porcji moczu,
• ból i pieczenie podczas oddawania moczu (dyzurię),
• krwiomocz.

W badaniu we wziernikach tarcza szyjki macicy jest zaczerwieniona – nazywana jest szyjką truskawkową. Dotknięcie szyjki wacikiem powoduje plamienie; podobne objawy występują po współżyciu. Nazywamy to plamieniem kontaktowym. Leczenie wymaga przeleczenia zarówno kobiety, jak i jej partnera seksualnego, który często bywa bezobjawowy.

Sprawdź też: Co oznacza nieprzyjemny zapach z pochwy?

Brzydki zapach z pochwy w czasie miesiączki

Zachowanie właściwej higieny intymnej jest szczególnie ważne, a zarazem najtrudniejsze, w trakcie menstruacji. Krew miesiączkowa jest doskonałą pożywką dla bakterii, które rozkładając ją, odpowiadają za powstanie nieprzyjemnego zapachu z pochwy. W trakcie miesiączki należy z większą starannością dbać o higienę intymną. Jeżeli nie ma się możliwości korzystania z bidetu/prysznica w trakcie dnia, warto stosować chusteczki do higieny intymnej. Ważną profilaktyką jest też częste wymienianie podpasek czy też tamponów. Zapobiegnie to nie tylko brzydkiemu zapachowi z pochwy, ale też tzw. zespołowi szoku toksycznego (TSS).

Zespół wstrząsu toksycznego jest zagrażającym życiu, niebezpiecznym zatruciem, wywołanym toksyną gronkowcową. Do jego rozwoju może dojść też w innych sytuacjach, jednak najczęściej jest on opisywany u kobiet wymieniających zbyt rzadko tampony lub podpaski w trakcie menstruacji. Zespół wstrząsu toksycznego może wystąpić też w połogu lub po poronieniu w przypadku pozostawienia resztek po poronieniu lub resztek łożyska w macicy. Objawami wstrząsu toksycznego jest:

• gorączka,
• spadek ciśnienia tętniczego,
• nudności i wymioty,
• zawroty głowy,
• splątanie, dezorientacja.

TSS jest stanem poważnym, a śmiertelność sięga 2–3 proc. Leczenie jest złożone; polega na stosowaniu antybiotykoterapii, wyrównaniu zaburzeń gospodarki elektrolitowej i kwasowo-zasadowej oraz leczeniu objawów wstrząsu.

Zapalenie narządów miednicy mniejszej

Przewlekłe zapalenie narządów miednicy mniejszej czasem długo nie daje żadnych objawów. Jest konsekwencją przebytej infekcji intymnej, która została zbagatelizowana i nieleczona. Objawy takiej infekcji w postaci upławów, pieczenia, brzydkiego zapachu z pochwy mogą minąć samoistnie, ale czasem dochodzi do przeniesienia zakażenia na wyższe odcinki układu płciowego. Zakażenia, które rozwinęło się drogą wstępującą przez szyjkę macicy na jajowody i jajniki, może po pewnym czasie dać objawy w postaci nieprzyjemnego zapachu z pochwy i upławów.

Przede wszystkim jednak przewlekłe stany zapalne miednicy mniejszej mogą prowadzić do powstawania zrostów pozapalnych. Dalszą konsekwencją może być niedrożność jajowodów i niepłodność.

Najczęstszą etiologią zrostów pozapalnych miednicy mniejszej jest Chlamydia trachomatis. Infekcję Chlamydią można wyleczyć, a rozpoznanie stawia się na podstawie oceny przeciwciał przeciwko Chlamydii w klasie IgM (odpowiadają za „świeże” zakażenie) oraz IgG (przebyta infekcja).

Zrostów w miednicy mniejszej nie można rozpoznać na podstawie badania USG. Zrosty pozapalne w 100 proc. można rozpoznać i jednocześnie usunąć w trakcie operacji laparoskopowych. Bez leczenia operacyjnego niestety nie ma możliwości na ich usunięcie.