Wyrywanie zębów – stałego, mleczaka – wskazania, przebieg, powikłania

Ekstrakcja – wyrywanie zębów – wskazania

Ekstrakcja, czyli potoczne „wyrwanie”, to zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu zęba z zębodołu. Wskazaniem do usunięcia zęba jest rozległa próchnica, której nie da się wyleczyć, duża ruchomość zęba związana z zanikiem kości wyrostka zębodołowego, złamanie korony zęba, którego nie można wyleczyć protetycznie, pionowe złamania korzenia, nawracające ropne zapalenia, utrudnione wyrzynanie zębów mądrości.

Ze względów ortodontycznych istnieją wskazania od wyrwania zęba zdrowego. Często usuwa się pierwsze przedtrzonowce, aby zmniejszyć stłoczenie pozostałych zębów, a także zęby znajdujące się poza łukiem, których nie można sprowadzić aparatem ortodontycznym do właściwej pozycji. U osób niepełnosprawnych leczenie zachowawcze bywa niemożliwe ze względu na brak współpracy, wtedy należy rozważyć usuwanie zębów pod narkozą.

Czytaj również: Skrzep po wyrwaniu zęba

Wyrwanie zęba stałego – krok po kroku

Zabieg ekstrakcji zawsze jest poprzedzony dokładnym sprawdzeniem, czy z pewnością nie ma szans na uratowanie zęba. Dentysta przeprowadza wywiad dotyczący ogólnego zdrowia. Zadaje pytania o choroby, leki, które przyjmuje oraz o alergie, na które pacjent cierpi. Jeśli nie ma przeciwwskazań do zabiegu, lekarz wykonuje zdjęcie RTG w celu oceny korzeni i uwidocznienia ewentualnych zmian okołowierzchołkowych. Następnie podaje znieczulenie miejscowe.

W dzisiejszych czasach stomatologia dysponuje bardzo dobrymi środkami znieczulającymi, dlatego nie trzeba obawiać się bólu. Rozpoczynając zabieg dentysta zawsze sprawdza, czy pacjent jest wystarczająco mocno znieczulony, następnie przechodzi do zerwania raspatorem więzadeł, na których trzyma się ząb.

Przeczytaj również: Ropa w dziąśle, przyczyny, objawy, postępowanie

Na końcu wyjmuje ząb z zębodołu za pomocą dźwigni lub kleszczy i wkłada do ust pacjenta gaziki, które trzeba zagryzać przez 30 minut. Usuwanie korzeni zębów bez korony przebiega dokładnie w ten sam sposób, jednak jest to trudniejszy zabieg i czasem jest konieczne wyrwanie ich u chirurga.

Pacjenci często pytają o wyrywanie zęba w znieczuleniu ogólnym. Zazwyczaj nie ma wskazań do podawania narkozy i nie są to zabiegi przeprowadzane rutynowo. Zęby stałe można wyrywać „na NFZ” – jest to zabieg refundowany. W prywatnych gabinetach cena to około 100–200 zł za ząb.

Zobacz też: Ból po wyrwaniu zęba – ile trwa, jak się go pozbyć?

Usuwanie ósemek – przebieg

Chirurgiczne usuwanie zęba mądrości to zabieg stomatologiczny polegający na wyrwaniu trzeciego trzonowca, który ma problem z wyrznięciem się. Taki ząb może być częściowo zatrzymany – czyli jego fragment jest widoczny w jamie ustnej, a reszta jest przykryta dziąsłem.

Całkowicie zatrzymana ósemka jest zupełnie niewidoczna w jamie ustnej. W obu przypadkach pacjenci mogą odczuwać silne dolegliwości bólowe. W ropnych zapaleniach wyrywanie zęba z ropą nie jest zalecane. Lekarz przepisze antybiotyk i usunie ząb dopiero po ustąpieniu zapalenia. Chirurgiczne usuwanie ósemek polega na rozcięciu dziąsła skalpelem, zniesieniu kości specjalnym wiertłem i wyjęciu zęba. Rana poekstrakcyjna zostaje zszyta i zaopatrzona opatrunkiem.

Zobacz też: Opuchlizna od zęba – jakie są przyczyny?

Wyrywanie mleczaka – jak wygląda?

Wyrywanie zębów u dziecka może być łatwe i przyjemnie, zwłaszcza jeśli jest połączone z zabawą. Wiele dzieci usuwa sobie ruszające się mleczaki i chowa je pod poduszkę, by przyleciała po nie Wróżka Zębuszka z nagrodą.

