Anizochromia – badanie HDW

Co to jest anizochromia?

Anizochromia oznaczana również w literaturze medycznej skrótem HDW określa pojawienie się w badanej próbce krwi różnorodnie wybarwionych krwinek czerwonych (erytrocytów). W badanej próbce krwi pojawiają się erytrocyty:

• normochromiczne – o prawidłowej barwie,
• hipochromiczne – niedobarwliwe, obniżone stężenie hemoglobiny w krwince czerwonej,
• hiperchromiczne – nadbarwliwe, podwyższone stężenie hemoglobiny w krwince czerwonej.

W przypadku, kiedy tylko wynik oznaczenia anizochromii odbiega od normy, natomiast pozostałe są prawidłowe, nie należy przejmować się tym oznaczeniem.

Ocenę barwy krwinek czerwonych zależnej od zawartej w nich hemoglobiny przeprowadza się wykonując rozmaz krwi. Pozwala to na ocenę przygotowanego preparatu krwi pod mikroskopem.

Czytaj również: Niska hemoglobina – przyczyny

Kiedy należy ocenić anizochromię?

Oznaczenie HDW to jest przydatne w chwili otrzymania niepokojących wyników morfologii krwi. Szczególnie jeżeli u pacjentów jest podejrzewana niedokrwistość. Pacjent z niedokrwistością będzie zgłaszał objawy takie jak:

• uczucie ciągłego zmęczenia,
• zawroty głowy,
• problemy z pamięcią i kojarzeniem,
• stan obniżonego nastoju,
• nudności,
• bladość skóry i błon śluzowych,
• duszność wysiłkową,
• powiększenie sylwetki serca, obecność szmeru skurczowego,
• zaburzenia miesiączkowania,
• utrata libido.

Pacjent na badanie powinien przygotować się tak jak na standardowe badanie morfologiczne krwi. Należy zgłosić się rano do punku pobrań krwi na czczo – ostatni posiłek można spożyć 8 godzin przed badaniem.

Anizochromię określa się z niewielkiej ilość krwi uzyskanej od pacjenta. Najczęściej krew pobiera się z żyły łokciowej.

Przeczytaj też: Co oznacza wysoki poziom hemoglobiny?

Anizochromia – norma

Norma dla anizochromii wynosi 2,2–3,2 g/dl. Laboratorium podczas wydawania wyników powinno podać również wartości referencyjne. Wyniki każdego badania powinien zobaczyć lekarz prowadzący danego pacjenta.

Podwyższone wartości anizochromii pojawiają się w przebiegu niedokrwistości hemolitycznych lub wywołanych niedoborem żelaza.

Niedokrwistość hemolityczna związana jest ze znacznie zwiększonym niszczeniem krwinek czerwonych na skutek ich wadliwej budowy. Oprócz nieprawidłowego rozpadu, dochodzi również do skrócenie żywotności erytrocytów, przeżywają mniej niż 50 dni (u zdrowego człowieka 120 dni). Przyczyn wystąpienia niedokrwistości hemolitycznej może być wiele. Stosuje się podział na dwie grupy niedokrwistość hemolitycznej:

• przyczyny wewnątrzkrwinkowe – braki ważnych enzymów związanych z utrzymaniem prawidłowej długości życia krwinek czerwonych, defekty w budowie błony komórkowej krwinek;
• przyczyny zewnątrzkrwinkowe – konflikt serologiczny, niedokrwistość hemolityczna poprzetoczeniowa, wywołane czynnikami fizycznymi lub chemicznymi.

Niedokrwistość z niedoboru żelaza powstaje na skutek obniżonej ilości tego pierwiastka w organizmie człowieka. Przyczyną takiego stanu może być niedostateczna podaż żelaza z pokarmem, a także stany nieprawidłowego wchłaniania tego pierwiastka z jelita cienkiego.