Bakterie w nasieniu (bakteriospermia)

Bakterie w nasieniu – czy powinny być obecne?

Występowanie małych ilość bakterii w nasieniu jest dopuszczalne. Określa się, że u większości zdrowych mężczyzn występuje niewielki poziom bakterii w nasieniu. Najczęściej bakterie te bytują w drogach moczowych oraz wyprowadzających nasienie. Podczas wytrysku są porywane przez spermę i stąd w nasieniu może występować ich niewielka ilość.

Siedliskiem bakterii może być również napletek. Przy niedostatecznej higienie prącia może dojść do migracji bakterii do dróg moczowych i tam mogą one połączyć się ze spermą lub tuż po wytrysku, kiedy ejakulat ma kontakt z okolicą napletka.

Przeczytaj też: Infekcje intymne u mężczyzn

Czym jest bakteriospermia?

Termin bakteriospermia oznacza wysoki poziom bakterii w spermie. Jeżeli bakterie w spermie są w liczbie 10³ CFU (colony forming unit – jednostka tworząca kolonię) na 1 ml nasienia, oznacza to bakteriospermię, a więc ilość bakterii w spermie, która jest niebezpieczna dla płodności i zdrowia mężczyzny.

Najczęściej występującymi bateriami w spermie są:

• Escherichia coli ,
• Ureaplasma urealyticum,
• Mycoplasma hominis ,
• Chlamydia trachomatis.

Podwyższony poziom bakterii w spermie może pochodzić, jak wspomniano powyżej z dróg moczowych, wyprowadzających nasienie albo spod napletka. Dodatkowo do przenoszenia bakterii może dojść podczas stosunku seksualnego z partnerką lub partnerem.

U kobiet z bakteryjną infekcją pochwy dojdzie do przeniesienia flory bakteryjnej do cewki moczowej partnera. Również podczas stosunku analnego dojdzie do migracji bakterii do cewki moczowej partnera.

Inną przyczyną znamiennej ilości bakterii w spermie może być rozrost prostaty. Utrudnia to opróżnienie pęcherza do końca, a za tym idzie jest ułatwione namnażanie się bakterii w drogach moczowych, które z łatwością mieszają się ze spermą podczas wytrysku.

Przeczytaj też: Pieczenie penisa – co może być przyczyną?

Bakterie w nasieniu – czy są niebezpieczne, czy powodują niepłodność?

Duża liczba bakterii w spermie, czyli bakteriospermia przebiega pod postacią stanu zapalnego ze współistniejącym podwyższonym poziomem leukocytów w spermie. Najczęściej występującą bakterią w spermie jest Escherichia coli. Bakteria ta po dostaniu się do ejakulatu przylega do plemników powodując ich aglutynacje.

W konsekwencji dochodzi do zmiany morfologii plemników, a to z kolei przyczynia się do spadku ruchliwości tych komórek rozrodczych. Ponadto dochodzi do degradacji akrosomu oraz pojawienia się wad błony komórkowej. W zaawansowanym stadium bakteriospermia może przyczyniać się do niepłodności męskiej.

Obecność bakterii w drogach wyprowadzających nasienie lub drogach moczowych może objawiać się bólem w okolicy łonowej, częstym oddawaniem moczu oraz pieczeniem podczas mikcji. Towarzyszyć może gorączka, ropna wydzielina (wyciek z cewki moczowej) oraz krew pojawiająca się w moczu.

Jak wykryć bakterie w spermie?

Do wykrycia bakterii w spermie niezbędne jest wykonanie posiewu spermy. Jeżeli w pobranej próbce nasienia będą obecne bakterie to uda się je wyhodować w warunkach laboratoryjnych stosując odpowiednie pożywki. Dodatkowo można wykonać antybiogram, a więc określić na jakie antybiotyki jest wrażliwy mikroorganizm wywołujący zakażenie.

Pobranie próbki spermy odbywa się na drodze masturbacji. Najpierw należy oddać mocz, następnie dokładnie wodą z mydłem umyć prącie i ręce. Po wytarciu papierowym ręcznikiem należy oddać próbkę spermy drogą masturbacji do jałowego pojemnika. Należy uważać, aby niczym nie zanieczyścić próbki. Oddanie materiału do badania powinno odbywać się na miejscu w laboratorium.

Czytaj również: Streptococcus pneumoniae (dwoinka zapalenia płuc) – co to jest, objawy, leczenie, jak można się zarazić?

Jak leczyć bakterie w spermie?

Eliminację bakterii, które pojawiają się w spermie najczęściej wykonuje się za pomocą antybiotykoterapii. Wykonany antybiogram podczas posiewu pozwala na celne wybranie antybiotyku na konkretną bakterię.

Jeżeli przyczyna bakteriospermii leży po stronie rozrostu prostaty należy zastosować odpowiednie leczenie zmniejszające objętość gruczołu krokowego.