Często wyrwanie mleczaka nie wymaga znieczulenia i przebiega bezboleśnie. Jest to związane z fizjologicznym procesem resorpcji korzenia zęba mlecznego. Ząb stały wypycha mleczaki, powodując „rozpuszczanie się” korzenia, pozostawiając jedynie koronę zęba.

To też może Cię zainteresować: Jakie powikłania mogą wystąpić po usunięciu zęba?

Zdarzają się jednak sytuacje, w których dziecko musi mieć wyrwany ząb przed nastąpieniem fizjologicznej resorpcji. Dzieje się tak, gdy jest on bardzo mocno zniszczony i jest przyczyną nawracających zapaleń ropnych. Usunięcie zęba u dziecka przebiega w ten sam sposób co u dorosłego. U małych pacjentów zalecane jest wykonanie tzw. „utrzymywacza przestrzeni”, który może być koroną zakładaną na sąsiedni ząb mleczny lub ruchomym aparatem ortodontycznym. Ma on na celu zachowanie miejsca dla zęba stałego. Jeśli takie uzupełnienie nie zostanie wykonane, zęby sąsiednie zsuną się w swoim kierunku, a ten wyrzynający się spowoduje skrzywienie zgryzu.

Przeczytaj też: Ból ósemki – domowe sposoby, leczenie

Wyrywanie zęba w ciąży – czy to bezpieczne?

Zabiegi chirurgiczne, w tym usuwanie zębów w ciąży, najbezpieczniej jest wykonywać w II i III trymestrze. W przypadku konieczności wykonania zabiegu w czasie pierwszych 3 miesięcy ciąży, należy poprosić o konsultację ginekologa – położnika oraz ocenić stan ciężarnej i dziecka.

Często u kobiet ciężarnych powstaje tak zwany nadziąślak. Jest to guz pojawiający się na skutek zaburzeń hormonalnych w czasie ciąży. Może rosnąć szybko, dlatego budzi niepokój wśród pacjentek. Jest on całkowicie niegroźny i powinien zniknąć po urodzeniu dziecka, jednak warto go skonsultować z lekarzem dentystą.

Przeczytaj: Usuwanie korzenia zęba – kiedy jest konieczne?

Jakie są zalecenia po wyrwaniu zęba?

Po zabiegu ekstrakcji lekarz przedstawi zalecenia, do których pacjent powinien się stosować. Przede wszystkim tuż po usunięciu zęba należy zagryzać włożone do ust przez stomatologa gaziki przez 30 minut. Chronią one świeżą ranę po wyrwaniu zęba i utrzymują skrzep krwi we właściwym położeniu.

Przez 2 godziny po zabiegu nie wolno jeść i pić. Do końca dnia nie powinno się przyjmować gorących pokarmów i napojów. Nie można palić papierosów i pić alkoholu. Płukanie jamy ustnej domowymi płukankami nie jest zalecane, gdyż można przypadkowo wypłukać skrzep z zębodołu. Pacjent powinien unikać intensywnego wysiłku fizycznego.

Niestosowanie się do zaleceń może doprowadzić do powikłań, takich jak przedłużone krwawienie, zapalenie zębodołu. Gojenie się tkanek po wyrwaniu zęba trwa około 2 tygodni.

Wyrywanie zębów – przeciwwskazania, powikłania

Przeciwwskazania do usuwania zębów dzielimy na bezwzględne i względne. Przeciwwskazania bezwzględne to guz tkwiący w masie nowotworu – w naczyniaku oraz ostra białaczka. Do względnych przeciwwskazań zaliczamy choroby ogólnoustrojowe, takie jak niewyrównana cukrzyca, ostra niewydolność nerek, choroby sercowo-naczyniowe, nieleczone nadciśnienie, padaczka, marskość wątroby i skazy krwotoczne.

Należy przestrzegać przeciwwskazań, aby nie dopuścić do powikłań ogólnych, takich jak omdlenie, ból wieńcowy, zawał, hipoglikemia, napad padaczki, niewydolność nerek i wątroby związane z podaniem środków znieczulających.

Oprócz powikłań po wyrwaniu zęba związanych ze stanem ogólnym pacjenta, wyróżniamy powikłania miejscowe. Zaliczamy do nich suchy zębodół, ropne zapalenie zębodołu, opuchliznę, krwiak, otwarcie zatoki szczękowej, uszkodzenie nerwu, złamanie kości wyrostka zębodołowego.