Anizocytoza – badanie RDW – co to jest za wskaźnik?

Co to jest anizocytoza?

Anizocytoza oznaczana również skrótem RDW określa występowanie krwinek czerwonych (erytrocytów) o różnej wielkość we krwi krążącej pacjenta. Konkretnie jest to współczynnik oznaczający zmienność rozkładu objętości erytrocytów. Obliczenie tego współczynnika zawiera kilka matematycznych działań.

Wyróżnia się następujące typy wielkości krwinek czerwonych:

• normocyt – 7,7–8,0 µm,
• mikrocyt – <6,0 µm,
• makrocyt – >9,0 µm,
• megalocyt – >12,0 µm.

Prawidłowa kondycja krwinek czerwonych w organizmie człowieka jest niezwykle ważna. Erytrocyty zawierają hemoglobinę. Ta z kolei służy do wiązania i transportowania cząsteczek tlenu do komórek i tkanek. Prawidłowa ilość, budowa, kształt krwinek czerwonych oraz odpowiednia zawartość w nich hemoglobiny zapewnia prawidłowe rozprowadzanie tlenu po komórkach. Utlenowanie komórek jest niezbędne do pełnienia przez nie życiowych funkcji.

Czytaj również: Niska hemoglobina – przyczyny

Kiedy należy oznaczyć anizocytozę?

Samego oznaczenia anizocytozy nie przeprowadza się. Ocenę krwinek czerwonych przeprowadza się podczas zleconego przez lekarza badania morfologii krwi. Całościowy obraz morfologii daje największą wartość diagnostyczną. Szczególną uwagę na możliwość pojawienia się anizocytozy zwraca się u pacjentów podejrzewanych o niedokrwistość. W tej przypadłości erytrocyty mogą zmieniać kształt, wielkość, a także zmienna jest ich ilość.

Kiedy zatem podejrzewać niedokrwistość? Pacjenci u których występuje niedokrwistość będą podawali różne objawy np. ciągłe zmęczenie, zawroty głowy, zaburzenia funkcji poznawczych, nudności, bladość skóry i błon śluzowych, duszność, zaburzenia popędu seksualnego.

Pacjent wykonujący morfologię krwi powinien zgłosić się na badanie na czczo. Ostatni posiłek można spożyć 8 godzin przed pobraniem krwi. Do oznaczenia anizocytozy, jak i do wykonania całej morfologii krwi jest potrzebna próbka krwi pacjenta. Najczęstszym miejscem z którego uzyskuje się krew do badania jest żyła łokciowa. Z uzyskanej próbki krwi wykonuje się jej rozmaz. Następnie przeprowadza się analizę mikroskopową i zapisuje wyniki.

Anizocytoza krwi – norma

Norma dla anizocytozy wynosi 11,5–14,5%. Do wyniku otrzymanego z laboratorium powinna być dołączona interpretacja wyniku. Wynik pomiędzy laboratoriami może się nieznacznie różnić. Otrzymany wynik należy przedstawić lekarzowi prowadzącemu.

Odchylenie wyniku od normy jest związane z przebiegiem niedokrwistości w organizmie człowieka. Przyczyn może być wiele. Najczęściej anizocytoza pojawia się w przebiegu:

• niedokrwistości z niedoboru żelaza,
• niedokrwistości megaloblastycznej,
• niedokrwistości hemolitycznej,
• niedoboru kwasu foliowego,
• niedoboru witaminy B₁₂,
• transfuzji krwi,
• talasemi,
• kwashiorkoru – choroba rozwijająca się na podłożu niedoborów ilościowych oraz jakościowych w pożywieniu, przeważnie w krajach ubogich,
• czasami podczas przerzutów nowotworowych.